کیتینگ و پیرسون می گویند که حزب کارگر نباید با تأخیر در ارائه صدای پارلمان به رای دهندگان بومی خیانت کند | بومیان استرالیا

پل کیتینگ و نوئل پیرسون گفته‌اند که اگر حزب کارگر در دولت پیروز شود، نباید همه‌پرسی را به پارلمان موکول کند تا مبادا اشتباهات گذشته را تکرار کند و به پایگاه رای‌دهندگان بومی وفادار خود خیانت کند.

در گفتگوی گسترده در سیدنی روز چهارشنبه، رهبر بومیان و نخست وزیر سابق درباره صدای پارلمان، به رسمیت شناختن قانون اساسی و تنظیم معاهده بحث کردند.

کیتینگ گفت که حزب کارگر باید در مذاکره با مردم بومی برای یک معاهده “پیشگام باشد” و خاطرنشان کرد که هدف از صدای پارلمان “ارائه قدرتی” است که از زمان لغو ATSIC در زمان هاوارد وجود نداشت. دولت.

«مرکزیت این ایده‌ها حقیقت را تغذیه می‌کند [Labor] وجود حزب، روح آن را تغذیه می کند. کیتینگ گفت وگرنه دروغ می گویید. “من در سخنرانی ردفرن سعی کردم دروغ را بیان کنم، اما نباید دروغ را زندگی کنیم… ما هنوز در دروغ زندگی می کنیم.”

پیرسون گفت که ابتدا به رسمیت شناختن قانون اساسی ضروری است و به حزب کارگر هشدار داد که همه پرسی را تا دوره دوم ریاست جمهوری به تعویق نیندازند.

پیرسون، یکی از معماران کلیدی بیانیه اولورو از قلب و مدیر مؤسسه سیاست و رهبری کیپ یورک، گفت که هنوز یک موضوع سیاست عمومی به اندازه به رسمیت شناختن مردم بومی و جزیره ای در قانون اساسی «طولانی» وجود نداشته است. طی 14 سال از زمان تعهد به رسمیت شناختن در انتخابات 2007، چهار فرآیند پارلمانی و سه تحقیق عمومی صورت گرفته است، اما پیشرفت واقعی نداشته است.

“[John] هوارد با این تعهد وارد انتخابات 2007 شد. کوین راد بلافاصله گفت که همین کار را خواهد کرد. و نکته تاسف بار این بود که وقتی مشخص شد راد قرار است در انتخابات پیروز شود، گفت در دوره دوم با این موضوع برخورد خواهیم کرد. او هرگز ترم دوم را نگرفت.

و من می ترسم که اپوزیسیون اکنون در خطر تکرار همان اشتباه باشد و مسئله به رسمیت شناختن مردم استرالیا در همه پرسی را به دور دوم موکول کند و ما اشتباه 2007، 2008 را تکرار کنیم.

پیرسون گفت که او با “حقیقت تلخ” کنار آمده است که “17 سال طولانی آزمایش شکست خورده در استراتژی من برای دستیابی به رهبری سیاسی جناح راست در نهایت هیچ سودی برای ما نداشت”.

او امیدوار بود که حزب کارگر در دوره اول خود همه پرسی برگزار کند، اما گفت که مردم بومی در گذشته ناامید شده بودند.

احتمالاً هیچ گروه دیگری در استرالیا وجود ندارد که صادقانه‌تر از بومیان و جزیره‌نشین‌های تنگه تورس به حزب کارگر رأی دهد، با این حال احترام حزب کارگر برای آن پایگاه اغلب کمرنگ می‌شود و آنها ما را رها می‌کنند – آنها در گذشته ما را ترک کرده‌اند، مانند باب. [Hawke] پیرسون گفت: با حقوق ملی زمین در دهه 1980 – در یک کلاه-.

«به رسمیت شناختن یک صدا در قانون اساسی، مجلس را از تغییر شکل و طراحی مجدد صدا و اصلاح مفاد آن باز نمی دارد. اما همواره این تعهد را از جانب مجلس برای داشتن صدای خود حفظ خواهد کرد. و به همین دلیل است که صدا بسیار مهم است.»

کیتینگ و پیرسون روز چهارشنبه در مؤسسه جودیت نیلسون برای روزنامه نگاری و ایده با هم گفتگو کردند تا مجموعه مقالات پیرسون، ماموریت را راه اندازی کنند.

کیتینگ به یاد می آورد که در سال 1998، حزب کارگر به پیرسون پیشنهاد کرسی لاولر را داد و گفت که در آن زمان احساس می کرد که پیرسون تمام ویژگی های یک نخست وزیر آینده را دارد.

او گفت: «من به بسیاری از مردم گفته بودم که در الزامات اولیه رهبری، به ویژه سازمانی مانند حزب کارگر، در سال‌های پس از خروج من، معتقد بودم که شما شایسته‌ترین فرد برای رهبری کشور هستید. به پیرسون گفت.

اما پیرسون گفت که در آن زمان «خودباوری» نداشت تا آن را «یک ایده جدی» بداند. او در این کتاب می نویسد: «من باید مسیر سیاسی قدرت را در داخل چادر امتحان می کردم، اما تردید داشتم. من از امتیاز خودباوری برخوردار نبودم تا بتوانم قابلیت آن را ببینم. من اکنون آن را فقط در گذشته می بینم.»