آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
گاهی یک جنایت جنگی آنقدر فاحش و آنقدر کامل گزارش می شود که نمی تواند وجدان غرب را برانگیزد. قتل عام مای لای در سال 1968، سربرنیتسا در سال 1995، سرکوب بریتانیا از شورش مائو مائو در کنیا، نسل کشی رواندا در سال 1994، ناپدید شدگان آرژانتین تحت حکومت نظامی در دهه 1980 یا حتی ارسال ها درباره اجساد انباشته شده در میدان های بلغارستان. توسط گزارشگر جنگ ایالات متحده، ژانواریوس مک گاهان در سال 1876، همه لحظاتی بودند که دفاع از جهل باید کنار گذاشته شود.
حتی در آن صورت نیز حقیقت پیچیده تر است و غرب همیشه عمل نمی کند. بیل کلینتون ابراز تاسف کرد که به قتل‌های توتسی‌ها در سال 1994 پاسخ نداد و گفت که «به طور کامل از عمق و سرعت آن قدردانی نمی‌کند. [Rwandans] گرفتار این وحشت غیرقابل تصور بودند.» سربرنیتسا بدون شک تنها نقطه اوج پاکسازی قومی بود که به مدت سه سال ادامه داشت. لای من، که دو سال پس از این رویداد فاش شد، تنها به یک جنبش ضد جنگ از قبل موجود ایالات متحده کمک کرد. مقیاس سرکوب بریتانیا از شورش مائو مائو تنها چند دهه بعد توسط مورخ هاروارد، کارولین الکینز در کتاب خود به نام گولاگ بریتانیا به طور واقعی ثبت شد.
بنابراین، این یک نتیجه قطعی نیست که تصاویر غیرنظامیان اوکراینی که با دستان بسته به قتل رسیده اند، منجر به این شود که شهرهایی مانند بوچا در دیدار وزرای ناتو و G7 این هفته در بلژیک به محرکی برای اقدام تبدیل شوند. اقداماتی مانند تعلیق روسیه از شورای حقوق بشر سازمان ملل ممکن است ارزش نمادینی داشته باشد، اما آزمون بزرگ تحریم‌های اقتصادی بیشتر اروپاست که ممکن است نه تنها روسیه، بلکه اتحادیه اروپا را نیز تحت تأثیر قرار دهد.
روسیه آشکارا عصبی است و از کتاب بازی سوریه خود استفاده می کند و ادعا می کند که اجساد پراکنده در خیابان ها بخشی از کار داخلی است که توسط نیروهای دفاعی اوکراین برای مصرف توسط خبرنگاران ساده لوح غربی ترتیب داده شده است. معاون سفیر روسیه در سازمان ملل، دیمیتری پولیانسکی مدعی شد: «نئونازی‌های اوکراینی امروز کاملاً به مکتب تحریک‌آمیز قدیمی گوبلز نازی احترام می‌گذارند و سعی می‌کنند تقصیر را به گردن روسیه بیندازند.»
بر این اساس که حمله بهترین شکل دفاعی است، مسکو تلاش کرد تا روز دوشنبه برای تشکیل جلسه اضطراری شورای امنیت سازمان ملل متحد درخواست کند، اما با مقاومت بریتانیا، رئیس کنونی شورا مواجه شد. فعالیت دیپلماتیک روسیه کمتر برای ایجاد شک و تردید در میان غربی ها طراحی شده است تا حفظ بی طرف هایی مانند چین، هند، اسرائیل و حتی ترکیه. این همچنین یک اقدام برای حفظ خود سیاسی است. مطالعات دهه‌ها انکار سربرنیتسا توسط صرب‌ها نشان می‌دهد که نمی‌توان هیچ شک و تردیدی را نسبت به خود رد کرد.
در مقابل، برای ولودیمیر زلنسکی، این باید نقطه عطفی باشد، لحظه ای برای ایجاد تشنج در اروپا، و در نهایت فشار زیادی بر آلمان که دیگر لنگر کشنده اروپا در مورد تحریم ها نباشد. از منظر اوکراین، اگر آلمان جابجا شود، سایر کشورهایی که در مورد تحریم‌های سخت‌تر تردید دارند، مانند اتریش و ایتالیا نیز در مسیر قرار خواهند گرفت. ایتالیا به همان اندازه پیشنهاد داد.
برای زلنسکی، تحریم اروپا بر انرژی روسیه، حتی اگر در ابتدا فقط نفت باشد، نمی تواند به زودی انجام شود. آخرین برآوردها حاکی از آن است که روسیه تا پایان سال 2022 تا 320 میلیارد دلار از صادرات نفت و گاز درآمد خواهد داشت که یک سوم بیشتر از یک سال قبل است. روبل روسیه روز دوشنبه افزایش یافت و ضررهای قبلی را معکوس کرد و شاخص سهام موکس به سطوحی که آخرین بار قبل از اعزام هزاران نیروی نظامی روسیه به اوکراین مشاهده شده بود، صعود کرد. اینها نشانه های اقتصادی نزدیک به فروپاشی نیست.
در افتتاحیه، زلنسکی از دو معمار روند صلح مینسک 2014-2015 – آنگلا مرکل و نیکلا سارکوزی – دعوت کرد تا به بوچا بیایند تا ببینند چگونه راه مماشات به این بن بست وحشتناک تبدیل می شود.
آندری ملنیک، سفیر او در آلمان نیز حملات چند هفته ای خود را به دوستان روسیه در آلمان افزایش داده است. او در یکی از مصاحبه‌های خود گفت: «شما این جنایات را می‌بینید و هنوز حاضر نیستید کاری انجام دهید تا پوتین اشتهای خود را برای این جنایات از دست بدهد. اگر بعد از این تصاویر کلمات قوی پیدا کردید اما هیچ کاری انجام ندهید چگونه می توانید بخوابید؟ دیگر چه اتفاقی باید بیفتد تا سخت ترین تحریم ها روی میز گذاشته شود؟ حملات شیمیایی، یا منتظر چه چیزی هستید؟»
بسیاری می گویند انتقاد سرسختانه او از آلمان – آخرین جنبه گسترده او این بود که ادعا می کرد شبکه ای از تماس های روسوفیلی در اطراف رئیس جمهور آلمان فرانک والتر اشتاین مایر وجود دارد – در نهایت نتیجه معکوس دارد. اما ملنیک نمی‌تواند خود را از نام بردن از کسانی که به‌عنوان مقصر می‌پندارد باز دارد. به عنوان مثال، در تاگس اشپیگل، او از افراد مرتبط با اشتاین مایر مانند ینس پلوتنر، مشاور سیاست خارجی صدراعظم اولاف شولتز، و وزیر امور خارجه در وزارت امور خارجه، آندریاس میکالیس (سفیر سابق آلمان در بریتانیا) نام برد.
او ادعا کرد که بسیاری از سفرای مهم نیز در نزدیکی اشتاین مایر به روسیه سهیم بودند. با نگاهی به صفحات اول مطبوعات آلمانی مستند جنایات جنگی پوتین و بسیاری از نظرسنجی‌های آلمانی، سفیر به وضوح احساس میکند که طبقه سیاسی در آنچه آلمان و اقتصاد آن مایل به قربانی کردن هستند، پشت سر مردم هستند. اشتاین مایر اکنون خود یک حکم صادر کرده است و می گوید: «ما به پل هایی چسبیدیم که روسیه دیگر به آنها اعتقادی نداشت و شرکای ما در مورد آنها به ما هشدار دادند. ارزیابی من این بود که ولادیمیر پوتین ویرانی کامل اقتصادی، سیاسی و اخلاقی کشورش را به خاطر جنون امپراتوری خود نمی پذیرد. من هم مثل دیگران اشتباه کردم.»
اما سد راه دیگر این نیست که کسی در آلمان وجود ندارد که بخواهد از تصمیم آگاهانه 20 ساله این کشور برای وابسته کردن خود به انرژی ارزان روسیه دفاع کند. این ممکن است یک سال پیش در جریان بحث های مربوط به نورد استریم 2 یک ارتدکس بود، اما اکنون به بدعت تبدیل شده است. یوهانس ووگل، نایب رئیس حزب دموکرات آزاد، از بوندستاگ می‌خواهد تا تحقیقی را برای تحلیل این موضوع انجام دهد که چگونه و چرا چنین سیاست «گمراه‌کننده» و «ساده‌انگیز» روسیه توسط دولت‌های قبلی دنبال شده است. بریتا هاسلمان، رئیس حزب سبزها در بوندستاگ، «سیاست شکست خورده انرژی» در دوران مرکل و گرهارد شرودر را نیز مقصر می داند. حتی پاتریک پویانه، رئیس هیئت مدیره و مدیرعامل توتال انرژی اذعان می کند که اعتیاد آلمان به گاز ارزان روسیه “بله، به نوعی این هیولا را ایجاد کرد”.
اما بازی سرزنش در مورد اشتباهات گذشته از پوتین اهمیت کمتری نسبت به آنچه اکنون آلمان آماده انجام آن است دارد. برلین تاکنون به طور مداوم در برابر حذف بانک های روسی از سیستم پرداخت بین المللی و همچنین ممنوعیت موقت واردات نفت و گاز روسیه مقاومت کرده است. پویانه می گوید که پایان دادن به وابستگی اروپا به گاز روسیه چهار تا پنج سال طول خواهد کشید.
شولتز که قرار است اواخر این هفته به بریتانیا برود، اصرار دارد که آلمان از تحریم‌های بیشتر در واکنش به جنایات جنگی حمایت خواهد کرد، اما سایر وزیران اصرار دارند که این نمی‌تواند شامل ممنوعیت کامل انرژی باشد.
شولتز استدلال میکند که تحریم کامل بیشتر از روسیه به آلمان آسیب می‌زند، و او تیمی از مدل‌سازان اقتصادی را به دلیل غیرمسئولانه ادعایی که تحریم کامل تنها به کاهش 3 درصدی تولید ناخالص داخلی آلمان منجر می‌شود، گرد آورده است.
شولتز در تصدی این موقعیت از حمایت صنعت و امور مالی آلمان برخوردار است.
کریستین سوئینگ، مدیر اجرایی دویچه بانک، آخرین کسی بود که در مورد عواقب قطع عرضه انرژی روسیه هشدار داد. سیوینگ که از قبل با تورم فزاینده دست و پنجه نرم می کرد، گفت که اگر واردات یا تحویل نفت و گاز روسیه متوقف شود، آلمان با “وخیم تر شدن وضعیت” روبرو خواهد شد. احتمالاً یک رکود آشکار در آلمان اجتناب ناپذیر خواهد بود. مدیر اجرایی گروه شیمیایی BASF، مارتین برودرمولر، خاطرنشان کرد که روسیه 55 درصد گاز طبیعی مصرفی آلمان و 35 درصد نفت خود را تامین می کند. “آیا می خواهیم کل اقتصاد خود را با چشمان باز نابود کنیم؟”
این دیدگاه با اکراه توسط وزیر امور اقتصادی، رابرت هابک، تکرار می‌شود، که هشدار می‌دهد که ممنوعیت فوری واردات منجر به «گلوگاه‌های عرضه در زمستان آینده، رکود اقتصادی، تورم بالا و صدها هزار نفر از دست دادن شغل خود خواهد شد». بهترین چیزی که او می توانست ارائه دهد استقلال از زغال سنگ روسیه تا پاییز و تقریباً استقلال از نفت تا پایان سال بود. او نمی توانست برای بنزین تاریخی تعیین کند.
خطر این است که بحث در آلمان بسیار قطبی و ریشه دار می شود. بن مول، استاد LSE و رئیس غیررسمی گروهی که مدل سازی را تولید کرد، اکنون یک مصالحه را پیشنهاد می کند: تحریم نفت و مالیات بر گاز، با اقداماتی برای کاهش ضربه به فقیرترین افراد.
او می گوید که تقریباً هر چیزی بهتر از عدم پاسخ آلمان است.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
