“تنها کاری که می توانید انجام دهید این است که گریه کنید”: تخلیه شدگان دونباس با آینده نامشخصی در روسیه روبرو هستند | اوکراین

تیاو اولین توقف برای الا فیودوروا پس از فرار او از خانه اش در شرق اوکراین، یک کمپ خیمه ای باد وزیده درست در آن سوی مرز روسیه بود، بخشی از یک تلاش تخلیه جمعی که ناظران نگرانند ممکن است بهانه ای برای روسیه برای آغاز مداخله رسمی در اوکراین شود.

او در حالی که پسر دو ساله‌اش را با لباس برفی آبی پوشانده بود، گفت: «می‌خواستم بمانم، اما شوهرم به خانه آمد و گفت: وسایلت را جمع کن و می‌رویم.» .

او گفت که تشدید درگیری‌ها اخیراً به شهر زادگاه او، استاروبیشووه، دست نزده است، اما هشدارهای دولت جدایی‌طلب مورد حمایت روسیه درباره حمله قریب‌الوقوع اوکراین، بسیاری از خانواده‌ها را وادار به جمع آوری فرزندان خود و فرار کرده است. شوهرش که او را در مرز رها کرده بود مجبور شد برگردد.

حالا او در نور کم چادر پزشکی در کنار مادران دیگری که فرزندانشان را در آغوش گرفته بودند، نشسته بود و همه منتظر اتوبوس بعدی بودند تا آنها را به روسیه برساند. بسیاری از آنها فقط وسایل اولیه را حمل می کردند: لباس، دارو، مقداری غذا.

او گفت: “من نمی دانم کجا داریم می رویم.” “من چیزی نمی دانم. از فردا باید جستجوی مکانی برای زندگی را آغاز کنیم.»

سایر تخلیه‌شدگانی که در جریان سفر اخیر خود به منطقه مرزی روستوف با آبان نیوز صحبت کردند، گفتند که به دلیل از سرگیری آتش سنگین توپخانه که خطرناک‌ترین مرحله جنگ در سال 2014 را یادآوری می‌کند، آنجا را ترک کردند.

ناتالیا کلیمچوک، 35 ساله، که با دختر سه ساله‌اش آنجا بود، گفت: «خطرناک است – من در کنار فرودگاه زندگی می‌کنم، بنابراین تمام شب صدای مرموز می‌شنیدم… تا ساعت چهار صبح نمی‌توانستم بخوابم». دخترم را گرفتم و گفتم: وقت آن است که از اینجا بروم.

شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد تخلیه ناگهانی مناطق تحت کنترل روسیه در مناطق دونتسک و لوهانسک برنامه‌ریزی شده بود و احتمالاً برای ایجاد زمینه برای مداخله رسمی روسیه در شرق کشور طراحی شده بود. رهبران کشورهای نیابتی روسیه در شرق اوکراین، روزها قبل از انتشار عمومی از اعلامیه های خود در مورد تخلیه، فیلمبرداری کردند.

اما برای زنان، کودکان و دیگرانی که تخلیه می شوند، نتیجه غیرقابل انکار واقعی و آسیب زا است، زیرا صدها نفر به منطقه همسایه ای می رسند که برای موج تخلیه شده ها آماده به نظر می رسد.

در هرج و مرج اولیه آن تلاش، برخی گفتند که در یک بازی بزرگتر احساس می کنند پیاده هستند.

ویکتوریا از دونتسک گفت: “شاید آنها تیراندازی کنند و سپس ساکت شود.” همچنین در اردوگاه چادری در مرز. هر چند فکر می کنم این یک مسخره است. مانند زمانی که سروصدا به پا می شود و همه اینها … یک رویداد صحنه سازی شده است.»

بیش از 300 فرد تخلیه شده به آسایشگاه کراسنی دسانت در 20 مایلی مرز فرستاده شدند. در داخل، بچه ها در حالی که والدینشان فرم های پذیرش را پر می کردند و جزوه های کوچکی مانند سیم کارت دریافت می کردند، از راهروها می دویدند. محوطه توسط پلیس، از جمله حداقل یک افسر با تفنگ خودکار (آنها خبرنگار آبان نیوز را مجبور کردند آسایشگاه را ترک کند) گشت می زد.

در یک کلیسای مجاور، ناتالیا چتوریاکوا، 61 ساله، گفت که این کمپ ساحلی در سال 2014 زمانی که جنگ در شرق اوکراین آغاز شد، پناهندگان را در خود جای داده بود و حتی در سال 2008 پس از جنگ گرجستان میزبان پناهندگان بود.

برخی گفتند که از قرار گرفتن آنها در نزدیکی مرز خوشحال هستند و از کمک هزینه 10000 روبلی (95 پوندی) که دولت روسیه قول داده است به افراد تخلیه شده بدهد، سپاسگزار هستند. دیگران انتظار شرایط بهتری را داشتند.

لیودمیلا بارسکایا با اشاره به اتاقش، جایی که با دختر و نوه‌اش، سونیا هفت ساله، در آنجا اقامت داشت، شرایط اسپارتی اما قابل زندگی را با هوای تسلیم نشان داد.

او گفت: «اینجا تخت‌ها هستند، و این تمام چیزی است که وجود دارد. تنها کاری که می توانید انجام دهید این است که گریه کنید. من می فهمم که برای ما اینطور است. اما چیزی بیشتر برای بچه ها نیست؟»

سازمان مشکل داشته است. یک روز قبل، 150 فرد تخلیه شده از دونتسک به آسایشگاه مجاور رسیدند و به آنها گفته شد که فضایی برای آنها وجود ندارد. یکی از آنها به خبرنگار مدوزا گفت: «وقتی تصمیم گرفتیم ترک کنیم، اشتباه کردیم. آ صحنه مشابه در هتل کنگره واقع در نزدیکی تاگانروگ، جایی که اتوبوس‌هایی با افراد تخلیه‌شده استرس‌زده و خسته به آنجا رسیدند، اما پس از برگشت به آنجا رسیدند.

سایر ساکنان مناطق تحت کنترل روسیه تصمیم گرفته اند دستور تخلیه را نادیده بگیرند و در خانه بمانند.

تامارا فومینا، 64 ساله، یک مستمری بگیر از دونتسک، بزرگترین شهر منطقه، گفت: “ما سال ها در مورد حملات اوکراین می شنویم، فکر نمی کنم این بار متفاوت باشد.”

تقریباً نیمی از جمعیت 3.8 میلیون نفری قبل از جنگ، پس از ناآرامی‌های سال 2014، مناطق تحت کنترل جدایی‌طلبان دونباس را ترک کردند و به نظر می‌رسید کسانی که ماندند نسبت به هشدارهای جدایی‌طلبان درباره حمله اوکراین بی‌حس بودند.

«اینجا خانه من است، ما چیزهای زیادی را پشت سر گذاشتیم. اگر بمیرم میمیرم پس بگذار! اما من این خانه را ترک نمی کنم تا در چادری در روستوف زندگی کنم.

اما بسیاری در حال انجام اقداماتی هستند تا برای آینده ای نامشخص آماده شوند.

پس از اعلام تخلیه جمعی، عکس‌ها نشان می‌دهد که مردم در صف‌های طولانی برای استفاده از ماشین پول نقد در دونتسک ایستاده‌اند.

روز شنبه، بانک مرکزی جمهوری خودخوانده دونتسک حداکثر سقف برداشت 10000 روبل در روز از دستگاه های خودپرداز را اعلام کرد.

«همه جا صف هایی وجود دارد. خطوط برای گاز، برای پول، برای غذا. مردم نگران هستند که مغازه‌ها لوازم جدید نخرند.»

Vologina همچنین ادعا کرد که حمل و نقل عمومی در دونتسک فلج شده است زیرا مقامات از اتوبوس های شهر به عنوان بخشی از عملیات تخلیه جمعی استفاده کردند.

برخی از مردان در دونتسک پس از دریافت برگه های فراخوانی که به آنها دستور داده شده بود تا روز یکشنبه به مقر شبه نظامیان محلی مراجعه کنند، ابراز نگرانی کردند.

دیشب وقتی از سر کار برگشتم، کاغذ را در صندوق پستم دیدم. وادیم که خواست نام خانوادگی خود را مخفی نگه دارد، گفت.

من نمی دانم مقصر همه اینها کیست، اما من جنگ نمی خواهم. همسرم باردار است و جنگیدن هرگز در برنامه‌های من نبوده است.

در همین حال، نشانه‌هایی وجود دارد که روسیه تلاش‌های تخلیه را تشدید می‌کند: یک مرکز ورزشی محلی به یک مرکز موقت برای بیش از 300 نفر تبدیل شده است و اتوبوس‌ها بیشتر را به ایستگاه قطار محلی می‌برند، جایی که آنها را سوار قطاری می‌کنند که مقصد آن بود. نیژنی نووگورود یکشنبه. برخی از کسانی که به ایستگاه رسیدند متوجه نشدند که صدها مایل به شمال فرستاده شده اند.

برخی گفتند که معتقدند رویدادهای اخیر روسیه را مجبور خواهد کرد که وارد عمل شود و سرزمین هایی را که از سال 2014 به عنوان نیابتی اداره می کند، رسماً به رسمیت بشناسد یا حتی ضمیمه کند.

النا کراوچنکو، یک کارمند اداره پست از منطقه استاروبشوو، گفت: “همه ما که رفتیم فکر می کنیم و امیدواریم که این آخرین بار باشد.” “این [Russia] خواهد آمد و آنها را پاک می کند.»