درمان اعتیاد به مواد افیونی اغلب باعث تبعیض می شود

فیلادلفیا – دانیل راسل پاییز گذشته در بخش اورژانس بیمارستانی در آریزونا بود و به بیماری کووید-19 مبتلا بود، وقتی از او پرسیدند که چه داروهایی مصرف می‌کند، اشتباه کرد و به طور کامل پاسخ داد.

راسل، دانشجوی دکترا که پس از مصرف هروئین نیز در حال بهبودی بود، گفت: «گفتم بله، متادون مصرف می‌کردم. اگر بخواهم با من مانند یک انسان رفتار شود، کار هوشمندانه این است که نه بگویم.»

حتی با وجود اینکه پزشک اصلی او را به اورژانس فرستاده بود، او گفت که بدون درمان به سرعت مرخص شد و یک دسته کاغذ در مورد سیاست های بیمارستان برای تجویز داروهای ضد درد – داروهایی که او درخواست نمی کرد – به او داده شد.

او گفت: “این بسیار پوچ می شود و انگ علیه متادون بسیار قوی است.” او با اشاره به اینکه سایر افرادی که در حال بهبودی هستند آن را بدتر کرده اند، گفت. شما از منابع مسکن و اشتغال جلوگیری می کنید.

این مشکلی است که افراد جامعه بهبودی اعتیاد ده‌ها با آن دست و پنجه نرم می‌کنند: علاوه بر انگ اعتیاد، افرادی که تحت درمان پزشکی برای سوء مصرف مواد قرار می‌گیرند، ممکن است با تبعیض‌های بیشتری مواجه شوند – از جمله در محیط‌های پزشکی و قانونی که قرار است کمک کنند.

این هفته، وزارت دادگستری ایالات متحده دستورالعمل‌های جدیدی را با هدف مقابله با این مشکل منتشر کرد: آنها ادعا می‌کنند که طبق قانون آمریکایی‌های دارای معلولیت، تبعیض علیه افراد به دلیل استفاده از متادون یا سایر داروهای تجویز شده برای درمان اختلال مصرف مواد افیونی غیرقانونی است.

این دستورالعمل‌ها سیاست‌های دولت فدرال را تغییر نمی‌دهند، اما شفاف‌سازی می‌کنند و نشان می‌دهند که مقامات به دنبال تبعیض در طیف گسترده‌ای از تنظیمات هستند. اقدامات وزارت دادگستری در سال جاری نیز نشان می‌دهد که به این موضوع، دستیابی به توافق‌های حقوقی متعدد، طرح دعوی قضایی و ارسال نامه‌ای هشداردهنده مبنی بر ادعای تخلفات دیگر، علاقه نشان داده است.

یکی از سکونتگاه های اخیر دولت با برنامه ای در کلرادو بود که به خانه و استخدام افراد بی خانمان کمک می کند. یک مشتری بالقوه شکایتی را ارائه کرد و مدعی شد که از پذیرش محروم شده است زیرا برای درمان اعتیاد خود از بوپرنورفین استفاده می کند. به عنوان بخشی از تسویه حساب، Ready to Work به زن 7500 دلار می پردازد. استن گارنت، وکیل این سازمان، پنجشنبه گفت که کارکنان سازمان برای رعایت قانون آموزش می بینند.

“این وحشتناک است که توسط برخی از مقامات – خواه یک قاضی، یا یک مسئول رفاه کودکان، یا یک مرکز پرستاری ماهر – به شما بگوید – کسی که چیزی که شما نیاز دارید دارد به شما می گوید که باید داروهایی را که زندگی شما را نجات می دهد کنار بگذارید.” سالی فریدمن، معاون ارشد حمایت حقوقی در مرکز اقدام حقوقی، گفت: این مرکز از چالش‌های قانونی برای پایان دادن به اقدامات تنبیهی برای افراد دارای شرایط بهداشتی از جمله اعتیاد استفاده می‌کند.

فریدمن گفت که وکلای مدافع و وکلا در هنگام طرح ادعای تبعیض از دستورالعمل های جدید استناد خواهند کرد.

دن هیت، رئیس The LCADA Way، که برنامه‌های درمان اعتیاد را در منطقه کلیولند اجرا می‌کند، گفت که در حومه‌ای که می‌خواستند کلینیک ایجاد کنند، به دلیل تعلیق مراکز مشاوره جدید مواد مخدر، این ایده را رد کرد.

هیت گفت: «به ما به عنوان مرکز پزشکی یا دفتر مشاوره دیگری نگاه نمی‌کنیم. ما تحت نظر هستیم چون اعتیاد داریم.»

دستورالعمل های جدید نشان می دهد که چنین انکار گسترده ای می تواند نقض ADA باشد.

مصرف بیش از حد مواد افیونی، از جمله داروهای تجویزی حاوی اکسی کدون، هروئین و انواع غیرمجاز آزمایشگاهی از جمله فنتانیل، بیش از 500000 آمریکایی را در دو دهه گذشته کشته است و این مشکل بدتر شده است. این امر طرفداران، ارائه دهندگان درمان و کارشناسان بهداشت عمومی را که مرگ را با درمان قابل پیشگیری می دانند، ناامید کرده است.

حتی با عمیق‌تر شدن بحران، بارقه‌هایی از امید دیده می‌شود. داروسازان، شرکت های توزیع و داروخانه های زنجیره ای از سال گذشته برای پرداخت حدود 35 میلیارد دلار به نهادهای دولتی در طول زمان به علاوه ارائه داروهایی برای درمان اعتیاد و معکوس کردن اوردوز، اعلام کرده اند. بیشتر پول مورد نیاز برای مبارزه با این بیماری همه گیر است.

هنوز مشخص نیست که این پول چگونه به کار می رود، اما یکی از اولویت های بسیاری از کارشناسان بهداشت عمومی، گسترش دسترسی به درمان های مبتنی بر دارو است که برای کمک به بهبودی افراد ضروری است.

اما هنوز ننگی در ارتباط با برنامه‌های درمانی وجود دارد که از داروی نالترکسون یا داروهایی که خود مواد افیونی هستند، مانند متادون و بوپرنورفین استفاده می‌کنند.

مارکوس بوکانن از سال 2016 تا 2018 از متادون برای کمک به پایان دادن به عادت ده ساله هروئین استفاده کرد. در آن زمان، او در نزدیکی خانه‌اش در Chouteau، اوکلاهاما – بیشتر در کارخانه‌ها – به دنبال کار می‌گشت و هرگز نتوانست کار کند.

من می توانم یک مصاحبه را انجام دهم. بوکانان، که اکنون هماهنگ کننده برنامه پیشگیری از مواد افیونی است، گفت: وقتی او توضیح می داد که چرا نتایج نشان می دهد متادون استفاده می کند، این فرآیند غربالگری مواد مخدر است. هر شغل، احتمالاً بیش از 20 شغل، در طول آن دو سال، دری بسته بود.»

دکتر سوزان بیست، رئیس موسسه غیرانتفاعی مداخله دارویی ویرجینیای غربی، گفت افرادی که در برنامه های درمانی هستند اغلب از ترس اینکه ممکن است شغل خود را از دست بدهند، آن را پنهان می کنند.

او گفت که می‌خواهد با رهبران کسب‌وکار ارتباط برقرار کند و آنها را تشویق کند تا افرادی را که از داروها استفاده می‌کنند استخدام و نگه دارند.

بیست گفت: «گام بعدی کمک به کارفرمایان است تا بفهمند این یک بیماری به جای شکست اخلاقی است. ما آن طور که مثلاً در مورد دیابت فکر می کنیم، درباره اختلال سوء مصرف مواد فکر نمی کنیم.»

یکی از مکان‌هایی که گاهی اوقات درمان با کمک دارو محدود یا ممنوع می‌شود، برنامه‌های دادگاه انحراف مواد مخدر دولتی است که هدف آن کمک گرفتن از افراد برای اعتیاد به جای زندانی کردن آنها است.

کمتر از نیمی از ایالت‌ها زبان خاصی دارند که قضات را از حذف افرادی که دارو مصرف می‌کنند از شرکت در برنامه‌های انحرافی منع می‌کند یا از آنها می‌خواهد که استفاده از آن را به عنوان بخشی از برنامه‌ها مجاز کنند. این یافته بر اساس بررسی آسوشیتدپرس از قوانین، احکام دادگاه اداری و کتابچه های راهنمای دادگاه مواد مخدر است که برنامه های دادگاه انحراف مواد مخدر دولتی را هدایت می کند.

برخی از ایالت ها به دادگاه های فردی اجازه می دهند تا قوانین خود را وضع کنند، در حالی که برخی دیگر فقط شامل زبانی می شوند که افراد را نمی توان مستثنی کرد. قضات در برخی از ایالت ها هنوز از متهمان می خواهند که داروها را کاهش دهند و به برنامه های انحراف اجازه دهند تصمیم بگیرند که آیا داروها برای هر فرد ثبت نام شده مناسب است یا خیر.

مرکز نوآوری دادگاه در تلاش است تا دادگاه‌های مواد مخدر را به سمت ایجاد سیاست‌ها و برنامه‌هایی سوق دهد که به جای تشویق به ترک آن داروها، از مصرف‌کنندگان آن داروها حمایت کند.

شیلا مک کارتی، مدیر ارشد برنامه مرکز نوآوری دادگاه، گفت: «این می تواند ناامید کننده باشد، زیرا هیچ کس نیازی ندارد که به قاضی بگوید که باید به کسی اجازه مصرف داروهای فشار خون را بدهد. “اما برای برخی، فقط در مورد تأثیر واقعی این داروها بر زندگی روزمره یک فرد ناسازگاری وجود دارد.”

ورونیکا پاچکو پس از بیش از شش سال مصرف متادون برای درمان اعتیاد به قرص‌های درد، تقریباً یک سال است که متادون را کنار گذاشته است.

او گفت که برخی از افراد در زمینه پزشکی – یک پزشک، یک دندانپزشک، یک داروساز – به نظر می رسد که بعد از اینکه متوجه شدند او تحت درمان با متادون است، رفتار متفاوتی با او داشتند. آنها گاهی اوقات تصور می کنند که او می خواهد نسخه های جدیدی برای داروهای مسکن بخواهد.

«احساس می‌کردم که روی پیشانی‌ام علامتی دارم که می‌گوید: «من یک فرد متادونی هستم». پاچکو که در حومه مینیاپولیس دیتون زندگی می کند، گفت: لحظه ای که شخصی پرونده پزشکی شما را دارد، همه چیز تغییر می کند. “اکنون که از آن خارج شده ام، می توانم تفاوت شب و روز را ببینم.”

———

Mulvihill از Cherry Hill، نیوجرسی گزارش داد.