آیا نگران هستید که بیماری همه گیر بر فرزند شما تأثیر گذاشته باشد؟ توصیه کارشناسان در مورد چگونگی کمک | فرزندان

از بازی در پارک گرفته تا تماشای تعامل والدین خود با دیگر بزرگسالان، کودکان تجربیات زیادی را در طول همه‌گیری از دست داده‌اند. اکنون تحقیقات نشان می دهد که این امر منجر به تاخیر در رشد عاطفی، اجتماعی و فیزیکی کودکان شده است.

بسیاری از والدین نگران خواهند بود، اما توصیه اصلی متخصصان این است که مسئولیت شما به تنهایی نیست. در اینجا نکات آنها در مورد اینکه چگونه می توانید کمک کنید آورده شده است.

نشانه هایی که فرزندم در حال مبارزه است چیست؟
پروفسور ایرام سراج که گروه رشد و یادگیری کودک در دانشگاه آکسفورد را رهبری می کند و به دپارتمان آموزش در مورد کودک مشاوره می دهد، گفت: این بستگی به هر کودک و همچنین سن آنها دارد، اما والدین باید مراقب هرگونه تغییر در رفتار خود باشند. توسعه.

«غیرقابل پیش بینی وجود دارد [effects of lockdown] ما به آن فکر نکرده ایم ما باید کودکان را به‌عنوان والدین و معلمان ببینیم و به این فکر کنیم که چه اتفاقی برای آن کودک می‌افتد و به روشی که معمولاً انجام می‌دهیم ادامه ندهیم.»

او افزود والدین باید تا حد امکان با فرزندان خود در مورد تجربه آنها از بیماری همه گیر، آنچه که با آن دست و پنجه نرم می کنند و احساسشان صحبت کنند.

والدین همچنین باید از سطح استرس خود آگاه باشند، زیرا این می تواند بر فرزندان آنها تأثیر بگذارد. سراج گفت، اگر فرزندان آنها را برای مدتی جلوی صفحه نمایش رها کنید یا با والدین دیگر درباره احساس خود صحبت کنید، نباید احساس گناه کنید. دومی چیزی را ایجاد می کند که به عنوان “اثر دروازه مدرسه” شناخته می شود، که در آن والدین نکاتی را با یکدیگر مبادله می کنند که مهارت های فرزندپروری آنها را بهبود می بخشد.

پروفسور جما ماس در مؤسسه آموزشی UCL گفت والدین باید هر گونه نگرانی را با معلم فرزند خود در میان بگذارند، زیرا آنها بهترین موقعیت را دارند که مستقیماً در مهد کودک یا مدرسه کمک کنند یا در صورت نیاز به راهنمایی رسمی تر کمک کنند. او همچنین توصیه کرد به منابع رایگان مرکز آنا فروید، یک موسسه خیریه سلامت روان برای کودکان و خانواده ها مراجعه کنید.

چقدر باید نگران این موضوع باشم؟
پیام اصلی کارشناسان این است که وحشت نکنید. شما به تنهایی مسئول نیستید. بسیاری از کودکان در موقعیت مشابهی قرار دارند و مدارس تجربه زیادی در کمک به آنها دارند.

ماس گفت که کودکانی که از پس زمینه های بسیار محروم هستند – برای مثال در محل اقامت موقت زندگی می کنند – بیشترین مشکلات را تجربه می کنند و این وظیفه دولت است که محیط زیست آنها را بهبود بخشد.

او فکر می کند که برخی از نظرات بازرس ارشد آفستد، آماندا اسپیلمن، به طور ناعادلانه بار مسئولیت را به دوش والدین می اندازد. او گفت: “بیشتر والدین کارشان را خوب انجام داده اند و دلیلی برای نگرانی ندارند.”

برخی از کودکان از این بیماری همه گیر بیرون آمده اند و مهارت های خود را به سطحی بالاتر از آنچه که در غیر این صورت انجام می دادند، توسعه داده اند. سراج گفت: به عنوان مثال، کسانی که کتاب های بیشتری خوانده اند، سطح سواد بالاتری دارند.

با این حال، والدین نباید به این نتیجه برسند که فرزندانشان وقت بیشتری را در خانه بگذرانند، زیرا ممکن است از نظر تحصیلی خوب باشند اما سطح اضطراب بالاتری داشته باشند.

چه کمکی می توانم انجام دهم؟
فرزندتان را تا جایی که ممکن است بیرون ببرید، زیرا حتی چیزهای کوچک مانند مکالمه تصادفی با یک غریبه یا تعامل با صندوقدار به رشد مهارت های اجتماعی او کمک می کند.

سعی کنید تا حد امکان برای آنها مطالعه کنید. سراج گفت: «به جای تماشای صفحه نمایش، از کتاب استفاده کنید، زیرا چیزی که کودکان به آن نیاز دارند، زبان است و خواندن، شناخت جهان است.

یافتن زمان برای بازی «بیان و مشارکتی» و شرکت در فعالیت بدنی نیز مهم است، حتی اگر فقط برای ساختن لانه‌هایی در خانه باشد، اگرچه بیرون رفتن نیز مهم است. بسیاری از والدین با فرزندان خود بازی نمی کنند. سراج گفت که آنها نمی دانند که چقدر کودکان در مورد سواد، خودتنظیمی، اجتماعی شدن، اعداد و ارقام از طریق بازی یاد می گیرند.

جستجوی فرصت هایی برای کودکان برای معاشرت با دیگران و توسعه درک آنها از جهان از طریق بازی های نقش آفرینی یکی دیگر از گام های کلیدی است. سراج پیشنهاد کرد اگر والدین نگران کووید باشند، می توانند با خانواده های دیگر نیز حباب ایجاد کنند.

در نهایت، اطمینان از صحبت با فرزندانتان ضروری است. سراج توصیه می کند که سوالاتی با پایان باز بپرسید مانند “نظر شما چیست؟” به آنها کمک کنید مستقل فکر کنند و به آنها سبک های مکالمه مانند “من با شما موافقم” یا “من با شما مخالفم” آموزش دهید.