منچسترسیتی در فینال لیگ قهرمانان اروپا پس از برتری سیلوا از رئال مادرید | لیگ قهرمانان

حتی نزدیک هم نبود، که مطمئناً تاثیرگذارترین چیز از دیدگاه منچسترسیتی بود که آنها در فینال لیگ قهرمانان اروپا غرش کردند. یک قدم دیگر به غایت، جاودانگی.

این قدرت در نیمه اول پرآشوب به دست آمد، زمانی که برناردو سیلوا دو گل زد و رئال مادرید به شکستی لرزان تبدیل شد، خوشبختانه آسیب سنگین‌تر نبود. جک گریلیش یکی از بازی‌های زندگی‌اش را داشت و تقریباً همه اطرافیان از او پشتیبانی می‌کردند.

با این تیم مادریدی در این شب‌ها، تا حدی به خاطر تاریخشان – 14 جام اروپایی و بقیه – معمولاً این احساس وجود دارد که آنها هرگز واقعاً نمرده‌اند. آنها راهی برای بازگشت پیدا خواهند کرد. اینجا نه.

مادرید در نیمه دوم چند حرکت را با هم انجام داد و اگر چنین گزارشی وجود دارد به دلیل یک طرفه بودن آن در گذشته بود. اما هرگز این احساس وجود نداشت که آنها دوباره بازگشتی داشته باشند، دوز دیگری از وودوی لیگ قهرمانان برای رقابت با آنچه سیتی را در این مرحله از رقابت های فصل گذشته با آن ویران کرده بودند.

سیتی دوره ای را مدیریت کرد که گل رئال ممکن بود باعث ایجاد چند عصبانیت شود و همه چیز تمام شد زمانی که مانوئل آکانجی ضربه ایستگاهی کوین دی بروین را به سمت ادر میلیتائو لمس کرد، که توپ را تماشا کرد. احتمالاً خیلی گفته شد که جشن ها در سکوها بیش از حد وحشیانه نبوده است، که همچنین زمانی که جولیان آلوارز، بازیکن تعویضی، گل چهارم را به ثمر رساند، پس از عملکرد خوب دو جایگزین دیگر، فیل فودن و ریاض محرز، به ثمر رسید.

این یک قدم زدن بود و یک بیانیه دیگر. سیتی در فینال می‌تواند به‌عنوان مورد علاقه سرخ‌پوشان برای شکست اینترناسیونال باشد.

این یکی از بزرگترین شب های تاریخ سیتی بود. در پس‌زمینه، کسب پنجمین عنوان قهرمانی لیگ برتر در شش فصل، همراه با فینال جام حذفی مقابل منچستریونایتد بود. اما واقعا در پس زمینه بود.

این رقابتی است که همه در باشگاه آرزوی آن را داشته اند، از مالکیت گرفته تا – در زمان شروع بازی – مادرید مانند آزمایش اسید احساس می کرد، تیمی پر از آن همه ذکاوت، مسابقه ای که به 5 نفر از 9 مسابقه قبلی رسیده بود. فینال لیگ قهرمانان. اما سیتی می دانست که باید چه کاری انجام دهد – از همان سوت اول خود را تحمیل کند. فوق العاده بود که چگونه این کار را کردند.

تیم گواردیولا آبی آسمانی بود که پرس، حرکات و بازی های متقابل آنها را واضح می کرد. مادرید پیچید. غرق شدن در دو ساحل عمیق یا حالت بقا. لوکا مودریچ نمادی از مشکلات اولیه آنها بود. او دو بار در 20 دقیقه ابتدایی، در ارسال پاس اشتباه کرد. قرار نیست این اتفاق بیفتد.

سیتی گل افتتاحیه را تبلیغ کرد و ارلینگ هالند ممکن بود در نیمه اول وقت اول دو گل داشته باشد که توسط تیبو کورتوا خنثی شد. اولین شانس بزرگ بعد از اینکه او از دیوید آلابا دور شد و با یک صلیب زیبای جک گریلیش روبرو شد. او به سمت پایین حرکت کرد، اما خیلی نزدیک به دروازه بان بود، که دروازه بان را مهار کرد، آلابا هک کرد. گریلیش حال و هوا داشت.

دومی یک سیو حتی قابل توجه تر بود – یا اجازه دادن به مادرید. بعد از اینکه سیتی در یک کرنر کوتاه کار کرد، مانوئل آکانجی با ضربه سر توپ دی بروین را به سمت دروازه برگشت و هالند، بالای ادواردو کاماوینگا بالا رفت و به سمت دروازه ها رفت. کورتوا دستش را به سمت عقب پرت کرد.

رودری در همان دقایق ابتدایی، در مرحله دوم پس از دارت هالند، یک شوت از کنار دروازه به بیرون کشیده بود، و فشار بی دریغ سیتی زمانی نشان داد که دی بروین یک پاس کوتاه را برای سیلوا، که در پشت خط دفاعی مادرید در فضا ذوب شده بود، نشان داد. این یکی از نمونه های متعددی بود که سیتی روی توپ بازی می کرد. سیلوا هرگز گمشده به نظر نمی رسید، پایان در گوشه نزدیک بلند شد.

مادرید به سختی توانست از زمین خارج شود، اگرچه تونی کروس یک شوت شیطانی را از فاصله دور بیرون آورد که در دقیقه 35 تیر دروازه را به لرزه درآورد. لحظاتی قبل، کایل واکر با سرعت زیاد به عقب برگشت تا توپ را از وینیسیوس جونیور دور کند. جمعیت خانه چقدر آن را دوست داشتند.

سیتی در هر دوئل برنده بود. مادرید شوکه شده بود. این یک تجربه دلخراش برای آنها بود و زمانی بدتر شد که سیلوا دومین گل خود را پس از ورود گریلیش از سمت چپ به ثمر رساند، مدافعان عقب نشینی کردند و سپس یک پاس به ایلکای گوندوگان زد. هافبک انگشتان چشمان خود را نشان داد و کورتوا را به کار انداخت، توپ به سمت سیلوا حلقه زد که ضربه سر هدایت‌شده او عکسی فوری بود. آکانجی قبل از وقفه نزدیک می شد و مادرید نمی توانست به اندازه کافی سریع پیاده شود.

زمانی که سیلوا برای اولین بار وارد دروازه شد، کارلو آنچلوتی در گفتگو با وینیسیوس دیده می شد که ابروهایش حتی بالاتر از حد معمولی خمیده بود. وقتی نفر دوم وارد شد، مدیر انگشتانش را روی لب هایش کوبید. عصبی و ناباور به نظر می رسید.

گواردیولا هر لحظه را زندگی می کرد و در یک نقطه برای گریلیش که عالی بود بوسه می زد و با دریبل زدن و کنترل نزدیک خود ترسی را به مادرید وارد می کرد. ردیابی پشت سر هم، بیش از حد.

آلابا ادرسون را با یک ضربه ایستگاهی تمدید کرد که تکان خورد و غوطه ور شد و مادرید بعد از این فاصله بهتر شد و فوتبال خود را بازی کرد. آنها می دانستند که یک هدف می تواند همه چیز را تغییر دهد.

نیامد. هالند بار دیگر توسط کورتوا رد شد، دروازه بان پس از تک به تک توپ را به سمت بالا و روی تیر افقی هدایت کرد، اما این برای سیتی اهمیتی نداشت. آیا کسی می تواند آنها را متوقف کند؟