کارگران آمازون در شهر نیویورک دو کلمه برای جف بزوس دارند: Ha ha | همیلتون نولان

تیاو اولین اتحادیه آمازون همیشه یک معامله بزرگ بود. اما تصور اینکه چگونه می توانسته باشد سخت است شیرین تر از این یکی بود هنگامی که صبح شنبه رسمی شد که بیش از 8000 کارگر در انبار آمازون در استاتن آیلند به اتحادیه مستقل کارگری آمازون رای داده اند، به این معنی بود که قدرتمندترین شرکت غیر اتحادیه آمریکا به تازگی توسط برخی افراد عمیق شکسته شده است. نیروی نهادی به جیب زده، اما در عوض توسط یک کارمند سابق، بدون تجربه یا بودجه واقعی، که شروع به سازماندهی کرد فقط به این دلیل که می دید که باید انجام شود.

قبل از اینکه به عمق تحلیلی واردات این کالا برای آینده طبقه کارگر آمریکا بپردازیم، فقط باید به جف بزوس، بنیانگذار و میلیاردر بزرگ آمازون، که اخیراً از سفری کوتاه به فضا با یک موشک مجلل شخصی به زمین بازگشته است، بگوییم. : ها. هاهاهاها

از منظر نیروی کار، کارمندان انبار آمازون مهمترین نوع کارگران در آمریکا هستند. منظور من این است که هر دستمزد و شرایط کاری که این کارگران بتوانند در این شرکت برنده شوند، اثرات موجی خواهد داشت که زندگی تعداد زیادی از کارگران دیگر را در سراسر این کشور تغییر خواهد داد. آمازون فقط انبار می سازد. این در حال تغییر اقتصاد تحت سلطه بخش خدمات است که از دهه 90 آمریکا را به یک اقتصاد مبتنی بر خرید آنلاین بر حسب تقاضا مشخص کرده است که در آن آمازون خود به نوعی ابزار صنعت خرده فروشی تبدیل می شود که توسط یک ساحل امکان پذیر می شود. -شبکه ساحلی انبارها با کارگران کم دستمزد که قدرت کمی بر سرنوشت خود دارند.

آخرین نسل مشاغل کم دستمزد آمریکایی توسط والمارت شکل گرفت، مکانی که اتحادیه ها هرگز نتوانستند آن را سازماندهی کنند. نتیجه این شکست توسط جنبش کارگری ده‌ها میلیون آمریکایی برای چندین دهه به دام افتادن در مشاغل خرده‌فروشی بود که به اندازه کافی برای زندگی پرداخت نمی‌کردند، در حالی که خانواده والتون که مالک والمارت است، به یکی از ثروتمندترین افراد جهان تبدیل شدند. . این همان چیزی است که زمانی اتفاق می‌افتد که کارگران یک شرکت به شدت پیامد، قادر به تشکیل اتحادیه نیستند و به طبقات اجرایی و سرمایه‌گذار اجازه می‌دهند تمام قدرت شرکت را در انحصار خود درآورند. آمازون اکنون در حال تغییر محل کار آمریکا است، درست مانند والمارت، و عدم سازماندهی در آنجا منجر به فرسایش شدیدتر این ایده می شود که کار سخت در این کشور باید دستمزد قابل زندگی و تحرک اقتصادی را فراهم کند.

خوشبختانه، اکنون می توانیم بگوییم که آمازون دیگر یک شرکت بدون اتحادیه نیست. بخش عمده ای از اعتبار شروع و اجرای حرکت اتحادیه در انبار استیتن آیلند به کریس اسمالز، یک کارگر سابق آمازون تعلق می گیرد که این شرکت پس از اینکه به دلیل نگرانی های ایمنی انصراف داد، اخراج کرد. همه ما باید از این واقعیت که یادداشت های فاش شده در آوریل 2020 نشان می دهد مشاور عمومی آمازون می گوید که این شرکت باید “ساخت [Smalls] چهره کل جنبش اتحادیه/سازمان‌دهی» زیرا او «باهوش یا اهل بیان نبود». اکنون، اسمالز و ده‌ها داوطلبی که به او کمک کردند و هزاران نفر از کسانی که واقعاً کار را در انبار انجام می‌دهند، کاری را انجام داده‌اند که بسیاری از مشاوران پردرآمد مطمئن بودند که آمازون غیرممکن است.

تصور کنید پایی برای همیشه صورت جف بزوس را می شکند. ها ها

اتحادیه کارگری آمازون یک تلاش قابل توجه مردمی و تحت رهبری کارگران بود که به هیچ اتحادیه موجود وابسته نبود. در همین حال، در بسمر، آلاباما، اتحادیه کارگران خرده‌فروشی دو سال و میلیون‌ها دلار برای سازماندهی یک انبار آمازون در آنجا با کمک سازمان‌دهندگان حرفه‌ای بی‌شماری هزینه کرده است. رای در آن انبار همزمان با استاتن آیلند شمارش شد و به دلیل صدها رای اعتراضی، نتیجه همچنان در هوا باقی مانده است.

از رویکردهای متفاوت و نتایج متفاوت بسیار ساخته خواهد شد. اما درس واقعی این کمپین ها این است: همه چیز را امتحان کنید. آیا اتحادیه های بزرگ و موجود باید کارگران آمازون را سازماندهی کنند؟ آره. آیا گروه های کوچک و مصمم از کارگران آمازون باید خودشان کمپین های سازماندهی راه اندازی کنند؟ آره. همه این افراد بخشی از جنبش کارگری آمریکا هستند – جنبشی که تنها تلاشی چند دهه ای را برای تبدیل آمازون به مکانی که در آن شغل انباری می تواند سبک زندگی طبقه متوسط ​​را حفظ کند، آغاز کرده است. یک قرن پیش، کارگران خودروسازی، کارگران فولاد و کارگران معدن زغال‌سنگ، همگی دست به مبارزه اتحادیه‌ای مشابهی زدند و بزرگترین عصر رفاه ملی جمعی را که جهان تا به حال به خود دیده است، ایجاد کردند. آنچه در آمازون اتفاق می افتد نوبت نسل ما در آن جنگ طبقاتی است.

در سال 2015، من بخشی از یک اتحادیه موفق (بسیار کوچکتر و کمتر مهم، اما بدیع) در یک شرکت رسانه دیجیتال بودم. مردم جنبش کارگری در آن زمان از ما پرسیدند، همانطور که اکنون از کارگران آمازون می پرسند: چگونه این کار را انجام دادید؟ پاسخ صادقانه در آن زمان، مانند اکنون، این بود: ما تلاش کردیم. یک اتحادیه به حرف ما گوش داد و به ما کمک کرد و ما سعی کردیم سازماندهی کنیم و وقتی مردم فهمیدند یک اتحادیه چه کاری می تواند انجام دهد، گفتند بله. قدرتمندترین چیزی که اتحادیه‌ها در آمریکا برایشان می‌خواهند این است که هستند بدون شک خوب برای افراد شاغل هیچ راه درستی برای اتحاد 90 درصد کارگران کشورمان که عضو اتحادیه نیستند، وجود ندارد. تنها چیزی که باید نگران آن بود اتحاد مردم است بیشتر.

وینستون چرچیل یک شرور امپریالیست بود، اما می دانست چگونه نقل قول های الهام بخش ارائه دهد. زمان آن فرا رسیده است که جنبش کارگری اصرار خود را هدایت کند: «ما در سواحل خواهیم جنگید، در زمین‌های فرود خواهیم جنگید، در مزارع و خیابان‌ها خواهیم جنگید، در تپه‌ها خواهیم جنگید. ما هرگز تسلیم نخواهیم شد.»

ما انبارها را سازماندهی خواهیم کرد، رانندگان اوبر را سازماندهی خواهیم کرد، فروشگاه های بزرگ جعبه را سازماندهی خواهیم کرد، رستوران های فست فود را سازماندهی خواهیم کرد. ما متوقف نخواهیم شد هرگز. ما همه را سازماندهی خواهیم کرد. اگر کارگران آمازون می توانند این کار را انجام دهند، شما نیز می توانید.