به گزارش دپارتمان اخبار اقتصادی پایگاه خبری آبان نیوز ،
Dشارون وایت می تواند منعکس کند که او برنده آرای شمارش شده است. چیزی که او از دست داد – در عملکرد جان لوئیس شراکت در سال گذشته – به نظر می رسد که هواداران یک باشگاه فوتبال سقوط کرده اند که آرزو می کنند نتایج متفاوتی داشته باشند. با توجه به زیان 234 میلیون پوندی قبل از مالیات و بدون پاداش کارکنان، نمی توان یک تضعیف عملکرد کسب و کار را یک شوک نامید.
رای معنادار در جلسه این هفته شورای حاکمیتی مشارکت این بود که آیا باشگاه باید به مدیر خود پایبند باشد یا در این مورد ریاست آن را بر عهده بگیرد. در آن جبهه، بدنه 60 نفره با اکثریت نامعلومی از وایت حمایت کرد.
پس همه راحت شدند؟ شریکها میتوانند تصمیم خود را بگیرند، اما در جای آنها، شما مطمئناً میخواهید توضیح واضحتری درباره آنچه که وایت در دفاع قویاش از الگوی متقابل جان لوئیس رد میکرد، بخواهید.
از یک طرف، او گفت که “کاملا قاطعانه” است که “شرکت جان لوئیس همیشه یک تجارت متعلق به کارمندان خواهد بود، نه اگر نه اما” و “مطمقاً هیچ بحثی در مورد غیر متقابل کردن وجود ندارد”. مسائل بزرگ؛ که آنها را در تراس ها و فراتر از آن تشویق می کند.
از سوی دیگر، وایت زمانی که به ریسکها میپردازد، یک «اگر» معنیدار را معرفی کرد. او گفت: “اگر در هر مقطعی شراکت نتواند تمام برنامه های ما را از طریق خودمان تامین کند، هیات مدیره می تواند سرمایه گذاری خارجی را در نظر بگیرد.”
این دو عبارت چگونه با یکدیگر ارتباط دارند؟ چگونه میتوان «هیچ سؤالی» در مورد غیرمتقابلسازی وجود نداشت، اگر هیئتمدیره «میتوانست» جذب سرمایهگذار خارجی را در نظر بگیرد، در صورتی که تأمین مالی از سوی خود مخرب به نظر برسد؟
آیا منظور او این است که فروش، مثلاً، یک سهام اقلیت – که همان چیزی است که در داستان اصلی ساندی تایمز گفته میشود در حال مطالعه است – به عنوان غیرمتقابلسازی مناسب به حساب نمیآید زیرا کارکنان همچنان مالک اکثریت قریب به اتفاق کسبوکار هستند؟
یا اینکه او فقط شرایطی را تصور می کند – شرایطی که کمتر بحث برانگیز است – که در آن یک طرف خارجی می تواند در شرکت های تابعه شراکت سرمایه گذاری کند؟ به عنوان مثال، تصور معامله ای که در آن عملیات خدمات مالی بتواند یک سرمایه گذاری مشترک با یک بانک تشکیل دهد، سخت نیست. این احتمالاً سر و صدا ایجاد نمی کند. ویتروز قبلاً یک سرمایه گذاری آنلاین با Ocado داشت.
باید گفت که وایت همچنین بر حفاظت از هرگونه پیشنهاد جدید تاکید کرد. اشاره به سرمایه گذاری خارجی ادامه یافت «اگر و تنها در صورتی که ترتیبات با توافقنامه های تراست 1929 و 1950 مطابقت داشته باشد» – اشاره ای به اسناد تأسیسی که جان اسپدان لوئیس از طریق آن تجارت را به کارکنان داد. و شورای حاکمیتی از کارکنان منتخب نیز نقش خواهد داشت.
با این حال، ابهام اصلی مطمئناً باقی است. آیا تعهد به مالکیت کارکنان به معنای مالکیت 100 درصدی کامل و بدون رقیق شدن شراکت واقعی برای همیشه است؟ یا مثلاً میتوان ترتیب 75 درصد را در برخی شرایط با اسناد الزامآور قانونی سازگار دانست؟
بخش واضح تر این است که طرح الف جان لوئیس این است که با مدلی با بودجه شخصی و بدون نیاز به درام ادامه دهد. و در واقع، اگر تورم از بین برود و شرایط اقتصادی بیرون بدتر نشود، شانس موفقیت خوبی دارد. هزینه ها هنوز حذف می شوند و 1 میلیارد پوند پول نقد در آخرین تاریخ ترازنامه وجود داشت.
با این حال وایت هنوز باید ارتباطات خود را در مورد فیلمنامه های جایگزین روشن کند. اگر تعهد قاطع به 100٪ متقابل خالص است، چرا این را با عباراتی بیان نکنیم که شکی باقی نماند؟
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.