مطالعه نشان می دهد جمعیت پرندگان در جنگل های بارانی پاناما در حال کاهش شدید است | پرنده ها

جمعیت پرندگان در جنگل های بارانی گرمسیری آمریکای مرکزی با عوامل محتمل از جمله فروپاشی آب و هوا و از دست دادن زیستگاه، با کاهش شدید مواجه شده است.

دانشمندان دانشگاه ایلینویز گونه‌های پرندگان را در یک منطقه حفاظت‌شده جنگلی در مرکز پاناما ردیابی کردند تا مشخص کنند که آیا و چگونه جمعیت از سال 1977 تا 2020 تغییر کرده است.

مطالعات طولانی مدت بسیار کمی در مورد روند جمعیت پرندگان استوایی وجود دارد، و این گزارش بینش هایی را در مورد چگونگی مقابله گونه ها با از دست دادن زیستگاه و بحران آب و هوا ارائه می دهد.

مطالعه جدیدی که در Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده است، دریافتند که اکثر گونه‌های نمونه‌برداری شده از نظر فراوانی کاهش یافته‌اند، که بسیاری از آنها به شدت کاهش یافته است.

دو بار در سال در طول چهار دهه، نویسندگان شبکه‌های مه‌آلود را در مکان‌های مطالعاتی متعدد مستقر کردند و هزاران پرنده را شناسایی و باند کردند. سپس، نویسندگان جمعیت‌ها را مدل‌سازی کردند و تغییرات فراوانی 57 گونه را تخمین زدند.

از بین گونه های رو به کاهش نمونه برداری شده، 35 گونه از 40 گونه بیش از 50 درصد از فراوانی اولیه خود را از دست دادند. تنها دو گونه در تعداد افزایش یافتند.

این کاهش در خانواده‌های مختلف پرندگان گسترش یافت و به طور کلی مستقل از ویژگی‌های اکولوژیکی مانند توده بدن، نوع جستجوگر یا فراوانی اولیه گونه بود. به گفته نویسندگان، ایجاد کاهش و شناسایی مکانیسم های اکولوژیکی اساسی باید یک اولویت حفاظتی باشد.

دانشمندان گفتند که احتمالاً فعالیت های انسانی باعث کاهش تعداد می شود، با تغییر الگوهای بارندگی، افزایش دما و جنگل زدایی که باعث استرس جمعیت پرندگان می شود. آنها گفتند: “جنگل زدایی در مناطق گرمسیری مرطوب بین سال های 1990 تا 2010 62 درصد سرعت گرفت، که منجر به از دست دادن خالص حدود 8 میلیون هکتار (20 متر هکتار) در این دوره زمانی شد و تلفات در سال های اخیر ادامه داشته است.

“افزایش دما باعث تغییر دامنه گونه های گرمسیری دشت در سراسر جهان می شود [taxonomic groups] و شواهد نظری و تجربی نشان می‌دهد که زیست‌های استوایی شدیدتر از همتایان معتدل خود تحت تأثیر قرار می‌گیرند. همچنین انتظار می‌رود تغییر رژیم‌های بارندگی در مناطق استوایی به شدت بر توزیع گونه‌ها و پویایی جمعیت تأثیر بگذارد.»

یکی دیگر از عوامل کاهش می تواند تأثیر غیرمستقیم اضطراری آب و هوا باشد. حشراتی که پرندگان از آنها تغذیه می کنند به تغییر دما و بارندگی حساس هستند و خشکسالی و همچنین بارندگی نامنظم می تواند بر دسترسی فصلی میوه و شهد تأثیر بگذارد. همچنین نگرانی هایی وجود دارد که تغییر آب و هوا می تواند برای انگل هایی مفید باشد که پرندگان را ضعیف می کند.

دانشمندان گفتند که این تلفات “هشدارکننده” بود و طیف وسیعی از گونه‌ها از جمله مانکین کلاهک قرمز، فراوان‌ترین پرنده میوه‌خوار نمونه‌برداری شده و پراکنده‌کننده دانه مهم بود. در سال 1977، 23 مورد مشاهده شد، اما در سال 2020، تنها 9 نفر دستگیر شدند.

محققان گفتند که اگرچه تصور می‌شود جنگل‌های استوایی اغلب «مخزن‌های تنوع زیستی» هستند، این مطالعه نشان می‌دهد که کاهش نگران‌کننده‌ای در جمعیت گونه‌ها وجود دارد.

آنها نتیجه گرفتند که مطالعات بیشتری مورد نیاز است و نوشتند: «گام منطقی بعدی به سمت درک و احتمالاً جلوگیری از کاهش بیشتر، شناسایی مکانیسم‌های اکولوژیکی زیربنایی است. برای انجام این کار، احتمالاً به مطالعات فشرده و طولانی مدت روی گونه‌های منفرد برای بررسی عوامل نیاز است.