هدف قرار دادن Epsom قابل بحث است – اما حق اعتراض مسالمت آمیز نیست | دربی

آزندگی انسان در نقاشی معروف ویلیام پاول فریت وجود دارد و به طرز شادمانی نادرست است روز دربی لردها و خانم‌ها، چنگک‌ها و رذل‌ها، بازیگران سیرک و تیزبین‌های کارت، جامعه بالا و زندگی پست و همه چیز در این میان، همه در یکی از معدود رویدادهای بریتانیای ویکتوریا که در آن کلاس‌ها با آزادی نسبی آمیخته می‌شدند.

اگر فریت قرار بود ماه آینده برای دربی به اپسوم بازگردد، 167 سال پس از طرح اولیه‌اش در سال 1856، او همچنان مجموعه‌ای غنی از شخصیت‌ها را هم در سکوها و هم آزادانه در تپه پیدا می‌کرد – به احتمال زیاد، یک اضافه جدید فعالان تیشرت صورتی از گروه تازه تاسیس Animal Rising که برخی از آنها شروع مسابقات بزرگ ملی را 15 دقیقه به تعویق انداختند و همچنین در هفته های اخیر در Ayr و Doncaster تظاهرات ضد مسابقه ای برگزار کردند. تا Epsom را نیز در لیست هدف خود داشته باشند.

مخالفت Animal Rising با استفاده از حیوانات برای هر هدف انسانی یا نوعی سرگرمی مطلق است. برای مثال، تفاوت‌های بین صنعتی که حیوانات را برای کشتار پرورش می‌دهد، و صنعتی که آن‌ها را به نژاد پرورش می‌دهد و پرورش می‌دهد، اجازه نمی‌دهد. هر ماه در بریتانیا در سال گذشته، تقریباً یک میلیون خوک برای گوشت ذبح می‌شد – و به‌طور متوسط ​​چهار اسب مسابقه در حین مسابقه در فلت صدمات کشنده‌ای متحمل می‌شدند، یا حدود یک به ازای هر 1250 شروع. و بدون ورزش که در وهله اول این نژاد اصیل را ایجاد کرد، به زودی منقرض می شد، زیرا مسابقه چیزی است که آنها متولد شده و برای انجام آن پرورش یافته اند.

اما از دیدگاه فعالان، این تمایزات بی ربط است. اعتراض و اخلال در یک رویداد نمایشی مانند گراند نشنال یا دربی، تبلیغات بسیار بیشتری نسبت به تحصن در خارج از کشتارگاه به دست خواهد آورد. و Epsom در روز دربی، طبق ماهیت و سنت خود، مسلماً واضح‌ترین هدف باز در کل تقویم ورزشی برای فعالانی است که قصد اقدام مستقیم بدون خشونت را دارند.

در کنار رویدادهای مهمی مانند فینال جام حذفی، ویمبلدون و قهرمانی گلف آزاد، دربی یک مسابقه سالانه است که نیازی به معرفی ندارد. با این حال، برخلاف دیگر جواهرات تاج ورزشی، هر کسی می‌تواند با یک پیک نیک حاضر شود و دربی را به صورت رایگان تماشا کند. حتی با اطلاع چند هفته‌ای از اعتراض‌ها در گرند نشنال، در نهایت ثابت شد که امنیت کامل آینتری غیرممکن است. Epsom، با محفظه Hill خود که همیشه رایگان است و ورود به آن رایگان بوده، سطح کاملاً جدیدی از فضای باز است.

و حتی با وجود اینکه فینال جام حذفی در 3 ژوئن به زمین مسابقه می‌رسد – با تشکر از فیفا و قطر – توجه میلیون‌ها نفر هم در بریتانیا و هم در سراسر جهان برای دو دقیقه و نیمی که طول می‌کشد همچنان روی اپسوم خواهد بود. برای اجرای معروف ترین کلاسیک جهان.

برخی از اشکال اعتراض یا اختلال ممکن است در روز دربی اجتناب ناپذیر باشد، چشم اندازی که حرفه ای ها و هواداران این ورزش با طیفی از احساسات، از خشم گرفته تا ناامیدی و گاهاً یک دستور جانبی مبهوت نیز از آن استقبال کرده اند. کاملاً ممکن است که یک طرفدار مسابقه باشید و عمیقاً به ظلم به حیوانات، تغییرات آب و هوا و نابرابری اهمیت دهید. همانطور که فریت روز دربی را ترسیم کرد، مسابقه هنوز هم طرفدارانی را از سراسر طیف اجتماعی و سیاسی جذب می کند. ستاره صبح – “برای صلح و سوسیالیسم” – هنوز هم به دلیلی یک ستون مسابقه دارد.

بنابراین باید در نظر داشت که مخالفت با مسابقه اسب دوانی چیز جدیدی نیست. همیشه در هر جمعیت بریتانیا اقلیتی وجود خواهد داشت که به وجود آن اعتراض کند، و اگر نبود، وضعیت عجیبی بود. حتی در روزهایی که پارلمان یک بحث سالانه در مورد اینکه آیا باید برای روز دربی به تعویق بیفتد – قبل از رای دادن، با اکثریت قریب به اتفاق – سر ویلفرد لاوسون، نماینده لیبرال رادیکال کارلایل، همیشه مخالفت شدیدی با این پیشنهاد داشت.

لاوسون در سال 1880 به خانه گفت: «همه چیز مزخرف است. به من نگویید که آنها برای ورزش اسب می دوند. اگر همه این بزرگواران و آقایان برای چیزی جز ورزش می دویدند، نه سهمی باقی می ماند و نه پولی اضافه می شد. من می گویم که کل سیستم مسابقه از ابتدا تا انتها یک سیستم سازماندهی شده از سفاهت و حقه بازی است.

منصفانه است که در سال 1892، 45 سال پس از آن که مجلس برای اولین بار رای به تعویق دربی داد، لاوسون سرانجام در مناظره پیروز شد – 144 آیه، 158 نه – و این سنت که پارلمان همیشه برای اپسوم برمی‌خیزد دیگر وجود نداشت.

با این حال، نزدیک به یک قرن و نیم بعد، مسابقه هنوز با ما همراه است و مخالفان آن نیز همینطور. اگرچه برای بسیاری از طرفداران مسابقه خشمگین و گیج کننده است، و تعداد آنها از 1000 به یک بیشتر است، زیرا احتمالاً توسط تماشاگران در دربی، رویال اسکات و جاهای دیگر خواهد بود، فعالان Animal Rising احتمالا برای مدتی آینده در اطراف حضور خواهند داشت.

این گروه به خودی خود یک تهدید وجودی برای مسابقه نیست و هرگز احتمال هم ندارد. فوتبال اکنون مانند زمین چمن بر چشم‌انداز ورزشی بریتانیا تسلط دارد، اما مسابقه‌ای همچنان یکی از محبوب‌ترین ورزش‌های تماشاگران این کشور است که سالانه میلیاردها پوند درآمد دارد، میلیون‌ها بلیط جابه‌جا می‌شود و حدود 80000 نفر را در شغل تمام وقت نگه می‌دارد.

اما دقیقاً به دلیل تاریخچه و محبوبیت پایدار دربی است که چنین هدف وسوسه انگیزی برای اعتراض خواهد بود. اگر هنوز هم میلیون ها مخاطب را از بریتانیا و سراسر جهان جذب نمی کرد، Animal Rising مطمئناً به جای دیگری نگاه می کرد. و شخصاً، همان‌قدر که از مسابقات اسب‌دوانی لذت می‌برم و می‌خواهم شاهد پیشرفت آن باشم، می‌خواهم در کشوری زندگی کنم که حق معناداری برای اعتراض مسالمت‌آمیز دارد – در مورد مسابقه، سلطنت، تغییرات آب و هوا یا هر چیز دیگری – خیلی بیشتر.