بازگشت به آینده: چگونه پیشکسوتان مدیریتی به همه خشم تبدیل شده اند | لیگ برتر

منt به عنوان “دوربرگردان” شناخته می شد. عبور از باشگاه‌های مشکل‌دار لیگ برتر از همان مجموعه مدیران گردان برای جلوگیری از سقوط حذف می‌شود. چرخ و فلک مشابهی برای کسانی که به دنبال ارتقاء از – یا ایمنی در – مسابقات قهرمانی بودند ارائه شد.

این نام ها از زبان خارج شد و به وضعیتی منتهی شد که آلن پاردو و استیو بروس هر کدام پنج باشگاه لیگ برتری و مارک هیوز شش باشگاه را مدیریت کرده اند. اما این سه نفر، هر یک در حدود 60 سال سن – بروس و پاردیو در وقفه های حرفه ای، هیوز در پلی آف لیگ دو با بردفورد – سال ها کمتر از واجد شرایط بودن برای جدیدترین بازی مدیریتی بازی هستند، سواری که همه چیز خشمگین شده است.

در ایتالیا، مدیرانی که به دلیل تخصص آخر فصل خود در حفظ باشگاه‌ها در سری A و سری B استخدام می‌شوند، نام دارند. کشتی گیر – کشتی بان – برای اضافه کردن رنگی از عجیب و غریب به سبک کریس دو برگ به نقش. معادل فوتبال انگلیسی رنگ خاکستری به آن اضافه کرده است و با لذت از آخرین شراب تابستانی می نوشید.

نیل وارناک، 74 ساله، با امضای قرارداد نجات هادرزفیلد از سقوط چمپیونشیپ، گفت: “فوریه آینده جایی برمی گردم.” او در فوریه امسال در مورد بازگشت به باشگاهی که قبلاً در سال 1995 آن را ترک کرده بود و عمیقاً در حال سقوط بود، همین اظهارات را بیان کرد. “من دوست دارم کار دایناسوری خود را انجام دهم – شگفت انگیز است که چه چیزی را می توانید با تجربه روی میز بیاورید.” سرقتی که برای اولین بار با موفقیت در روترهام در سال 2016 انجام شد، به درستی در Kirklees تکرار شد و معمار آن مایل است به پیشنهادات بعدی هنگامی که گل های برف سال آینده شروع به شکوفه دادن کردند، گوش دهد. مدیریت فوتبال برای کسی که 16 باشگاه سابق دارد دارو باقی می ماند، اگرچه فقط یک بار شب ها شروع به پایان می کنند.

روی هاجسون، 75 ساله، در نوزدهمین انتصاب باشگاهی خود، در کریستال پالاس نیز مشابه این کار را انجام داد، جایی که بازگشت دوباره به ریشه های کرویدون، ابعاد تازه ای به شهرتی که در حال حاضر بیش از پنج دهه و چهار تیم ملی کشیده شده است، اضافه کرده است. هاجسون به جای ساییدن چرخ دنده ها برای رسیدن به امنیت، بازیکنان خلاق کاخ را درگیر کرد تا با شکوفایی لیبرال همراه باشند.

وقتی سم آلاردایس 68 ساله تماس لیدز را پذیرفت، نهمین باشگاه لیگ برتری او، هاجسون و وارناک قبلاً جزئیات ایمنی خود را تکمیل کرده بودند. او قبل از شکست 2-1 هفته گذشته مقابل منچسترسیتی گفت: “روی، نیل و من هستیم و امیدوارم در چهار بازی آینده چیزی شبیه به آنها از نظر نتایج کسب کنم.” که هنوز ممکن است لیدز را نجات دهد. “این برای قدیمی ها خوب است، اینطور نیست؟”

آلاردایس خود را در زمره این کلاس کهنه سربازان جدید قرار می دهد، جایی که زمستان را نه در مجتمع های آموزشی یخی، بلکه در صندلی های آفتابگیر دبی، یا در مزرعه کورنوال و انجام تعهدات سخنرانی در مورد وارناک، یا شاید به دنبال علایق ادبی و فرهنگی برای هاجسون می گذراند. هنگامی که بهار فرا می رسد، یک وظیفه جدید در هیئت مدیره قرار می گیرد که اگر با موفقیت انجام شود، یک پاداش سالم نیز به همراه خواهد داشت، که گزارش شده است پس از پایه 500000 پوندی در مورد آلاردایس و لیدز، 2.5 میلیون پوند است.

هیچ جادوی وجود ندارد، هیچ غباری وجود ندارد که بتوانید روی تیم بپاشید. شما فقط می توانید با بازیکنانی که آنجا هستند کار کنید. چیزی که او و گروه همسالانش ارائه می‌کنند سطحی از مدیریت انسانی، انگیزه، دانش و لمس شخصی است که سایر پیشرفت‌های فوتبال مدرن می‌توانند آن را کنار بگذارند.

در میان “اعداد اساسی” تجزیه و تحلیل مسابقات تا درجه n، برخی از بازیکنان، به ویژه آنهایی که در تیم های در حال مبارزه هستند، ممکن است احساس ارزشمندی خود را به یک صفحه گسترده سرد و منفی کاهش دهند. شاید یک شوک کوتاه و تیز از شیطنت‌های وارناک در رختکن، یا لحن‌های جنتلمنانه هاجسون، که شبیه یک کمدی کمدی در دهه 70 لندن است، بتواند با آن مقابله کند.

مزایای تجزیه و تحلیل در فوتبال مدرن آشکار شده است، اما همانطور که بازیکنان کریکت و گلف بازها می توانند با ماهیت خود که با میانگین بولینگ و ضربه زدن، ضربه زدن و از دست دادن حریف سنجیده می شوند، مبارزه کنند، خطری وجود دارد که فوتبالیست ها نیز راه مشابهی را طی کنند. مدیران برجسته ای مانند پپ گواردیولا، یورگن کلوپ و میکل آرتتا با تکنوکراسی خود با یک رویکرد انگیزشی جمعی ازدواج می کنند، اما تکرار آن در میان استعدادهای کمتر تضمینی برای موفقیت نیست.

طلسم ناتان جونز در ساوتهمپتون به تمثیلی برای استخدام بدشانسی تبدیل شد. عزم خود برای پیوند رویکرد مبتنی بر آمار از چمپیونشیپ لوتون به یک تیم ضعیف لیگ برتر منجر به هفت باخت از هشت مسابقه شد. گراهام پاتر، مدیری که ظاهراً با استعداد بالاتری کار می کند، در چلسی زمانی که “xG” گل جان مک گین برای استون ویلا را که باعث اخراج او شد، رد کرد، خود را لعنت کرد.

استخدام های مدیریتی در زمان های اخیر متنوع شده است. آن دوربرگردان قدیمی زنگ زده بود تا متوقف شود. راه‌حل‌های متفاوتی جستجو می‌شود، اما نرخ بقا به میزان قابل‌توجهی کاهش می‌یابد، با اخراج 14 مدیر لیگ برتر در این فصل، که رکورد قبلی 10 نفر را شکست.

معادله سقوط اواخر فصل سه باشگاه از پنج باشگاه بین سه کهنه سرباز لیگ برتر در برابر دو بازیکن تازه کار فصل اول تقسیم شده است. فقط استیو کوپر در ناتینگهام فارست دوره کامل را پشت سر گذاشته است. در ساوتهمپتون، دو برد روبن سلس از 13 پیروزی برای پوشش رژیم محکوم به شکست جونز کافی نخواهد بود. بورنموث، با ماندن بالا، موفقیت بسیار بیشتری در جایگزینی اسکات پارکر با گری اونیل داشت.

لستر به دین اسمیت، اورتون به شان دایچ روی آورد. در سن 51 و 52 سالگی، هر دو به امید اشتغال “دائمی” بیشتر، چالش هایی را پذیرفتند. سه گانه Warnock/Hadgson/Allardyce، مجموعه فصل بهار، چنین انتظاری ندارند. آنها ممکن است فقط موفقیت کوتاه مدت ارائه دهند، اما آیا موفقیت چیزی جز کوتاه مدت در فوتبال مدرن است؟

در فوریه آینده، با شرایط و شرایط مالی مناسب، انتظار داشته باشید که نام پسران قدیمی را دوباره با سرگردان ها مرتبط کنید.