دریاچه ارواح کالیفرنیا پس از زمستان سرد دوباره ظاهر شد | کالیفرنیا

تصاویر ماهواره‌ای جدیدی که این هفته از ناسا منتشر شد، نمایانگر ظهور چشمگیر دریاچه تولار کالیفرنیا پس از بلعیدن بخش‌هایی از زمین در سراسر مرکز کشاورزی این ایالت است که مدت‌ها خشک شده بود.

این تصاویر که بین آغاز فوریه تا پایان آوریل گرفته شده اند و به صورت مصنوعی رنگ آمیزی شده اند تا به تشخیص آب از پوشش گیاهی و زمین برهنه کمک کنند، این تصاویر مقیاس تحول در سراسر منطقه را نشان می دهد که هنوز با پیامدهای باران و برف شدید زمستان امسال دست و پنجه نرم می کند.

این اولین بار نیست که “دریاچه ارواح” باعث سیل گسترده می شود، اما هجوم ضربه شلاق آب و هوا باعث ویرانی ساکنان، کارگران کشاورزی و مزارع شد – و هنوز به پایان نرسیده است.

این منطقه که در برابر قله‌های پوشیده از کلاه سفید سیرا نوادا قرار گرفته است، باید با گرم شدن هوا، موج‌های ذوب برف را حساب کند که آبراه‌های آن را پر می‌کند. بر اساس گزارش اداره منابع آب کالیفرنیا (DWR) روز پنجشنبه، برف در جنوب سیرا 436 درصد از حد نرمال برای این زمان از سال بود.

کارلا نمث، مدیر DWR در بیانیه‌ای کتبی با اشاره به پیامد تلخ و شیرین زمستان بسیار مرطوب پس از سال‌ها خشکسالی، گفت: «برف عظیم امسال خطرات سیل‌آمیزی را در دره سن خواکین ایجاد می‌کند.

نمث گفت که بسته برف منجر به جریان‌های زیاد پایدار در حوضه‌های سان خواکین و تولار در طی چند ماه خواهد شد.

آسیب های گسترده ای قبلاً وارد شده است. بالا آمدن سریع آب ها در اوایل بهار، با هجوم جوامع به مناطق مرتفع، منطقه را مجبور به تخلیه کرد. در شهرستان تولار – یکی از بزرگترین مناطق تولید کننده شیر در جهان – هزاران گاو در اثر سیل تلف شدند، در حالی که تقریباً 75000 گاو باید به مکان امن منتقل شوند. کشاورزان از محصولات کلیدی غرق شدند و کارگران در سراسر دره پر آب بیکار شدند.

دهه‌ها از زمانی می‌گذرد که تولار – زمانی که بزرگ‌ترین آب شیرین در غرب بود – به عنوان یک تالاب پرجنب‌وجوش که در حدود 800 مایل مربع گسترده شده بود، می‌گذرد. این حوضه که در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم با کانال‌هایی حک شده و برای زمین‌های زراعی و مراتع دام پاکسازی شده است، اکنون در چندین شهرستان گسترده شده است و تقریباً 4 میلیون کالیفرنیایی را در خود جای داده است.

حدود نیمی از شهرها همچنان در معرض خطر سیل هستند، از جمله کورکوران، جایی که مقامات شهری برای بالا بردن سطح آب در حال غرق شدن پیش از افزایش بیشتر آب عجله دارند. این سیلاب که در طول 14.5 مایل کشیده شده است، در برابر سیل تا ارتفاع 188 فوتی محافظت می کند. در ماه مارس، سطح دریاچه تولار نزدیک شد و به 178 فوت رسید.

مقامات اورژانس در یک بیانیه مطبوعاتی در ماه آوریل هشدار دادند: «جامعه Corcoran فقط یک پنجره کوچک از زمان و شرایط خشک دارد قبل از اینکه رواناب ذوب برف رشته کوه سیرا نوادا با آب‌های سیل موجود در دریاچه Tulare و در برابر رودخانه Corcoran همگرا شود.» درخواست هایی برای بودجه ایالتی و فدرال ارائه شده بود.

آنها افزودند: “پیش بینی می شود که ذوب برف آب دریاچه تولار را به سطح خطرناکی افزایش دهد که به طور قابل توجهی خطر سرریز و فرسایش در Corcoran Levee را تشدید می کند.”

تصاویر ماهواره‌ای ناسا مناطقی را نشان می‌دهد که مدیران آب قبلاً جریان‌ها را تغییر مسیر داده‌اند و حوضچه‌هایی را پر می‌کنند که به آب اجازه می‌دهد به زیر زمین نفوذ کند و سفره‌های زیرزمینی تخلیه شده را تغذیه کند.. DWR کار اضطراری را برای پمپاژ جریان های بالای رودخانه از دشت سیلابی و به داخل آنها آغاز کرده است. حوضچه های شارژ به گفته این آژانس، طی چهار ماه آینده، این طرح می تواند بیش از 55000 فوت جریب آب را جذب کند. (یک فوت جریب میزان آب مورد نیاز برای پوشاندن زمین فوتبال در عمق یک فوتی را نشان می دهد.)

اما در کنار تقویت سیل‌ها و سایر حفاظت‌ها، برخی از بازگشت دائمی دریاچه به عنوان یک منبع زیست‌محیطی حمایت کرده‌اند.

برخی دیگر نیز برای هدایت آب بیشتر به بستر دریاچه تاریخی پیش از ذوب برف، استدلال می کنند که سیلاب در حوضه سرریزهای بالادست را کاهش می دهد و از کسانی که منطقه را خانه می نامند محافظت می کند.

مارتین چاوز یکی از ساکنان این شهر به زبان انگلیسی و اسپانیایی در یک طومار آنلاین که صدها نفر آن را امضا کردند، نوشت: «این سال منجر به ورود مقادیر بالای آب به دره مرکزی بین فرزنو و بیکرزفیلد خواهد شد. جوامع در خط مقدم ابتدا با خطر این مسئله سراسری مواجه خواهند شد، زیرا آب از مخازن تحت فشار به پایین دست هدایت می شود.