سفر جانسون به کیف یک پیروزی بود، اما ممکن است او را در صندوق های رای نجات ندهد | اوکراین

بوریس جانسون هفته‌ها با جزئیات امنیتی خود درباره امکان‌پذیری سفر به کیف درگیر بود و روز شنبه سرانجام در نبرد خود پیروز شد.

بیش از دو هفته پس از آن بود که نخست وزیران اسلوونی، جمهوری چک و لهستان در 15 مارس با قطار به کیف رفتند، در زمانی که پایتخت بیشتر مورد حمله روسیه بود، یک هفته پس از رئیس پارلمان اروپا، روبرتا. متسولا با پارلمان اوکراین صحبت کرد و یک روز پس از اورسولا فون در لاین، رئیس کمیسیون و جوزپ بورل، رئیس امور خارجی او، وحشت زده در بوچا ایستادند. بورل که آشکارا از شجاعت ولدیمیر زلنسکی، رئیس جمهور اوکراین متاثر شده بود، گفت که با فهرستی از کارها بازگشته است.

اما جانسون بلندپایه‌ترین رهبر ملی است که از زمان آغاز جنگ به آن سفر کرده است، و اگر گردش او در پایتخت به شدت مدیریت شده بود، شهرت خود را نزد زلنسکی به‌عنوان بزرگترین متحد نظامی‌اش تثبیت می‌کرد.

دیدار او در اوکراین با وجد آمد. زلنسکی در آخرین سخنرانی ویدیویی خود از نخست وزیری که به گرمی از او با عنوان بوریس یاد کرد، تمجید کرد. برای من افتخار بزرگی بود که در پایتخت خود از دوست صمیمی اوکراین، بوریس جانسون استقبال کردم. زلنسکی گفت: سفر او به کشور ما به وضوح نشان می دهد که هیچ مانعی برای آزادی و رهبری وجود ندارد.

وی در گفتگو با اوکراینی‌ها افزود: بوریس از جمله کسانی بود که لحظه‌ای تردید نکردند که به اوکراین کمک کنند.

وی گفت که کمک بریتانیا در زمینه تامین محسوس تسلیحات دفاعی و سیاست تحریم علیه مسکو “برای همیشه در تاریخ باقی خواهد ماند”. او گفت: “اوکراین همیشه از بوریس و بریتانیا به خاطر این موضوع سپاسگزار خواهد بود.” او لندن را رهبر آنچه او «ائتلاف ضد جنگ» خواند، توصیف کرد که تلاش می‌کرد روسیه را مجبور کند به تهاجم خود پایان دهد و به دنبال صلح باشد.

ویدئویی از پیاده‌روی جانسون-زلنسکی در کیف در روز شنبه که توسط وزارت دفاع اوکراین منتشر شد، 6.1 میلیون بازدید داشت. خبرنگار محترم دفاعی روزنامه مستقل کیف، ایلیا پونومارنکو، مجذوب این فیلم شد. او در توییتر آن را به عنوان «یکی از بهترین ویدیوهایی که اینترنت دیده است» توصیف کرد.

از نظر عملی، این دیدار احتمالاً می تواند دستاورد کمی داشته باشد که تماس های تلفنی نزدیک روزانه این دو مرد در یک خط امن نمی تواند انجام شود، اما نمادگرایی دیدار دشوار است. این یک هدف دوگانه مفید است. هم کیف را عادی می کند و هم جانسون را کمی خارق العاده تر می کند.

بریتانیا برای سال‌ها دشمن‌ترین کشور با روسیه بوده است و قبل از تهاجم، مشارکت نظامی نزدیکی با اوکراین ایجاد کرده بود. بنابراین نقش بریتانیا در پنج هفته گذشته به عنوان نزدیکترین متحد نظامی اوکراین تعجب آور نیست. فرانسه و آلمان به‌عنوان ضامن‌های توافق‌نامه مینسک عمیق‌تر در دیپلماسی پیرامون آینده اوکراین جا افتاده بودند و آلمان اکنون از روابط طولانی و پیچیده خود با روسیه و نظامی‌گری خارج شده است.

این امر فضایی را برای بریتانیا خالی کرد تا بتواند پست متحد نظامی بدون ابهام را به عهده بگیرد، که ریاست جلسات موقت در مورد تامین تسلیحات به اوکراین را بر عهده دارد، نقشی که ناتو قادر به ایفای آن نیست. اما جانسون در ابتدا در مورد گرانش چیزی که در خطر بود، فکر روشنی داشت. او در سخنرانی خود در 15 فوریه در کنفرانس امنیتی مونیخ به صراحت گفت که ولادیمیر پوتین باید شکست بخورد و اگر زلنسکی سرنگون شود، وظیفه غرب خواهد بود که مقاومت را مسلح کند.

درست است که جنگ نمی توانست در زمان مناسب تر برای نخست وزیر رخ دهد. اگر کرسیدا دیک، کمیسر پلیس متروپولیتن، در 25 ژانویه با تأخیر در ماجرای پارتی گیت داونینگ استریت مداخله نمی کرد، گزارش کاملی که به سفارش داونینگ استریت از سوی سو گری در اواخر ژانویه منتشر می شد، تعداد نامه های نمایندگان محافظه کار برای استعفای جانسون منتشر می شد. ممکن بود از نقطه ماشه عبور کرده باشد و جانسون ممکن است مجبور به استعفا شود و در زمانی که تانک های روسی شروع به تردد در مرز اوکراین کردند، او را به عنوان نخست وزیر موقت باقی گذاشت.

در عمل، دموکراسی‌ها می‌توانند رهبران خود را انتخاب کنند و همزمان با جنگ‌های جانشین مبارزه کنند – در ماه‌های اخیر انتخابات برنامه‌ریزی‌شده‌ای در فرانسه، مجارستان، مالت و پرتغال برگزار شده است. اما هیچ اشتهایی در میان نمایندگان محافظه‌کار وجود ندارد، حتی اگر به نخست‌وزیر اخطار جریمه ثابت برای نقض مقررات کووید داده شود، تا یک انتخابات رهبری راه اندازی شود.

این بدان معنا نیست که جانسون می تواند این لحظه را به یک لحظه فالکلند تبدیل کند. هیچ نیروی انگلیسی مستقیماً درگیر نیست، و این با بلند شدن یونیون جک بر فراز کرملین خاتمه نمی یابد. به نظر می رسد که نظرسنجی ها تا کنون چرخش خود را در برابر محافظه کاران حفظ کرده است که با پارتی گیت آغاز شد.

اما جنگ ها دیدگاه ها و دیدگاه ها را تغییر می دهند. هنوز هم ممکن است جانسون به عنوان چهره جدی تری از این موضوع ظاهر شود.

اما حتی در آن صورت هم تشویق افراد آزاد شده در خارج از کشور می تواند به طرز خطرناکی جذاب – و زودگذر باشد. دیوید کامرون در سال 2011 در کنار نیکولا سارکوزی ایستاد تا با استقبال پرشور مردم بنغازی در لیبی روبرو شود. مردم کوزوو در سال 1999 از تونی بلر استقبال کردند. خیابان ها به نام جان میجر در کردستان نامگذاری شده اند. وینستون چرچیل بریتانیا را از شر نازیسم نجات داد. در سال‌های بعد در رای‌گیری برای آنها بسیار خوب بود.