نظر رای دهندگان جوان در مورد انتخابات ریاست جمهوری فرانسه چیست؟

از کارگران گرفته تا دانشجویان، بسیاری از جوانان فرانسه به طور فزاینده ای از سیاست سرخورده شده اند.

یورونیوز در آستانه انتخابات ریاست جمهوری 10 آوریل با چند جوان در مورد نظر آنها درباره سیاست صحبت کرد.

در اینجا چیزی است که آنها باید می گفتند.

نوال درسلر: برای رای دادن ثبت نام نکرده ام

درسلر 23 ساله است و پس از زندگی در حومه شهر در اکوادور به مدت سه سال در یک رستوران در منطقه لیون کار می کند.

درسلر می گوید که برای رای دادن ثبت نام نکرده است و فکر می کند که رای دادن چیزی را تغییر نمی دهد.

او گفت: “من واقعاً اطلاعاتی نداشتم. وقتی با مردم، همکاران در محل کار، دوستانم صحبت می کردم، هیچ کس مهلت را نمی دانست.”

با دوستان و خانواده، او سعی می کند زیاد در مورد سیاست صحبت نکند، زیرا فکر می کند این یک “موضوع تفرقه انگیز” است.

او کاندیداهای جوان‌تری را ترجیح می‌دهد که بیشتر او را نمایندگی کنند، اما فکر می‌کند به جای ثبت نام، رای دادن در اینترنت راحت‌تر است.

او گفت: “من فکر می کنم این فقط یک مسابقه است تا ببینیم چه کسی بیشتر مورد توجه قرار می گیرد.”

هرمین گوسو: زمور تنها راه حل برای نجات فرانسه است

گوسو، 19 ساله، در لوزر، یک منطقه روستایی در جنوب فرانسه بزرگ شد و یکی از اعضای جنبش جوان راست افراطی حامی نامزد اریک زمور است.

او می گوید کارشناس راست افراطی تلویزیون “تنها راه حل برای نجات فرانسه” است.

گوسو می گوید که سیاست یک سنت خانوادگی است و مشارکت سیاسی او از 10 سالگی شروع شد.

او و خانواده‌اش قبلاً از مارین لوپن، که حزب راست افراطی رالی ملی را رهبری می‌کند، حمایت می‌کردند، اما اکنون او قصد دارد از زمور حمایت کند.

او گفت: “زمور پسر کوچکی است که از ناکجاآباد ظاهر شد و در نهایت تنها راه حل ما برای نجات فرانسه است. تنها راه حل.”

او امیدوار است که او به فرانسه کمک کند تا “غرور مسیحی” خود را بازیابد.

سوفیا اوادباب: من نمی دانم چه کسی را انتخاب کنم

اواددباب، 21 ساله، در حال اتمام تحصیلاتش است و به صورت پاره وقت در نانوایی و پذیرش مشغول به کار است.

او می گوید که به سیاستمدارانی که شرایط زندگی دیگران را درک نمی کنند، مشکوک است.

اواددباب که قبلا هرگز رای نداده است، گفت: “امیدوارم بروم و رای بدهم، اما در حال حاضر شکست خورده ام. نمی دانم چه کسی را از میان نامزدها انتخاب کنم.”

او گفت که باید قانونی وجود داشته باشد که سیاستمداران را مجبور کند به وعده های انتخاباتی خود عمل کنند.

“من به (سیاستمداران) بی اعتماد هستم. آنها مانند ما زندگی نمی کنند، آنها مردم نیستند. آنها 1200 یورو در ماه حقوق ندارند. آنها نمی دانند چقدر است. حداقل دستمزد است. نه یک دستمزد زندگی، بلکه یک دستمزد زنده ماندن است، و به هر حال باید تغییر کند.”

اوادباب گفت که سیاستمداران باید از طریق همه پرسی به مردم مسئولیت های بیشتری بدهند.

او افزود: “مادر من و عمه من مدت زیادی است که رای نداده اند زیرا برای آنها بی فایده است. من آنها را درک می کنم زیرا هر بار که رای می دهند، مردم دروغ می گویند یا افراد دیگری انتخاب می شوند و این آنها را ناامید می کند.”

فلوریان جرونیمو فراز: من کسی را می‌خواهم که اظهارات نژادپرستانه نکند.

Jéronimo-Ferraz یک قصاب 19 ساله و شاگرد غذا در Annonay، Ardèche است که می خواهد یک نامزد اومانیست برای تغییر اوضاع در انتخابات باشد.

او واقعاً به کاندیداها از نظر چپ یا راست بودن فکر نمی کند، اما گفت که می خواهد از کسی حمایت کند که “اظهارات نژادپرستانه” نمی کند.

او به نامزدی امیدوار است که «به فکر دیگران باشد».

جرونیمو فراز می گوید که حداقل دستمزد فعلی برای خانواده های فرانسوی غیرقابل زندگی است.

او همچنین فکر می‌کند که افرادی که مانند خودش در مناطق روستایی زندگی می‌کنند، از بحث سیاسی کنار گذاشته شده‌اند.