آیا بریتانیا با پیوستن به قرارداد تجاری CPTPP درس های قرن بیستم را فراموش کرده است؟

صعود بریتانیا به توافق جامع و مترقی برای مشارکت ترانس پاسیفیک (CPTPP) به عنوان “بزرگترین توافق تجاری پس از برگزیت” مطرح شده است.

به طور مثبت، CPTPP بدون شک مزایای بالقوه ای را برای بریتانیا به همراه دارد و دسترسی تجاری بیشتری به بیش از 500 میلیون نفر دریافت می کند.

CPTPP یک قرارداد تجاری با 11 کشور از جمله استرالیا، نیوزلند، کانادا، مکزیک، ژاپن، مالزی و سنگاپور است.

با این حال، پیوستن به CPTPP به تولید ناخالص داخلی بریتانیا کمک می‌کند تا 0.08 درصد رشد کند – یا فقط یک 50 آسیب اقتصادی ناشی از برگزیت.

در مقابل، خروج از بازار واحد، OBR پیش‌بینی می‌کند که در نتیجه تولید ناخالص داخلی بریتانیا طی 15 سال 4 درصد کمتر خواهد شد، در حالی که دیگران پیش‌بینی کرده‌اند که تولید ناخالص داخلی قبلاً 5.5 درصد کاهش یافته است.

بریتانیا سابقه دست بالا گرفتن خود را دارد

این آسیب به خودی خود یادآور نگرش بریتانیا به اروپا در دهه های 1950 و 1960 است.

در سال 1955، بریتانیا “قایق” را در مسینا از دست داد و از خرید بلیط برای مشارکت مناسب در ادغام اروپا خودداری کرد.

بعداً، بریتانیا ضرورت عقب نماندن را درک کرد و همزمان با فراملی گرایی مسینا سیکس مخالفت کرد و به پتانسیل بلندمدت آن شک کرد.

بنابراین، به “Plan G” رسید – تلاشی برای ارتقای منافع بریتانیا در آستانه ایجاد اتحادیه گمرکی توسط Messina Six در معاهده رم.

پلان جی تلاش بریتانیا برای تنظیم مجدد روابط تجاری با اروپا، پیگیری دسترسی کامل به بازارهای اروپا بدون پذیرش گمرکی بود که روابطش با کشورهای مشترک المنافع را محدود می کرد.

جای تعجب نیست که با بیش از حد برآورد کردن قدرت بریتانیا، طرح G توسط اعضای EEC رد شد.

طرح G نشان داد که بریتانیا تا چه اندازه به اطلاع رسانی مثبت در مورد ادغام عادت نکرده است – هنوز هم به دنبال بهترین چیز برای بریتانیا بدون در نظر گرفتن تصویر بزرگتر است.

در مورد بازار واحد هم همین اتفاق می افتد

به دنبال آن، بریتانیا در دهه 1960 دو بار برای عضویت کامل درخواست کرد و خواستار به دست آوردن سطح از دست رفته نفوذ در اروپا بود.

بریتانیا پس از پیوستن به جامعه اروپا در سال 1973 مجبور به پذیرش موسسات، رویه ها و سیاست های کاملاً توسعه یافته بود.

بی میلی بریتانیا برای ادغام با اروپا، با ارزش گذاری بیش از حد خود، به معنای متحمل ضرر اقتصادی بود. بین تأسیس ECC در سال 1958 و پیوستن بریتانیا به اتحادیه اروپا در سال 1973، تولید ناخالص داخلی سرانه آن 50 درصد رشد کرد در حالی که فرانسه، آلمان غربی و ایتالیا شاهد رشد 95 درصدی بودند.

الگوها بدیهی هستند. در دهه 1950، بریتانیا به دلیل درک نادرست از جایگاه خود در اروپا تقویت شد، و نتوانست پشت دریچه امپراتوری را ببیند که در میانه فروپاشی بود.

بریتانیا با همسویی، اشتباهات مشابهی را در خروج از بازار واحد مرتکب شده است و شراکت تجاری را اتخاذ کرده است که توسط دیگران شکل می‌گیرد و پرسش‌های سیاسی مهمی را ایجاد می‌کند.

در مورد استانداردهای رفاه حیوانات و محیط زیست چطور؟

اولاً، از میان کشورهای عضو CPTPP، اتحادیه اروپا با کانادا، شیلی، نیوزلند، مکزیک، ژاپن، مالزی، پرو، سنگاپور و ویتنام موافقت‌نامه‌های تجاری دارد، در حالی که مذاکرات جاری با استرالیا گزارش‌ها نزدیک به نهایی شدن است.

به نظر می رسد، توافق تجاری که بریتانیا به آن رسیده است، با برونئی است. با این حال، واضح است که بین مجموعه معاملات اتحادیه اروپا و بریتانیا تفاوتی در حکمرانی وجود دارد. و چنین حکمرانی CPTPP باعث نگرانی است.

یک موضوع به رویکرد بریتانیا به تعرفه ها در CPTPP مربوط می شود. در داخل CPTPP، اعضا تعرفه‌های حمایتی را در مناطق خاصی حفظ کرده‌اند و بریتانیا حق دارد این کار را انجام دهد.

الزاماً، کشورهای خارج از بریتانیا ملزم به رعایت استانداردهای بریتانیا، مانند استانداردهای رفاه حیوانات و محیط زیست نیستند.

بنابراین، اگر بریتانیا تعرفه‌های CPTPP را در این مناطق حذف کند، این احتمال وجود دارد که کشاورزان بریتانیایی از تجارت خارج شوند، در حالی که مردم می‌توانند محصولاتی را دریافت کنند که استانداردهای رفاه حیوانات بریتانیا را برآورده نمی‌کند.

بریتانیا ظاهرا توافقی را پذیرفته است که همان انتقادات دریافت شده از ورود احتمالی مرغ پرورش یافته در ایالات متحده را ارائه می دهد.

گامی نمادین از انحطاط بریتانیا

علاوه بر این، مقامات لندن تحت فشارهای لابی خارجی برای حذف یا تأثیرگذاری بر مقرراتی که مانع از سود می شود، قرار خواهند گرفت. بنابراین، در آینده، بریتانیا ممکن است به دلیل اعتراضات علیه افزایش استانداردهای خود تحت فشار سیاسی قرار گیرد.

بدون توجه به این موضوع، بریتانیا قول داده است که در حالی که اکنون امکان انجام این کار وجود دارد، استانداردهای خود را به خطر نمی اندازد، اما بلافاصله پس از اعلام امتیاز تعرفه های روغن پالم مالزی، که مقصر جنگل زدایی عنوان شده است، مورد انتقاد قرار گرفت.

چنین موضوعاتی به دلیل مکانیسم اختلاف CPTPP اهمیت بیشتری دارند. BHR با ارائه شواهد کتبی از ISDS CPTPPs به شدت انتقاد کرد.

از طریق ISDS، شرکت‌ها این توانایی را دریافت می‌کنند که اگر سیاستی سودهای آینده را تهدید می‌کند یا حتی اگر هدف آن حمایت از حقوق بشر، حداقل دستمزدها و محیط‌زیست باشد، از ایالت‌ها شکایت کنند. در مقایسه با بازار واحد، این گامی نمادین از انحطاط بریتانیا است.

در حالی که پیوستن به CPTPP مسائل خاصی را ایجاد می کند، محدودیت مشابهی برای استدلال های مطرح شده در مورد صعود مانع بازگشت به بازار واحد وجود دارد.

در تداوم مقایسه با قرن بیستم، زمانی که بریتانیا در سال 1973 به اتحادیه اروپا ملحق شد، همچنان یکی از اعضای EFTA که در آن زمان واگرا بود، باقی ماند و ثابت کرد که همسویی مجدد امکان پذیر است.

چرا اشتباهات گذشته را تکرار می کنیم؟

با این حال، به طور بالقوه با موضوع هماهنگ کردن قوانین بین CPTPP و اتحادیه اروپا، از پیوستن مجدد جلوگیری خواهد شد.

در حال حاضر، اگر یک واگرایی نظارتی بین عضویت CPTPP و عضویت در بازار واحد وجود داشته باشد، و از آنجایی که بریتانیا در حال حاضر عملاً با بازار واحد همسو می‌شود، در این صورت یک تضاد بین بریتانیا و CPTPP وجود خواهد داشت.

فقدان این نشان دهنده سطح قوی سازگاری بین دو حوزه تجاری است.

بنابراین، موضوع واگرایی نظارتی یک موضوع آینده است. ISDS می‌تواند ببیند که تمایل بریتانیا به حفظ استانداردهای غذایی بالا با مخالفت روبرو می‌شود، در حالی که بریتانیا می‌تواند موضع پیچیده‌ای اتخاذ کند که در داخل با مقررات اتحادیه اروپا مطابقت داشته باشد، با الزامات مختلف برای تجارت با CPTPP.

به طور کلی، یک نکته کلیدی وجود دارد. بریتانیا نباید به رد بازار واحد به نفع قراردادهای تجاری مانند توافق با CPTPP ادامه دهد.

از قضا، اگر پیوستن مجدد به اتحادیه اروپا نباشد، راه حل آشکار برای وضعیت کنونی بریتانیا، پیوستن مجدد به EFTA است، سازمانی که برای مقابله با اتحادیه گمرکی اروپا در دهه 1950 تأسیس کرد، اکنون بخشی از بازار واحد است.

در پایان، بریتانیا باید گذشته خود را درک کند، نه اینکه به تکرار اشتباهات خود ادامه دهد.

دن ساتون محقق مقطع کارشناسی ارشد در دانشگاه منچستر و دکتر کریستوس کورتلیس مدرس سیاست اروپا و بین المللی در دانشگاه لافبورو است.

در یورونیوز، ما معتقدیم که همه دیدگاه ها مهم هستند. با ما در view@euronews.com تماس بگیرید تا پیشنهادات یا موارد ارسالی را ارسال کنید و بخشی از گفتگو باشید.