آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبارسیاسی پایگاه خبری آبان نیوز ،
قاضی کتانجی براون جکسون قرار است این هفته در دادگاه عالی تایید شود و او اولین زن سیاه پوستی باشد که به عنوان قاضی خدمت می کند. در اینجا معنای آن برای زنان سیاه پوست در دانشگاه اوست.
کمبریج، ماساچوست – برای بسیاری از زنانی که به انجمن دانشجویان حقوق سیاه پوست هاروارد تعلق دارند، نامزدی قاضی کتنجی براون جکسون برای دیوان عالی بسیار شخصی احساس می شود.
قاضی جکسون، فارغ التحصیل دانشکده حقوق هاروارد و انجمن، قرار است اولین قاضی زن سیاهپوست در تاریخ 233 ساله دادگاه شود، زمانی که سنا به محض رای گیری در مورد تاییدیه او در روز پنجشنبه.
بسیاری از زنان در انجمن، با الهام از انتخاب قاضی جکسون و شناسایی موانع سر راه او، روند نامزدی را از نزدیک دنبال کرده اند. آنها از قدم زدن در همان سالن‌های قدرتی صحبت کردند که به‌طور سنتی تحت تسلط آمریکایی‌های سفیدپوست بوده است، فشارهای مشابهی را احساس می‌کنند که باید «تقریباً بی‌نقص» باشند و همان مدل‌های موی طبیعی را که مورد تبعیض قرار گرفته‌اند، می‌پوشند.
برخی از زنان می گویند که سؤال خصمانه ای که قاضی جکسون در جلسات تأیید وی با آن روبرو شد بسیار آشنا بود و یادآور تجربیات خود در کلاس های درس و محل کار بود.
نامزدی او همچنین نادر بودن نسبی زنان سیاهپوست در حرفه وکالت را برجسته کرد. تنها 4.7 درصد از وکلا سیاهپوست هستند و تنها 70 زن سیاهپوست تاکنون به عنوان قاضی فدرال خدمت کرده‌اند که کمتر از 2 درصد از تمام این قضات را نمایندگی می‌کنند. تا اکتبر، حدود 4.8 درصد از کسانی که در برنامه حقوق در هاروارد ثبت نام کردند، یا 84 نفر، به عنوان زنان سیاهپوست شناخته شدند، در حالی که در سال 1996، زمانی که قاضی جکسون فارغ التحصیل شد، تنها 33 زن سیاهپوست بودند.
ماریا کی واتسون، رئیس انجمن گفت که این آمار “انزوا” است. اما در جامعه یک راحتی وجود دارد. در تجربه مشترک راحتی وجود دارد. و اکنون ما یک الگو داریم که به ما نشان داده است که قرار است چه کاری انجام دهیم.”
با چند نفر از بانوان انجمن صحبت کردیم. در اینجا چیزی است که آنها در مورد نامزدی قاضی جکسون می گفتند.
ابیگیل هال
ابیگیل هال، 23 ساله، همیشه می خواست اولین زن سیاهپوست در دادگاه عالی باشد، اما او پذیرفت که “اگر مجبور باشم دوم شوم، پس از KBJ خوب هستم.”
خانم هال گفت: “او باید به تک تک نشانه ها می رسید و نتوانسته است توپ را رها کند.” و این چیزی است که در ما ریشه دوانده است، از نظر بررسی هر کادر، برای اینکه یک زن سیاه پوست باشیم و به جایی مانند دانشکده حقوق هاروارد برسیم.
او مسیر شغلی قاضی جکسون را با تانوس ابرشرور مارول که سنگ‌های بی‌نهایت را جمع‌آوری میکند تشبیه کرد: «این برای من الهام‌بخش است زیرا در ابتدای کارم هستم. من باید برای رسیدن به اینجا کار می کردم، اما کارهای زیادی برای انجام دادن وجود دارد و این فقط به من انگیزه می دهد که به شکستن این موانع ادامه دهم، تا به نشانه هایم برسم و سنگ های بی نهایت خود را بدست بیاورم.
کاترین کروکور
زمانی که سناتور کوری بوکر، دموکرات نیوجرسی، قاضی جکسون را پس از ساعت‌ها بازجویی شدید تمجید کرد و به او گفت “شما شایسته هستید”، کاترین کروکور، 25 ساله، احساس کرد که او ناراحتی‌ای را که در جریان جلسات تجربه کرده بود، بیان کرده است.
او گفت: «آنها سعی داشتند بذر بی اعتمادی را بکارند. «این جدید نیست. فکر می کنم برای بسیاری از رنگین پوستان در این فضاها بسیار رایج است.»
خانم Crevecoeur گفت، این تردیدها می تواند به طرق مختلف ظاهر شود، مانند زمانی که یک آشنای جدید از تحصیل در یکی از معتبرترین دانشکده های کشور ابراز تعجب می کند، یا در سال اول تحصیل در دانشکده حقوق با سندرم شیاد دست و پنجه نرم می کند. او گفت: “به همین دلیل ضروری است که مردم نماینده شوند و خود را ببینند و بدانند که به این فضاها تعلق داریم.”
ماریا کی واتسون گفت که بلافاصله پس از شنیدن نامزدی قاضی جکسون، گریه او را درآورد، زیرا اگر قرار باشد کسی وجود داشته باشد که بتواند جایگاه واقعی آمریکا را بیازماید و قبول کنیم که می خواهیم منعکس کننده آنچه این ملت است و می تواند باشد. به طرق مختلف، قالب را بشکند، سپس او فردی است که این کار را انجام می دهد.”
خانم واتسون گفت، قاضی جکسون راهی برای زنان سیاهپوست در قانون ایجاد کرده است، و به همین دلیل، “من به خاطر قدم های سخت و تمام کارهایی که او در حال حاضر انجام می دهد تا راه پاک شود یا در آن انجام شود سپاسگزارم. برای کسانی که می خواهند به دنبال او بیایند، حداقل کمی واضح تر است.»
برای کریستینا کولبرن، نامزدی قاضی جکسون لحظه ای برای بررسی میراث بود. خانم کولبرن، 27 ساله، در حالی که به صحبت های قاضی گوش می داد که تاریخچه خانوادگی خود را بازگو می کرد – از شام های مادربزرگش و شغل مادرش در آموزش و پرورش – به مادربزرگ و مادر خود فکر کرد.
او گفت: “ما وحشی‌ترین رویاهای اجدادمان هستیم، برخی از آنها را که هرگز نتوانسته‌ای ببینی.” من خیلی خوش شانس هستم که هنوز مال خودم را می شناسم، اما به این فکر می کنم که چگونه کار آنها زندگی ما را ممکن کرد، چیزهایی که گاهی اوقات مردم بدیهی می دانند.”
او گفت: «خوشحالم که قاضی جکسون همه آن چیزها را مطرح کرد، زیرا فکر می‌کنم اینها مفاهیمی هستند که حداقل در ذهن جامعه ما یا تقریباً همه وجود دارد.»
رجینا فیرفکس جلسات تایید را نه تنها با نگاهی به یک، بلکه دو زن سیاهپوست که او الگو می‌داند تماشا کرد: «خاله کتانجی» و مادرش لیزا فیرفکس، که دهه‌ها قبل با قاضی جکسون در هاروارد هم اتاق شده بود و او را در دانشگاه معرفی کرد. روز دوم رسیدگی
خانم فیرفکس، 24 ساله، گفت: “فقط دیدن عشق آنها به یکدیگر، دوستی و خواهری آنها شگفت انگیز بود.” فکر می‌کنم این برای همه الهام‌بخش است که فقط به دیدن یک رابطه زن سیاهپوست گوش می‌دهند، اما برای من شخصاً، وقتی می‌بینم چقدر به هم رسیده‌اند و همچنین اینکه واقعاً به یکدیگر تکیه کرده‌اند، در تمام تجربه به یکدیگر تکیه کرده‌اند.»
ویرجینیا توماس سه سال قبل به تصویب دستورالعمل‌هایی در نیویورک کمک کرد که تبعیض مو را ممنوع می‌کرد، بنابراین دیدن قاضی جکسون «با قفل‌های خواهر، ایستاده در شکوه و حرفه‌ای بودنش» به‌ویژه رضایت‌بخش بود.
خانم توماس، 31 ساله، گفت: «این فرصتی برای مردم است که واقعاً تصور کنند و ببینند که زنان سیاهپوست کاری را که انجام می‌دهند انجام می‌دهند، که به طور غیرقابل معذرت‌خواهی موفق هستند، بدون عذرخواهی به اینکه چه کسی هستند، مطمئن هستند».
خانم توماس به‌عنوان معاون انجمن دانشجویان حقوق سیاه پوست، نمایش‌هایی از جلسات تأیید قاضی جکسون را ترتیب داد. او گفت که نکته مهم جلب توجه محافظان امنیتی، کارگران کافه تریا و متولیانی است که در دانشکده حقوق کار می کنند.
او گفت: «صبح با کارکنان تماشا می‌کردم، قبل از اینکه دانش‌آموزان بعد از کلاس شروع به چکیدن کنند و فهمیدند که این لحظه بزرگ‌تر از آنها است که فقط برای آدم‌های دیوانه عالی دانشکده حقوق باشند.» “این برای مردم عادی نیز مهم است.”
او افزود: “هر روز افرادی که به این زن نگاه می کنند و با خود فکر می کنند، “وای، او این کار را کرد.”
آیانا سندرز
آیانا سندرز، 24 ساله، پس از شنیدن نامزدی قاضی جکسون، احساسات متفاوت خود را توصیف کرد و لحظه تاریخی را جشن گرفت، اما ابراز تاسف کرد که چقدر طول کشید تا به آن رسید.
او گفت: “این یک زن سیاهپوست است که به دانشگاه هاروارد رفت و به دانشکده حقوق هاروارد رفت.” وقتی از این راهرو عبور می کنیم، به معنای واقعی کلمه با کفش های او راه می رویم. و بنابراین خیلی به خانه نزدیک است. عجب این چیزها دست یافتنی است اما دنگ، چرا هنوز این اتفاق نیفتاده است؟ یا چرا در سال 2022 اولین بار است که این اتفاق می افتد؟
او افزود: «من فکر می‌کنم نامزدی یک قاضی دیوان عالی – یک زن سیاهپوست، یک زن سیاهپوست عالی که از همه انتظارات فراتر رفته است – فکر می‌کنم این فقط نشان می‌دهد که شما هنوز باید سخت بجنگید، اما می‌توانید به این چیزها برسید، می‌توانید آنها را بدست آورید.»
گوندولین گیسندانر
گوندولین گیسندانر، 25 ساله، از زمان بزرگ شدنش در جامعه‌ای از طبقه کارگر خارج از دیترویت و کار برای دفتر کمک حقوقی دانشجویان هاروارد، کاملاً آگاه است که نژاد و هویت چگونه می‌تواند بر روند دادگاه تأثیر بگذارد.
او گفت: “ما همیشه باید به این فکر کنیم که چه کاری باید انجام دهیم تا مشتریان کم درآمد من اغلب سیاهپوست به یک قاضی سفیدپوست مراجعه کنند که تجربه آنها را درک نمی کند.” “اما کسی که مجبور نیستید جهش بیشتری انجام دهید تا به او ثابت کنید که نژاد با هر جنبه ای از زندگی شما در تعامل است، تفاوت بزرگی در نوع تصمیم گیری ایجاد می کند.”
او افزود: «من دیوان عالی را به عنوان یک چراغ غیرقابل دسترس فکر می‌کنم، و این ایده که فردی که هویت من را منعکس میکند قرار است در آن فضا باشد، به نوعی – حتی نمی‌دانم که آیا آن را کاملاً بررسی کرده‌ام یا نه. هنوز.”
او به یاد می آورد که در حالی که رئیس جمهور بایدن قاضی جکسون را به عنوان نامزد خود در دیوان عالی اعلام می کرد، برایانا بنکس، 26 ساله، شروع به گریه کرد: «در ابتدا فکر می کردم که این یک روش ساده بود – این یک کلیشه است». اما پس از تأمل، متوجه شد که لحظه‌ای روشن می‌شود که چرا هرگز شغلی را به عنوان قاضی در نظر نگرفته یا خود را به عنوان یک قاضی تصور نکرده است.
او گفت: «بر اساس اعداد، ما تعداد زیادی قاضی دیوان عالی از دانشکده حقوق هاروارد داریم. «و من یکی از معدود دانش‌آموزانی هستم که می‌دانستم هیچ‌وقت نمی‌توانم من باشم، مهم نیست که چه باشد، زیرا قبلاً کسی نبوده است که شبیه من باشد. بنابراین این احساس را به وجود آورد زیرا مردم به شما می گویند، شما از دانشکده حقوق هاروارد آمده اید، می توانید هر کاری بخواهید انجام دهید، هیچ شغلی وجود ندارد که برای شما باز نباشد. اما برای زنان سیاه پوست، این همیشه درست نیست، زیرا فضاها یا مشاغل زیادی وجود دارد که ما هنوز آنها را اشغال نکرده ایم.
او افزود: “اکنون، آسمان حد است.”
زرینه مصطفی
زرینه مصطفی، 27 ساله، به عنوان یک دانشجوی نسل اول کالج و اولین فردی در خانواده‌اش که هرگز یک روز را پشت میله‌های زندان گذرانده است، گفت که به‌ویژه از پیشینه قاضی جکسون به عنوان یک مدافع عمومی هیجان‌زده است.
او گفت: «فقط احساس می‌کنم که این دیدگاه بسیار کم ارائه شده است و منطقی نیست که چرا، در کشوری که ما می‌گوییم همه سزاوار دفاع قوی هستند.»
خانم مصطفی افزود: “من به دفاع از قوم کوچک، آدم های کوچک اهمیت می دهم و قطعا خودم را در او می بینم.” “شاید من الان ژاکت های هاروارد خود را به فرودگاه بپوشم – معمولاً این کار را نمی کنم – زیرا او به اینجا رفت و عضوی از انجمن دانشجویان حقوق سیاه پوست هاروارد بود.”
خانم مصطفی بیش از همه می‌گوید که از کارنامه قاضی جکسون مفتخر و هیجان‌زده است: «این زن سیاهپوست دارد آن را می‌کشد».
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
