“این یک حمله دیوانه و ناعادلانه است”: پینک فلوید دوباره برای حمایت از اوکراین تشکیل می شود | پینک فلوید

چند هفته پیش، دیوید گیلمور، گیتاریست و خواننده پینک فلوید از او پرسیده شد که آیا فید اینستاگرام آندری خلیونیوک، رهبر گروه راک اوکراینی BoomBox را دیده است یا خیر. گیلمور در سال 2015 در یک کنسرت خیریه لندن برای تئاتر آزاد بلاروس با BoomBox به صورت زنده اجرا کرده بود – آنها مجموعه کوتاه و جذابی از آهنگ های پینک فلوید و آهنگ های انفرادی گیلمور را اجرا کردند – اما از آن زمان وقایع به طرز چشمگیری پیش رفتند: در پایان در فوریه، خلیونوک تور بوم باکس در آمریکا را به منظور مبارزه با تهاجم روسیه رها کرده بود.

گیلمور در اینستاگرام خود پیدا کرد ویدیویی از خواننده با خستگی نظامی، تفنگی روی شانه‌اش انداخته بود، بیرون کلیسای جامع سنت صوفیه کیف ایستاده بود و نسخه‌ای بدون همراهی از Oh, Red Viburnum in the Meadow، یک آهنگ اعتراضی در سال 1914 که به افتخار تفنگداران سیچ که در اولین بار با هر دو جنگیدند نوشته شد. جنگ جهانی و جنگ استقلال اوکراین. گیلمور می‌گوید: «من فکر کردم: این بسیار جادویی است و شاید بتوانم کاری با آن انجام دهم. من یک پلت فرم بزرگ دارم که [Pink Floyd] در تمام این سال ها روی آن کار کرده اند. دیدن این حمله فوق‌العاده دیوانه‌کننده و ناعادلانه توسط یک قدرت بزرگ به یک کشور مستقل، صلح‌آمیز و دموکراتیک، واقعاً مشکل و ناامیدکننده است. ناامیدی از دیدن آن و فکر کردن “لعنتی من می توانم چه کار کنم؟” به نوعی غیرقابل تحمل است.»

نتیجه هی هی، برخیز!، تک آهنگ جدیدی از پینک فلوید است که نمونه اجرای خلیونوک است که در نیمه شب جمعه منتشر می شود و عواید آن صرف کمک های بشردوستانه اوکراین می شود.

اکثر ناظران تصور می‌کردند که پینک فلوید مدت‌هاست که منقرض شده است. آنها آخرین بار 28 سال پیش موسیقی اصلی را منتشر کردند، اگرچه در سال 2014 گیلمور و نیک میسون درامر دوباره گرد هم آمدند تا آلبوم 1994 خود The Division Bell را به عنوان ادای احترام به ریک رایت، نوازنده فقید کیبورد گروه، به The Endless River تبدیل کنند. در آن زمان، گیلمور اصرار داشت که پایان گروهی باشد که در سال 1965 شروع به کار کرد و بیش از 250 میلیون آلبوم فروخت. پینک فلوید نمی توانست بدون رایت که در سال 2008 بر اثر سرطان درگذشت، تور برگزار کند و دیگر موسیقی وجود نداشت: او به بی بی سی گفت: “مایه شرمساری است، اما این پایان است.”

حمله به اوکراین نظر گیلمور را تغییر داد. من از اینکه مردم جملاتی مانند “به عنوان یک والدین، من…” می گویند متنفرم، اما عملی بودن داشتن یک خانواده اوکراینی گسترده بخشی از این است. نوه های من نیمه اوکراینی هستند، عروسم جانینا اوکراینی است – مادربزرگش تا سه هفته پیش در خارکف بود. او بسیار مسن، معلول، روی ویلچر است و یک مراقب دارد، و جانینا و خانواده‌اش موفق شدند او را از طریق اوکراین به مرز لهستان برسانند و اکنون موفق شده‌اند او را به معنای واقعی کلمه هفته گذشته به سوئد برسانند.

پس از «پیدا کردن آکوردهای آندری و نوشتن بخش دیگری که من می‌توانستم باشم» – گیلمور چشمانش را می‌چرخاند – «نوازنده گیتار خدای راک»، هفته گذشته با عجله یک جلسه ضبط با میسون، گای، بیسیست قدیمی پینک فلوید برگزار کرد. پرت، و نوازنده، تهیه کننده و آهنگساز نیتین ساهنی روی کیبورد، موسیقی خود را با صدای نمونه خلیونوک پخش می کنند. گالا دختر ریک رایت نیز در این مراسم شرکت کرد. آنها همچنین یک ویدیو برای این آهنگ گرفتند و میسون در حال نواختن مجموعه ای از طبل های تزئین شده با نقاشی هنرمند اوکراینی ماریا پریماچنکو بود (سرنوشت نقاشی های او پس از بمباران موزه ای در ایوانکیف ناشناخته باقی مانده است).

من با نیک تماس گرفتم و گفتم: گوش کن، من می‌خواهم این کار را برای اوکراین انجام دهم. من واقعا خوشحال خواهم شد اگر در آن بازی کنید و همچنین بسیار خوشحال خواهم شد اگر موافقت کنید که آن را به عنوان پینک فلوید منتشر کنیم. و او کاملاً برای این کار آماده بود.

اگر من و نیک باشیم، پینک فلوید هستیم و این بزرگترین وسیله تبلیغاتی است. همان‌طور که گفتم، پلتفرمی است که من در تمام زندگی بزرگسالی‌ام از 21 سالگی روی آن کار می‌کردم. من این کار را با خیلی چیزهای دیگر انجام نمی‌دهم، اما بسیار حیاتی و حیاتی است که مردم بفهمند چه اتفاقی می‌افتد. در آنجا هستند و هر آنچه در توان دارند برای تغییر آن وضعیت انجام می دهند. و همچنین این فکر که حمایت من و پینک فلوید از اوکراینی‌ها می‌تواند به تقویت روحیه در آن مناطق کمک کند: آنها باید بدانند که تمام دنیا از آنها حمایت می‌کند.

وقتی با آندری صحبت کردم، او درباره چیزهایی که دیده بود به من می گفت، و من به او گفتم، می دانی که این در بی بی سی اینجا در انگلیس و تلویزیون در سراسر جهان پخش شده است؟ همه این چیزهای وحشتناکی را که در حال وقوع است می بینند.’ و او گفت: “اوه واقعا؟ من نمی دانستم. من فکر نمی‌کنم که اکثر مردم آنجا چنین ارتباط خوبی داشته باشند و واقعاً درک نمی‌کنند که در واقع، چیزهایی که از سر می‌گذرانند به دنیا نشان داده می‌شود.»

گیلمور می‌گوید مدتی طول کشید تا خلیونوک را ردیابی کند، اینستاگرام را جستجو کند و شماره تلفن‌ها را امتحان کند. در نهایت یک آدرس ایمیل پیدا کرد. او می‌خواست در FaceTime صحبت کند – فکر می‌کنم او می‌خواست مطمئن شود که من هستم. دفعه بعد که دیدمش در بیمارستان بستری بود که بر اثر اصابت خمپاره مجروح شده بود. او این تکه کوچک یک چهارم اینچی ترکش را که خودش را در گونه اش فرو کرده بود به من نشان داد. او آن را در یک کیسه پلاستیکی نگه داشته بود. اما می‌توانید تصور کنید، اگر چنین چیزهایی در حال رخ دادن هستند، به همین راحتی می‌توانست یک تکه بیش از یک اینچ باشد که سر او را از بین می‌برد.»

قبل از تشکیل مجدد غیرمنتظره گروه، خروجی پینک فلوید پس از سال 1987 – و کار انفرادی بنیانگذار فقید آنها، سید بارت – به عنوان بخشی از بایکوت فرهنگی از سرویس‌های پخش در روسیه و بلاروس حذف شد. معروف‌ترین اثر آن‌ها، مربوط به دهه‌های 1960 و 70، حذف نشد و به شایعاتی مبنی بر جلوگیری از حرکت برای انجام این کار توسط راجر واترز، عضو سابق پینک فلوید، که روابطش با هم گروه‌های سابقش به‌طور افسانه‌ای تیره شده است، منتهی شد. یک هفته قبل از حمله روسیه به اوکراین، واترز به مصاحبه‌کننده در Russia Today گفت که صحبت از حمله روسیه “چرند بود… هر کسی که ضریب هوشی بالاتر از دمای اتاق داشته باشد، می‌داند. [an invasion] مزخرف است»؛ او متعاقباً این تهاجم را محکوم کرده و آن را “عمل گانگستری” نامیده و در عین حال “تبلیغات برای شیطان جلوه دادن روسیه” را محکوم کرده است. این موضوعی است که گیلمور روی آن کشیده نمی شود. بیایید بگوییم که ناامید شدم و بیایید ادامه دهیم. آنچه را که می خواهید در آن بخوانید.»

گیلمور آخرین بار روز سه شنبه با خلیونیوک صحبت کرد. او گفت که جهنمی ترین روزی را که می توانید تصور کنید را سپری کرده است، بیرون رفتن و برداشتن اجساد اوکراینی ها، کودکان اوکراینی و کمک به پاکسازی. می دانید، مشکلات کوچک ما در شرایطی که او انجام می دهد بسیار رقت انگیز و کوچک می شود.»

با این وجود، گیلمور این آهنگ را برای او فرستاد و «از این که آن را دوست داشت، خرسند و راحت شد. می‌توانم به شما بگویم که او چه گفت. “متشکرم، فوق العاده است. یک روز ما آن را با هم بازی می کنیم و بعد از آن یک تنومند خوب روی من خواهیم داشت.” او لبخند می زند. من گفتم، “بله، بیایید این کار را انجام دهیم.”