رئال مادرید – منچستر سیتی: زیبایی و برابری زندگی بر لبه تیغ | شهر منچستر

شاید مهمترین لحظه تساوی 1-1 روز سه شنبه در برنابئو در 9 دقیقه پس از نیمه دوم رخ داد که ارلینگ هالند سرانجام یک کانال خالی در کنار مدافعان میانی رئال مادرید پیدا کرد و با این حرکت آسان به سمت دروازه حرکت کرد. گام برداشتن، مسافت یاب ها شروع به بلیپ و چشمک زدن می کنند، انگشت روی دکمه کشتن قرار دارد، چشم ها پشت سر خلبانانش تنگ شده، هدف قفل شده است.

در آن مرحله دیوید آلابا تکل ریکاوری فوق العاده ای انجام داد. آلابا در حال بازگشت به محدوده لغزشی، خود را با یک ژیمناستیک نیمه پیرو به اطراف پای بلند شده تیراندازی هالند پرتاب کرد. آلابا همچنان در حال لغزش، هنوز در حال پردازش ریاضیات، بردارهای درگ بود، با موفقیت پای چپ خود را در مقابل مسیر پیش بینی شده توپ قلاب کرد و ضربه را در حالی که از انگشت پای هالند به گوشه دور دروازه می خورد، مهار کرد.

آلابا روی پاهایش ایستاد و با دنی کارواخال به قفسه سینه برخورد کرد. در حالی که مادرید آماده دفاع از کرنر می شد، پنج پنج های فوری وجود داشت. این خوب بود، واقعاً خیلی خوب بود. اما آلابا سابقه انجام این نوع آخرین تکل معجزه را دارد.

واکنش هالند احتمالاً گویاترین بود. او اساساً کاملاً متعجب به نظر می رسید. این اتفاق زیاد برای او نمی افتد. هالند در حرکاتش خیلی سریع و قاطع است. اما این تقریباً شب او بود، 90 دقیقه که در طول آن به همان اندازه ساکت بود که از زمان افتتاح «جعبه» کرایفی (نسخه مردمی: پنج پسر بزرگ در عقب) که جرقه‌ای را برای چرخیدن سیتی در حال حاضر آغاز کرد.

باطل کردن هالند یک پیروزی برای مدافعان کارلو آنچلوتی بود، به ویژه آنتونیو رودیگر، که می تواند دیوانه و گیج به نظر برسد و صادقانه بگویم که در حال بازی در یک جفت چادر است، اما وقتی صحبت از جزئیات به میان می آید یک جنگجوی درجه یک است. دوئل‌های یک به یک، که مردش را به سختی می‌کشاند تا مانع از چرخش او شود، تا جایی که در پایان قابل توجه‌ترین هالند در برنابئو احتمالاً آلفی بود که در یک درگیری در جایگاه‌ها در فیلم به تصویر کشیده شد. در نهایت توسط یک مرد قدرتمند با لباس محلی به مکان امنی منتقل شد. مثل پدر، مثل پسر.

نکته این است که این اجازه داده می شود. سایر فوتبالیست ها هم خوب هستند. و با تمام احترامی که برای مدافعان فولام، وستهام و RB لایپزیگ قائل هستم و در واقع به لیگ برتر، جایی که امتیازات 4-3 و 6-0 و 5-3 رایج شده است. دلایلی وجود دارد که چرا تیم ریم و آنجلو اوگبونا چهره‌هایی نیستند که در کنسرت‌های تلویزیونی جهانی در اواسط هفته با آنها روبرو می‌شوید، در حالی که صدایی فریاد می‌زند “nous sommes les meilleures” و طرفداران منچستر سیتی علامت‌های V امپراتوری را از قلمی در خدایان پخش می‌کنند.

مادرید در اواسط هفته استاندارد نخبگان در فوتبال باشگاهی در دهه گذشته بوده است. این قرار است سخت باشد. هیچ کس در اینجا به جیب زده نشد یا به عنوان یک کلاهبرداری افشا شد. در عوض، درس مهارت آلابا، از کل لحن یک قرعه کشی گهگاهی سرد و همیشه جذاب این است که موفقیت رئال مادرید واقعاً مبتنی بر جادو یا جادوگری یا نوعی انرژی ضد پپ نیست. اما در مورد بازیکنان نخبه که کارهای نخبه انجام می دهند.

البته هیچ کدام از اینها خبری نیست. اما با تلاش برای تشریح و تشریح تساوی 1-1 که به خوبی در حال انجام است، یک نقطه چشم انداز مفید است. البته این کاملاً مبتنی بر نتیجه است. برد با گل عجیب در منچستر و احتیاط سیتی در مادرید تبدیل به یک اقدام نابغه در سطح مدیریت بازی می شود. با یک گل عجیب و غریب شکست بخورد و باز هم این تقلب کچل در چشم طوفان پلک زد، اسلحه های خودش و بقیه را به صدا درآورد.

حداقل در این مورد انتقادها بر محوریت خواهد بود کم فکری مناسبت ترفندهای احمقانه، انتخاب های غیر منطقی کجا بودند؟ پپ با انتخاب همان تیمی که 15 از 16 برنده شده و 52 گل در این روند به ثمر رسانده است، از کجا نتیجه می گیرد؟

واقعیت، البته، بسیار ساده است. سیتی محتاط بود زیرا گواردیولا معتقد است این بهترین راه برای پیروزی است و به این دلیل که او انتخاب منطقی را برای یادگیری از سال گذشته انجام داد، جایی که حمله سیتی شامل فیل فودن، ریاض محرز و گابریل ژسوس (مجموع گل ها: تعداد زیادی) نتوانست از ضربه ضد ضربه محافظت کند. همان کاری که جک گریلیش و برناردو سیلوا (مجموع گل های اروپایی در این فصل: یک) در هفته های اخیر انجام داده اند.

پپ پس از آن توضیح داد که “بازیکنانی را انتخاب کرده که توپ را نگه می دارند” زیرا “اگر بازی دیوانه می شد ما به اندازه آنها در آن مهارت نداشتیم”. هیچ کس اینجا چیزی را بطری نکرده است. گواردیولا در عوض کاری انجام داد که کاملاً مطابق با دیدگاه خود از بازی باشد. یک بینایی، بنا به ماهیت خود، گاهی اوقات کمی سرد می شود. واقعیت این است که تساوی 1-1 در مادرید بهترین نتیجه ای است که سیتی تاکنون در سه بازی نیمه نهایی بین این دو تیم کسب کرده است.

شهر را باریک اما در عین حال آسیب پذیری را برای گذراندن باقی می گذارد. در این مرحله ارزش افزودن جزییات به مقیاس آن کار را دارد. زیرا مادرید، برای اینکه فراموش کنیم، فوق العاده خوب است. وینیسیوس جونیور بهترین بازیکن تهاجمی زمین بود و وضعیت او را به عنوان یکی از بازیکنان خلاق واقعا نخبه در فوتبال جهان تایید کرد، جوانی 22 ساله که همچنان به سرگیجه‌آورترین موقعیت‌ها وضوح و برش می‌افزاید. مطمئناً زمان آن فرا رسیده است که برزیل کمی خود را از نیمار جدا کند تا تیمی پیرامون این پدیده هجومی منظم‌تر بسازد.

با وجود همه بخش های ماندگار، تیم مادرید نیز بی سر و صدا پر از جوانان است. ادواردو کاماویگا، که برای وینیسیوس گل زد، 20 ساله است. جود بلینگهام را به این ترکیب اضافه کنید، که ممکن است با توجه به صحبت‌های کنونی، اورلین کوآمنی و چه کسی می‌داند، شاید حتی هالند در چند سال آینده اتفاق بیفتد (به نظر می‌رسد مادرید این را باور دارد. اتفاق خواهد افتاد)، و دیدن یک سلسله دیگر در اینجا دشوار نیست.

در پایان هر دو تیم از تساوی 1-1 خوشحال خواهند شد که به سادگی تکلیف پیش رو را روشن می کند. اما اینکه آن را یک فرصت از دست رفته، یا حتی یک کار با بطری یا خفگی بنامیم، به معنای ناکامی در دیدن مقیاس، و در واقع زیبایی، موقعیت است.

این تیم سیتی به همان اندازه که هر کسی در فوتبال انگلیس در دوران مدرن به یک ماشین پیروزی کامل نزدیک شده است، نزدیک است. این همان چیزی است که مادرید در حال حاضر در برنابئو با جادو یا یک پلک زدن در مقابل حریفان خود ملاقات کرد و خلع سلاح کرد، بلکه با آن قرعه‌کشی لایه‌ای آهسته‌سوخت که هنوز هم برابری تیغ‌آلود در اتحاد را به جای می‌گذارد. زمان هفته