سودان: با تشدید درگیری ها هیچ نشانه ای از صلح وجود ندارد

یک ماه پس از تشدید خشونت ها در سودان، صدها نفر کشته و هزاران نفر دیگر زخمی شده اند. کارشناسان معتقدند تعداد تلفات گزارش نشده بسیار بیشتر است.

و در افق یک فاجعه انسانی با ابعاد غیر قابل تصور است. بر اساس برآوردهای انجام شده توسط برنامه جهانی غذای سازمان ملل متحد19 میلیون نفر – یا 41 درصد از جمعیت – به زودی می توانند با گرسنگی روبرو شوید اگر نتوان به درگیری پایان داد. ماتیلد وو از سازمان غیرانتفاعی کمک به پناهندگان نروژی به یورونیوز گفت که وضعیت بسیار نگران کننده است.

“این جهنم است. مردم روزمره [are] تقلا برای یافتن آب چون دیگر آب جاری وجود ندارد، تقلا برای یافتن غذا، تقلا برای حرکت کردن. در یک مغازه و سپس قیمت ها سر به فلک می کشد. و بنابراین پول نقد همه و همچنین بانک هایی که در 46 روز گذشته بسته بوده اند رو به اتمام است.

اطلاعات همکاران محلی که سازمان تلاش می کند با آنها در ارتباط بماند کمیاب است. شبکه های تلفن همراه در حال حاضر کار نمی کنند و قطع برق پس از حملات به نیروگاه های برق بیشتر می شود. وو می گوید و غارت افزایش یافته است. مردم مجبور به ترک خانه های خود هستند زیرا توسط گروه های مسلح اشغال شده اند.

خشونت در 15 آوریل در خارطوم، پایتخت سودان، بین جناح های نظامی رقیب که رهبران آنها به طور مشترک در سال 2021 به قدرت رسیده بودند، رخ داد.

ارتش سودان به فرماندهی ژنرال عبدالفتاح البرهان در حال جنگ با رئیس بانفوذ شبه نظامی نیروهای پشتیبانی سریع ژنرال محمد حمدان داگلو (RSF) است. آنها یک گروه شبه نظامی هستند که در سال 2013 از میان شبه نظامیان بدنام جنجاوید که متهم به پاکسازی قومی اقلیت های غیر عرب در منطقه دارفور بودند، ظهور کردند.

سازمان ملل متحد برای مهاجرت (IOM) تخمین می زند که حداقل 700000 نفر آواره شده اند در سودان از اواسط آوریل با تعداد پناهجویان ثبت شده در کشورهای همسایه حدود 150000 نفر است.

“هر ذره حیاتی که می تواند در حال حاضر وجود داشته باشد یا نابود شده یا در خطر است. به همین دلیل است که شما افراد زیادی فرار کرده اند و به سمت مرز در شمال، به مصر یا در جنوب به سودان جنوبی می دوند. وو می گوید یا گاهی در شهرهای نزدیک در شرق.

سعدیه الرشید علی حمید، یک فعال سودانی که در حال حاضر در عربستان سعودی زندگی می کند، به یورونیوز شرایط کشور خود را توضیح داد: “ما در خیابان اجساد داریم تا سگ ها بخورند. این چیست؟ و نه فقط آن. ما بچه داریم. که نمی توانند به بیمارستان بروند آنها می ترسند. […] آنها زیر تخت خود می مانند زیرا همه می ترسند فقط برای خرید غذا یا خرید هر چیزی بیرون بروند. (…) من می شنوم که آنها بازارهای محلی، بازارهای اصلی محلی در خارطوم را هدف قرار داده اند. چند باند آنجا هستند که همه چیز را در بازار خراب می کنند، همه چیز را می دزدند. و این بازارها محصولات مورد نیاز مردم، مواد غذایی و همه چیز را دارند.”

روز جمعه 12 مه، طرف‌های متخاصم در جده، عربستان سعودی اعلامیه تعهدی مبنی بر اجازه ورود کمک‌های بشردوستانه به کشور و حفاظت از جمعیت غیرنظامی امضا کردند. چیزی که از زمان تشدید خشونت ها به دلایل امنیتی امکان پذیر نبود.

Vu به سازمان‌های کمک‌رسان اشاره می‌کند که مشکل دیگری وجود دارد: «این واقعیت که پول نقد در حال حاضر در این کشور وجود ندارد. [makes it] واقعا سخته ما باید انتخاب های وحشتناکی داشته باشیم، مثلاً آیا برای سوخت پول می دهیم، آیا برای غذا می پردازیم، آیا حقوق می پردازیم؟ و این واقعاً توانایی یک سازمان را برای انجام پاسخ در مقیاس محدود می کند.”

چشم انداز پایان زودهنگام جنگ داخلی دور از دسترس به نظر می رسد – حتی آتش بس نیز هنوز محقق نشده است.

و نگرانی های فزاینده ای وجود دارد که این درگیری به کشورهای همسایه گسترش یابد. این یکی از دلایلی است که سازمان های امدادی در تلاش هستند تا هر چه سریعتر توجه خود را به سودان متمرکز کنند.

کشورهای همسایه مانند لیبی، چاد و اتیوپی با چالش های اقتصادی خود دست و پنجه نرم می کنند و وضعیت سیاسی در این کشورها اغلب ناپایدار است. به این موارد اثرات واضح تغییرات آب و هوایی را اضافه کنید و همانطور که Vu می گوید، منطقه در حال حاضر “به شدت در برابر شوک ها آسیب پذیر است.”

وو می‌گوید یکی از چیزهایی که باید اتفاق بیفتد این است که جامعه بین‌المللی پیامی بسیار بسیار قوی به طرف‌های درگیر بفرستد و روشن کند که کمک‌های بشردوستانه و جان غیرنظامیان و زیرساخت‌های غیرنظامی باید بدون توجه به آتش‌بس محافظت شوند. بدون توجه به قراردادهای صلح».

سعدیه الرشید علی حمید، فعال سودانی با این نظر موافق است: “حداقل در حال حاضر تمام جهان باید در مورد آنچه در سودان اتفاق می افتد صحبت کنند. ما حتی نمی توانیم تعداد مرگ و میرها در کشورمان را بشماریم. احساس می کنم ما را کنار گذاشته اند. لطفا. ( …) ما بخشی از یک کل جهان هستیم. کل کیهان. ما بخشی از این هستیم. صدایی اینجا در آفریقا، در سودان وجود دارد که درخواست کمک می کند.”