Cricketers’ Who’s Who وارد چهل و سومین فصل می شود که به ما می گوید چه چیزی چیست | ورزش

Lآفتاب ملایم ماه مارس هفته گذشته به برف و برف تبدیل شد، که نشانه ای مطمئن از شروع فصل کریکت در شهرستان انگلیسی است. یکی دیگر از آهنگ های The Cricketers’ Who’s Who است ضربه زدن به فرش مجموعه سالانه پروفایل های بازیکنان، آمار و حکایات منتشر شده توسط طرفداران و بازیکنان به طور یکسان اکنون در چهل و سومین نسخه است.

این کتاب «بینش منحصربه‌فردی» را در ذهن کسانی ارائه می‌کند که برای شش ماه آینده، از سنت لورنس تا سدبرگ، ادگباستون تا آیگبورث، زمینه‌های بالا و پایین کشور را زیبا خواهند کرد.

بیش از 400 (تقریباً نه کاملاً همه) بازیکنی که سیستم 18 شهرستانی را تشکیل می‌دهند، و همچنین همه بازیکنان زن قراردادی، به سؤالات مختلفی پاسخ داده‌اند («دوست ندارید با کدام توپ‌بازی روبرو شوید؟» پاسخ: همیشه دارن استیونز) به اعماق (“چه چیزی به شما شادی می دهد؟”) و کاملاً نگران کننده (“عجیب ترین شیئی که در خانه شما یافت می شود چیست؟”).

پیشگفتار امسال از تیم مورتاگ (لذت گناه او؟ حمام حبابی) می آید، که قرار است بیست و سومین فصل خود را در اطراف تله های کانتی آغاز کند.

مرتق می نویسد: «وقتی برای اولین بار به یک رختکن حرفه ای رفتم، همیشه یک بازیکن کریکت در کمد کسی بود که کیست. در طول مسابقات زمان زیادی برای صحبت کردن وجود دارد، و ما اغلب بازی می‌کنیم: «کریکت‌باز را حدس بزن»: «این مرد 40 ساله است، او میانگین 24 سال را با توپ می‌گیرد، بالاترین امتیاز او 74 است که بیرون نیست و شبیه به فرانک لمپارد است. . او کیست؟» یا آن را باز می‌کردیم تا ببینیم چه کسی بدترین مدل مو را داشته است یا برخی از نظرات سرگرم‌کننده را بخوانیم.»

مرتق به جمعی از نام‌هایی می‌پیوندد که مقدمه‌ای بر کتاب نوشته‌اند. استیونز همکار استوار او اعتراف کرد که از زمانی که در سال 1997 حرفه ای شد، همه نسخه های CWW را در اختیار داشت، همچنین مارکوس ترسکوتیک در پیشگفتار سال 2017 اشاره کرد که از کتاب نمادین به عنوان پرونده ای حیاتی برای جستجوی مخالفان خود در طول سال ها استفاده کرده است. کاترین برانت در نسخه 2020 به طرز تکان دهنده ای در مورد تجربیات خود از بیرون آمدن نوشت: “نباید مجبور باشید زندگی خود را پشت درهای بسته بگذرانید زیرا از آنچه هستید خجالت می کشید.”

از میان پروفایل ها و آمارها می توان انشاها و تامل هایی در مورد مسائل روز یافت. نسخه 2020 همچنین حاوی قطعه‌ای در مورد نگهبانی دروازه توسط نویسنده ویلیام فاینس است که دقیقاً بهترین نامه عاشقانه به کریکت است که می‌توانید بخواهید بخوانید. پس از آن، آلستر کوک در پیشگفتار سال 2013 اشاره می کند که CWW در طول سال ها منبع کلیدی برای سورتمه ها و اتاق رختکن گریم سوان بوده است، بنابراین شاید چیزهایی برای پاسخگویی داشته باشد.

از سال 2016 CWW توسط سردبیر Benj Moorhead نظارت می شود. او این روند را اینگونه توصیف می‌کند: «در واقع یک مورد از نق زدن مداوم/ هنرمندانه مدیران رسانه‌ها به این امید که بازیکنان را وارد عمل کنند. به طور مداوم درخت سیب را تکان دهید تا همه میوه ها بریزند. [although] به ندرت این کار را می کند.»

بدر سال 1980، نماینده محافظه‌کار، ایان اسپروات، هنگام جمع‌آوری و ویرایش اولین نسخه CWW، با همین مشکل مواجه شد، اگرچه هیچ مدیر رسانه‌ای در آن زمان وجود نداشت که به پیشنهاد او عمل کند. اسپروات مردی با اشتیاق فراوان بود. او ترجمه کامل آثار الکساندر پوشکین را به انگلیسی سازماندهی کرد و مطالعه عمیقی در مورد پی جی وودهاوس نوشت. در سال 1983، اسپروات با ترک کرسی خود در آبردین جنوبی برای حوزه انتخابیه ظاهراً امن‌تر، کاری را که تام دالیل به عنوان «یکی از دیدنی‌ترین سینه‌های سیاسی تمام دوران» توصیف می‌کرد، انجام داد. این حرکت برای اسپروات فاجعه آمیز بود و او را برای 9 سال آینده به بیابان سیاسی سوق داد، اما حداقل به این معنی بود که او می توانست روی CWW تمرکز کند.

در مقدمه اولیه، او از یک «آقای بیل اسمیت FRPS» برای گرفتن تقریباً همه عکس‌ها، تشکر کرد. مورتاگ و هم‌تیمی‌هایش در میدل‌سکس، بدون شک از مجموعه‌ای از اجاق‌ها، دمنوش‌ها و لبه‌های گوشتی مجلل که در نسخه‌های اولیه دهه 1980 عرضه می‌شد، می‌خندند. آن مجلدات اولیه حاوی چیزهایی هستند که دنیای مدرن، چه جیرجیرک و چه چیزهای دیگر، در حال حاضر آنها را سفید می کند. نه تنها قد بازیکنان (همانطور که در نسخه های فعلی وجود دارد) بلکه وزن نیز ذکر شده است. بدون شک برخی از افراد کم‌تر آمار خود را قبل از ارسال به Sproat گرد می‌کنند. وضعیت تاهل، مدارک تحصیلی و نام والدین همه به دقت فهرست شده است.

همانطور که “شغل دوم”. قراردادهای حرفه‌ای در آن زمان به 12 ماه نمی‌رسید، اما همه بازیکنان به جز ثروتمندترین یا موفق‌ترین بازیکنان باید شغل زمستانی پیدا می‌کردند. جاناتان اگنیو با افتخار وضعیت خود را به عنوان “راننده کامیون برای SBA (آزبست)، لستر” و کیم بارنت زمان خود را به عنوان کارمند بانک نشان می دهد. فروشندگان بیمه، سازندگان، کشاورزان، معلمان، پیشخدمت ها، سهامداران هارودز، گچ کارها و حتی یک گورکن هستند. تعجب نخواهید کرد اگر معلوم شود که مایک هندریک انگشتان درزگر بلند خود را روی شمعدان سازی قرار داده است.

به طور باورنکردنی، اکثر بازیکنان حتی آدرس شخصی و شماره تلفن ثابت خود را ذکر کردند، مثلاً در صورتی که یکی از هواداران در تیم بخواهد با کاپیتان کانتی خود زنگ بزند و بپرسد که چرا آنها خط مقدم خود را انتخاب نمی‌کنند.

با این حال، با وجود این، و حامیان مالی نابهنگام تورنمنت‌های بزرگ روز – جان پلیر، بنسون و هجز (به KP Nuts اشاره نکنیم) برخی از جنبه‌های بازی کانتی به نظر می‌رسد که سرنوشتشان ثابت بماند.

بوتهام در سال 1981، چند ماه قبل از اینکه تابستان را از آن خود کند، نوشت: «هنگامی که در کشور سفر می‌کنم، با نسل قدیمی‌تری مواجه می‌شوم که به من اطمینان می‌دهند بازی آنطور که بود نیست. همه جانبه تاثیر کریکت با اورهای محدود، نیاز به بررسی ساختار کریکت کانتی و همچنین پرداخت، و مزایا و معایب بازیکنان خارج از کشور را لمس می کند. او همچنین می نویسد که “موردی برای بحث وجود دارد که ما بازی های زیادی انجام می دهیم” که می تواند منجر به “خطر واقعی عدم لذت بردن بازیکنان از نقش خود شود”. احساسات آشنا برای بازی کانتی بیش از 40 سال بعد، پس.

همانطور که حرفه‌ای‌های بازی تابستانی دیگر را آغاز می‌کنند، تعداد زیادی کپی از CWW در کیت کیت خود خواهند داشت. برای آنها یک منبع آشنا از اطلاعات و خنده خواهد بود، عمدی یا غیر عمدی. برای دیگران، این کتاب قلب و روح و رنگ اسامی سیاه و سفید روی کارت امتیاز را ارائه می دهد.

Oدر طول سال‌ها، بازیکنان برای یکدیگر فرم‌هایی را با نتایج قابل پیش‌بینی پر می‌کردند – اگر پاسخ به «کتاب مورد علاقه‌تان چیست؟»، کتابخانه‌های محلی باید برای همیشه در کاما سوترا کم شده باشند. قرار بود جدی گرفته شود

از اسکات بورثویک می پرسید؟ او از طرفداران «دختری در قطار» است، اگرچه فکر نمی‌کرد این اقتباس از فیلم زیاد باشد. Dom Sibley کتاب کیمیاگر اثر پائولو کوئیلو را به عنوان کتاب مورد علاقه خود فهرست می کند، کتابی که تنها در دو هفته نوشته شد. بی انصافی است که بگوییم این مدت تقریباً همان مدتی است که سیبلی طول می کشد تا راه خود را به 28 برساند، اینطور نیست؟

با تلنگر زدن از طریق CWW، گوهر عجیب و غریب را پیدا می کنید – استوارت برود ادعا می کند که او اغلب به زبان فرانسوی خواب می بیند. بدون شک خواب های اخیر او را در نقش روبسپیر در حال اجرای یک اثر می بیند ترور در مورد سر اندرو اشتراوس و انتخاب کنندگان. اولی استون، کاسه‌باز وارویک‌شر، با افتخار اظهار می‌کند که پدربزرگش نوار شکلات توئیکس را اختراع کرده است، در حالی که جیمی اندرسون، بالاترین ویکت‌گیر در تاریخ انگلستان، به خود می‌بالد که می‌تواند یک سیب‌زمینی را در 2.4 ثانیه پوست کند.

جا برای تلخی هم هست. جک لیچ در پاسخ به این سوال که چگونه می توان استیو اسمیت را اخراج کرد، به سادگی پاسخ می دهد: “پام را پشت خط نگه دار.” یا سعی کنید با خواندن اینکه میسون کرین کدام حیوان را انتخاب می کند، چشم خود را خشک نگه دارید: “لاک پشت، زیرا آنها همیشه در خانه هستند.”