مرکوریال کین ماسک‌های متفاوت خود را می‌پوشد تا منچستر سیتی را مبهوت کند | هری کین

آیک ساعت قبل از شروع مسابقه در استادیوم اتحاد، یکی از کارکنان در حال قدم زدن در اطراف و پخش پازل است. در بیشتر زمین‌ها، آنها بیشتر به عنوان “تیم برگه” شناخته می‌شوند، اما از زمانی که پپ گواردیولا به منچسترسیتی آمد، تمرین رمزگشایی از ترکیب اصلی او تقریباً به اندازه تماشای آن جذاب شده است. ابروها شیار شده اند. سرها خراشیده شده اند. آیا آن برناردو سیلوا به عنوان یک 9 کاذب است؟ ژائو کانسلو در خط میانی؟ این نمی تواند 8 یا 7 باشد، و 5 به آنجا می رود، بنابراین … ادرسون در وسط؟

ترفند واقعی، البته، درک این موضوع است که در سیتی گواردیولا، ترکیب ها و نقاط شروع تا حد زیادی بی ربط هستند. نقش ها هر 10 دقیقه تغییر می کنند. موقعیت ها هر 10 ثانیه تغییر می کنند. آنچه مهم است وضعیتی است که هیچ دوتای آن هرگز یکسان نیستند. گل تساوی سیتی از روی ارسال رحیم استرلینگ به ثمر رسید که توسط کوین دی بروین در تیرک دروازه نزدیک حمله شد. اما شما می توانید هر یک از این سه نام را با هم عوض کنید و همچنان دقیقاً آنچه را که اتفاق افتاده است تصور کنید.

گواردیولا عاشق بازیکنانی است که می توانند همه این کارها را انجام دهند، که ما را در این بازی جذاب، فیزیکی و با سرعت بالا به شخصیت اصلی می رساند. این واقعیت که این هری کین بود که شهر را در روز شنبه برگرداند، قلاب روایی آشکاری را ایجاد کرد. اما از آنجایی که تیم میزبان در نیمه دوم شکست خورد، جای خود را عوض کرد، چید و غلت زد، مثلث های مرسوم خود را بافتند، طنز فوتبالی خاصی نیز در اینجا وجود داشت.

چیزی که عملکرد کین را به یکی از بهترین عملکردهای یک بازیکن تاتنهام در 30 سال گذشته تبدیل کرد، چندین سطح عالی آن بود. بله، لوکاس مورا در نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا هت تریک کرد و گرت بیل اینترناسیونال را به تنهایی نابود کرد. اما کین بیشتر از گلزنی و خلق کردن انجام داد. او برای محدود کردن سرویس به رودری در خط هافبک سیتی ضروری بود. او در ضربات ایستگاهی به مارشال دفاع کمک کرد. او زمانی که نیاز داشت مالکیت توپ را حفظ می کرد، در مواقعی که نیاز داشت خشن بازی می کرد. او دیگران را وارد بازی کرد.

کین در 59 دقیقه اول 22 لمس انجام داد. حدود نیمی از آنها نفیس بودند. یکی از آن ها توپ مجلل برای اولین بار در گوشه دروازه بود که باعث ایجاد گل ابتدایی دژان کولوسفسکی شد. و اکثریت قریب به اتفاق در یک خط میانی کوچک در 10 یارد دو طرف خط نیمه راه آمده بودند. حتی یک تماس هم در محوطه جریمه نبود. این بازی ساز کین، سکوی پرشی عمیق، لایه سکو بود.

این تحول در دو یا سه فصل اخیر به خوبی مستند شده است. اما الان، تقریباً یک دهه پس از اولین حضورش در لیگ برتر، کین دقیقاً چیست؟ 9 و نیم؟ مهاجمی که در عمق فرو می رود؟ یک کوارتربک شماره 10؟ چیزی که کاملاً مطمئن به نظر می رسد این است که بازی کین به عنوان یک مهاجم وسط گوشت و دو گیاه ساده تقریباً کمترین جذابیتی است که این روزها می توانید با او انجام دهید.

با این حال، زمانی که ساعت به پایان رسید، کین هنوز نتوانسته بود جای خود را در جعبه سیتی بگذارد. مشخصاً حرکتی که اولین گل او را به همراه داشت با پاس مورب خودش به سون هیونگ مین آغاز شد. زمانی که سون توپ را جمع کرد و به دنبال یک سانتر بود، کین ناگهان به جلو حمله کرد. انگار یک خط قدیمی خاطره، یک چشم انداز از یک زندگی سابق، در او بیدار شده بود. و با این حال این واقعاً یک ضربه زدن از نوع کین نبود: بلکه یک شکارچی غیرقانونی خط میانی مانند فرانک لمپارد یا برایان رابسون یا حتی گوندوگان را به یاد آورد.

و به این ترتیب پایان دردناک از راه رسید: سانترهای متحرک، گارد دفاعی مستاصل، چرخش مسحورکننده پیراهن های آبی، تساوی اجتناب ناپذیر شهر از طریق پنالتی VAR. اما در دقیقه پنجم وقت اضافه، در حالی که سیتی خود را برای آخرین فشار بیدار کرد، کین بالاتر رفت و در ارسال کولوسفسکی با سر تکان داد و یک گل پیروزی تماشایی را به ثمر رساند. هافبک پرسینگ، بازیساز، فوروارد کاذب: و با این حال، در پایان، یادآوری این بود که برای بسیاری از ماسک‌هایی که کین در اینجا استفاده می‌کرد، نسخه اصلی بهترین است.

سوال واضح در کوتاه مدت این است که کین که اکنون پس از یک پاییز بی تفاوت به اوج خود رسیده است، چه کاری می تواند برای تاتنهام انجام دهد. لحظات عالی لزوماً تغییر آب و هوا را پیش‌بینی نمی‌کنند: سرقت بزرگ لستر در چند هفته پیش، آن طلوع جدیدی نبود که در آن زمان احساس می‌شد. فرم خانه همچنان یک نگرانی واقعی است. اما صعود به لیگ قهرمانان اروپا و شاید حتی صعود به جام حذفی دیگر آرزویی دوردست به نظر نمی رسد.

سوال جالب‌تر این است که سیتی ممکن است چه کاری برای کین انجام دهد، اگر آن معاشقه نقل و انتقالات تابستانی به پایان رسیده بود. تصور قدیمی این بود که کین به سادگی پری درخت کریسمس گواردیولا خواهد بود و در هر فصل 40 ضربه را می کوبید و در نهایت مشکل پنالتی آنها را حل می کرد. اما همانطور که این بازی نشان داد، کین می تواند خیلی بیشتر باشد. به طرز عجیبی، او در قدردانی از فضا، غرایز ترکیبی‌اش، توانایی‌اش برای تکان دادن نقش‌ها در یک لحظه احساس می‌کند که یک بازیکن گواردیولا است. حدس بیهوده فعلا اما شاید نه برای مدت طولانی.