آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار اقتصادی پایگاه خبری آبان نیوز ،
Oوقتی نوبت به نام بلوف جمهوری خواهان برای افزایش سقف بدهی فدرال می شود، نمی توان تعجب کرد که دولت بایدن از چه می ترسد. در حالی که مقامات کاخ سفید بدون شک نگرانی‌های حقوقی و سیاسی واقعی در مورد توانایی خود برای اقدام یکجانبه برای خنثی کردن بحران دارند، دلیل اصلی احتمالاً ترس از پیامدهای سیاسی است و در این زمینه آنها هم لحظه را اشتباه می‌خوانند و هم ترکیب آن را درک نمی‌کنند. رای دهندگان کشور
برای جمع بندی سریع، کنگره قوانینی را برای «ارتقای رفاه عمومی» مردم تصویب می کند و این قوانین معمولاً هزینه دارند. نه به ندرت، هزینه این قوانین بیشتر از مقدار پولی است که دولت در بانک دارد، بنابراین آنها مجبورند برای پرداخت صورت حساب ها پول قرض کنند. اما به دلیل یک قانون مبهم 1917، مقدار وام هایی که دولت می تواند برای پرداخت صورتحساب های خود بگیرد در یک مقدار (و صادقانه بگویم، نسبتاً دلخواه) محدود شده است. وقتی این اتفاق می‌افتد، کنگره باید حد مقدار پولی را که می‌توان برای انجام تعهدات کشور وام گرفت، افزایش دهد.
زمانی که یک جمهوری خواه در کاخ سفید حضور دارد، این وظیفه اساسی بدون نمایش یا هیاهو اتفاق می افتد. محدودیت افزایش می یابد، صورت حساب ها پرداخت می شود و زندگی ادامه دارد. اما پس از انتخاب باراک اوباما به عنوان رئیس جمهور، جمهوری خواهان از نیاز به افزایش سقف بدهی به عنوان فرصتی برای گروگان گرفتن دولت و تقاضای کاهش شدید در برنامه های مخارج استفاده کردند – برنامه های هزینه ای که قبلا توسط کنگره تایید شده بود، توجه داشته باشید. – در ازای افزایش اختیار برای قرض گرفتن پول بیشتر. با وجود توافق تقریباً جهانی مبنی بر اینکه شوک اقتصادی و آشفتگی ناشی از عدم پرداخت بدهی فاجعه بار خواهد بود، جمهوری خواهان اهمیتی نمی دهند و از بحران اقتصادی بالقوه برای پیگیری برنامه مخرب خود استفاده می کنند. این رفتار تروریست هاست.
به نوبه خود، دولت گفته است که با تروریست ها مذاکره نخواهد کرد و اصرار دارد که کنگره افزایش «میزان» بدهی را تصویب کند. پرزیدنت بایدن هفته گذشته در یک سخنرانی گفت که جمهوری خواهان “به معنای واقعی کلمه، نه به معنای واقعی، اقتصاد را گروگان گرفته اند”.
بنابراین ما در یک بن بست با پیامدهای اقتصادی وخیم، به ویژه برای آمریکایی های کم درآمد و رنگین پوستان قرار داریم که هنوز برای غلبه بر شکاف ثروت نژادی غول پیکر این کشور تلاش می کنند که بیشتر نابرابری کشور در آموزش، مسکن و اشتغال را به همراه دارد.
در مواجهه با این وضعیت اضطراری قریب‌الوقوع، پیشنهادهای بی‌شماری برای فراخوانی بلوف کنگره و نادیده گرفتن باج‌خواهی مطرح شده است. لارنس تریب، استاد محترم هاروارد، صرفاً از به چالش کشیدن قانون اساسی قانون 1917 به عنوان نقض “بخش 4 اصلاحیه چهاردهم” دفاع کرده است. [which] می‌گوید «اعتبار» بدهی عمومی «هیچ وقت نباید مورد تردید قرار گیرد».
یکی دیگر از رویکردهای گروگان‌گیری که توسط روهان گری، استاد حقوق دانشگاه ویلامت و پل کروگمن، ستون‌نویس اقتصاد نیویورک تایمز حمایت می‌شود، این است که وزیر خزانه‌داری صرفاً یک تریلیون دلار سکه ضرب کند و آن را به عنوان تضمینی برای پرداخت بدهی‌های آمریکا قرار دهد. کروگمن می نویسد که ضرب سکه و دور زدن کنگره “از نظر اقتصادی بی ضرر خواهد بود – و هم از تحولات اقتصادی فاجعه آمیز جلوگیری می کند و هم به سرنگونی دولت با باج خواهی کمک می کند”.
خبر خوب این است که این راه حل ها، زمانی که بیش از حد رادیکال یا مخاطره آمیز شناخته شوند، حداقل در گفتگو هستند. هفته گذشته، پرزیدنت بایدن پس از دیدار با کوین مک کارتی، رئیس جمهوری خواه مجلس نمایندگان آمریکا، گفت که او هنوز “در حال بررسی اصلاحیه چهاردهم” است. خبر بد این است که مشاوران رئیس جمهور از ترس «خطرناک» بودن این گزینه ها از نظر واکنش در وال استریت و بازارهای مالی، به نوک انگشتان خود می پردازند. خوب، نکول بدهی ها چیزی است که واقعاً مخاطره آمیز است، و اقتصاد و بازارها همیشه انعطاف پذیری قابل توجهی از خود نشان داده اند و از شوک های غیرقابل تصور قبلی عقب نشینی کرده اند (شاخص سهام S&P 500 پس از جذب شوک همه گیر در کل اقتصاد جهان که اساساً تعطیل شد، ارزش خود را دو برابر کرد).
اساساً، ترسو بودن رهبران کاخ سفید ناشی از برداشت نادرست از لحظه سیاسی ما و ماهیت مخالفانی است که با آنها روبرو هستند. رهبران حزب جمهوری خواه به اقتصاد، دموکراسی ما یا ایالات متحده آمریکا اهمیتی نمی دهند (تاکید بر اتحاد؛ آنها به تعداد پراکنده ای از ایالت ها اهمیت می دهند که بیشتر آنها ایالت های برده دار سابق کنفدراسیون بودند).
این یک مناقشه سیاست عمومی میان رهبران مدنی خوش‌نیت با فلسفه‌های سیاسی متفاوت نیست. جمهوری خواهان از همان قرارداد اجتماعی یا قانون اساسی که ملت را مقید می کند، پیروی نمی کنند. این به وضوح در 6 ژانویه 2021 مشخص شد که اکثریت جمهوری خواهان کنگره به سرنگونی دولت منتخب ایالات متحده رای دادند. آنها درگیر یک نبرد وحشیانه برای شکست دادن قدرت رو به رشد یک رای دهندگان چند نژادی و هرگونه سیاست عمومی طراحی شده برای رفع نیازهای آن ملت چند نژادی هستند. اعتقاد به اینکه استدلالی با این افراد وجود دارد احمقانه است.
علاوه بر این، مطالعه دقیق نظرسنجی‌های عمومی نشان می‌دهد که رای‌دهندگان در کنار رئیس‌جمهور و مهم‌تر از همه، اکثریت قریب به اتفاق گروه‌هایی در جمعیت هستند که بایدن را در سال 2020 در کاخ سفید قرار دادند (و سنا را در 2022). نظرسنجی ماه آوریل CBS News/YouGov نشان داد که وقتی از عواقب نکول مطلع می شوند، 70 درصد از کل رأی دهندگان از افزایش سقف بدهی حمایت می کنند. در میان آمریکایی های آفریقایی تبار، 85 درصد از افراد مورد نظر از افزایش حمایت می کنند. 72 درصد از لاتین تبارها از افزایش حقوق حمایت می کنند. حتی در میان رای دهندگان سفیدپوست – که حمایت آنها از دموکرات ها از نظر تاریخی حدود 40٪ است – اکثریت قابل توجهی، 67٪ از افزایش سقف بدهی حمایت می کنند.
که ما را به این سوال برمی گرداند. آنها از چه چیزی می ترسند؟
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
