“این یک برد-برد است”: کودکان بزرگسالی که در خانه زندگی می کنند | بحران هزینه زندگی در انگلستان

آمارهای سرشماری سال 2021 نشان می دهد که افزایش اجاره بها و بحران هزینه زندگی به این معناست که اکنون 620000 کودک بزرگسال بیشتر از یک دهه قبل با والدین خود زندگی می کنند.

تعداد “کودکان بالغ غیر وابسته” که در خانه والدین خود زندگی می کنند تقریباً 15 درصد افزایش یافته است که این تعداد را به 4.9 میلیون نفر رسانده است.

در اینجا، سه جوان در بریتانیا دلیل زندگی در 20 سالگی خود را با خانواده بیان می کنند.

“من زندگی خانگی خوبی دارم، بنابراین این یک برد-برد است”

پس از ترک کالج در سال 2020، کلویی کرفوت، 21 ساله، تصمیم گرفت در حالی که دوره کارآموزی خود را به پایان رساند، در خانه خانوادگی خود زندگی کند. او خوشحال است که با پدر و مادر و برادر کوچکترش در یورکشایر غربی زندگی می کند و در یک آپارتمان مشترک زندگی می کند. من رابطه خوبی با خانواده ام دارم. کرفوت که در زمینه بازاریابی کار می کند، می گوید: من دوست دارم، از آنها مراقبت می کنند و از حمایت کامل آنها برخوردار هستم. من در خانه کمک می کنم و زندگی خانگی خوبی دارم، بنابراین واقعاً یک برد-برد است.» او 250 پوند به هیئت مدیره خود می پردازد و می گوید زندگی در خانه به او این امکان را داده است که در پول خود پس انداز کند.

من تعادل خوبی دارم – سر کار می روم، بیشتر عصرها به باشگاه می روم، سپس با خانواده ام به خانه می روم تا کمی چانه بزنم. من دوستانم را هرازگاهی می بینم. بخش زیادی از آن توانایی داشتن یک زندگی خوب است – شما فقط می توانید چیزهایی را که می خواهید بخرید [like] تجهیزات بدنسازی و مربیان جدید خوب. من می توانم با دوستانم بیرون بروم و نگران پرداخت اجاره نباشم.

«بدیهی است که شما کمی فشار می آورید، چه زمانی [I’m asked] “ساعت چند به خانه می آیی؟” شما آن ذره آزادی را از دست می‌دهید – باید به آنها اطلاع دهم که اگر بیرون آمدم، پیچ و مهره را کنار بگذارند. اما من واقعاً خوب هستم – می دانم که مردم برای فرار از خانه به دانشگاه می روند.

کرفوت می‌گوید که او به سختی استطاعت مالی اجاره به تنهایی را دارد. «از نظر اینکه فردی مجرد باشید که سعی در اجاره ملک داشته باشد، خوب به نظر نمی رسد. چند سال دیگر که در حرفه ام پیشرفت کردم، بررسی خواهم کرد که آیا این امکان وجود دارد یا نه. من نمی خواهم خانه را با هم شریک کنم، اگر خانه می خواهم خانه خودم یا با شریک زندگی می خواهم. در غیر این صورت ترجیح می دهم در خانه زندگی کنم.»

“اکثر دوستان من هنوز در خانه زندگی می کنند”

جو پولیت، 24 ساله، دستیار نقشه بردار کمیت از بولتون، از 18 سالگی با پدرش زندگی کرده است. او مدت هاست که می خواست از خانه خود نقل مکان کند، اما به دلیل همه گیری همه گیر مانع شد.

پولیت پس از ترک مدرسه، یک دوره کارآموزی را آغاز کرد و برای دو شرکت نقشه برداری مختلف کار کرد که در سال های 2020 و 2021 منحل شدند.

من اکنون برای یک شرکت دولتی بزرگ کار می‌کنم، بنابراین ثبات بیشتری وجود دارد – اما همه‌گیری بر زندگی اجتماعی من تأثیر گذاشت و هنوز هم واقعاً تأثیر می‌گذارد.» او می گوید. انگار ارتباط همه با هم قطع شده است، به خصوص دوستان من در گروه سنی من. من به اندازه گذشته افراد زیادی را نمی بینم، و نه به همان اندازه – شاید یک یا دو بار در ماه. من قبل از همه گیری یک گروه دوستی بزرگ داشتم. من هم زمان زیادی را در خانه گیر کرده ام و اکنون با هزینه های زندگی سخت تر است.

پس از اینکه پدرش 51 ساله در ژوئن 2022 دچار سکته شد، اولویت‌های او دوباره تغییر کرد. او به عنوان یک راننده کامیون کار می کرد اما تا حدی بینایی خود را از دست داد. من آشپزی می‌کنم، تمیز می‌کنم، او را به قرار ملاقات‌های دکتر می‌برم و سپس سعی می‌کنم زندگی شخصی‌ام را متناسب کنم و روی آن کار کنم. اخیراً یافتن این تعادل بسیار سخت بوده است.

«به نظر می‌رسد که امکان اینکه بتوانم در مقطعی به تنهایی زندگی کنم در حال کاهش است، زیرا همه چیز بسیار گران است و زندگی به تنهایی مقرون به صرفه نیست. در حال حاضر، من حدود 500 پوند در ماه اجاره می کنم و سعی می کنم ماهیانه 500 پوند پس انداز کنم که کند است.

اما جو می داند که تنها نیست. من می گویم اکثر دوستان من هنوز در خانه زندگی می کنند و ازدواج نکرده اند. فقط تعداد کمی حتی برای اجاره یا خرید خانه نقل مکان کرده اند.»

“واقعیت قیمت خانه چیزی است که من چاره ای جز پذیرش ندارم”

هانا، 27 ساله، پس از پایان رابطه اش در اواخر سال 2021، دوباره به خانه مادرش در دورست نقل مکان کرد. او سعی می کند برای یک سپرده پس انداز کند، اگرچه می گوید که نمی تواند در نزدیکی خانواده و دوستانش به صورت محلی خرید کند. «وقتی تنها زندگی می‌کنید، اجاره شما دو برابر می‌شود – این مانند مالیات یک نفر است. من قبلاً کارهایی مانند SpareRoom انجام داده ام و بدتر از زندگی با والدین است. و آنقدر پول صرف اجاره می شود که نقل مکان کردن منطقی نیست – من سعی می کنم برای یک سپرده در چند سال آینده پس انداز کنم. دوستان من که اجاره می کنند نمی توانند پس انداز کنند. هانا می‌گوید اجاره نمی‌پردازد اما هزینه‌های نگهداری در اطراف خانه را پوشش می‌دهد.

هانا رابطه خوبی با مادرش دارد، اما بازگشت به خانه با چالش هایی همراه است. “اگر می خواهید شریک زندگی خود را بازگردانید یا یک رابطه عاشقانه داشته باشید – احساس می کنید دوباره یک نوجوان هستید. خوشبختانه، مادرم خوشحال است، بنابراین مجبور شدن به بازگشت به خانه او باعث شده است از خوش شانسی من در بخش خانواده قدردانی کنم.

چندین سال است که احساس می‌کنم به فضا و خانه خودم نیاز دارم و واقعاً آرزوی آن را دارم، اما واقعیت قیمت خانه چیزی است که من چاره‌ای جز پذیرش آن ندارم.»