فراری باید ریسک پذیری لکلرک را با از بین رفتن عنوان F1 و ماشین سازی به هم بخورد | فرمول یک

دبلیواز آنجایی که قهرمانی فرمول یک فراتر از آنهاست، مطمئناً اکنون زمانی برای رویکرد محافظه کارانه فراری نیست. به خاطر این ورزش، باید امیدوار بود که اسکودریا در برابر تمایل به خفه کردن غرایز هنرنمایی در قالب چارلز لکلرک و رقص او روی لبه چاقو با ماشینی سرکش مقاومت کند.

تمایل در مارانلو احتمالاً این است که او درصدها را بازی کند تا تثبیت شود. اما در عوض چرا به او اجازه ندهیم کنترل کامل داشته باشد و عزم تهاجمی خود را به گونه‌ای افراط کند که حداقل بتوانیم از یک راننده که به حداکثر می‌رسد لذت ببریم؟ آیا شکست باشکوه بهتر از پذیرفتن ذلت متوسط ​​نیست؟

در گرندپری میامی آخر هفته گذشته، چهارمین مسابقه یک و دو ردبول از پنج مسابقه برای مکس ورشتاپن و سرجیو پرز، بار دیگر به طرز دردناکی مشخص شد که آنها در حال حاضر دست نخورده هستند، عنوان مسابقه دو اسب – جشنی که فراری در آن شرکت کرده است. در این فصل به طور منحصربه‌فردی موفق نشدیم.

ماشین آنها نه تنها سرعت ردبول را ندارد، بلکه یک مشت مطلق برای رانندگی نیز دارد. پس از مسابقه در میامی، کارلوس ساینز آن را کاملاً مؤدبانه توصیف کرد: “ناسازگار و اوج، روی لبه چاقو”. لکلرک در جزئیات بیشتر لعنت کننده بود و از سواری ای که در دمدمی مزاج بودنش به نظر مثبت به نظر می رسد، می گفت. او گفت: «چیزی که ما کم داریم، ثبات ماشین است. حتی از گوشه‌ای به گوشه‌ای دیگر، فقط در همان گوشه می‌توانم تعادل زیادی در بیش فرمانی داشته باشم و سپس تعادل زیادی در کم‌فرمانی داشته باشم.»

در میامی سال گذشته فراری جلوی شبکه را قفل کرد. ورشتاپن پیروز شد اما تنها پس از یک نبرد خوب با لکلرک، که تنها چهار ثانیه از پرچم عقب بود. آخر هفته گذشته ورشتاپن نهم را آغاز کرد، دو پله عقب تر از لکلرک، اما در حالی که ردبول ها بدون هیچ مانعی پشت سر هم قرار گرفتند، این بار ورشتاپن برنده شد در حالی که لکلرک هفتم شد، 53 ثانیه کامل از هلندی فاصله داشت.

لکلرک ناتوان بود، اما قبلاً برای تصادف مقدماتی که او را در رتبه هفتم جدول قرار داد، مورد اعتراض قرار گرفته بود. از آن زمان پیشنهاد شده است که این بازیکن 25 ساله باید غریزه رقابتی خود را به خاطر بازدهی خوب کاهش دهد. با این حال این مهارت و تمایل او برای فشار دادن بسیار است که او را بسیار فریبنده می کند.

فراری یک طبقه و دیفیوزر جدید به میامی آورده بود اما آنها به ردبول نزدیکتر نبودند و راننده مونگاسکی می دانست که اسکودریا هنوز نمی تواند با آنها رقابت کند. این به طور قابل درک ناامید کننده است و او را مجبور می کند تا با توانایی خارق العاده خود، به خصوص در مسابقات مقدماتی، بیش از آنچه در ماشین وجود دارد تلاش کند.

لکلرک یکی از بهترین مسابقات مقدماتی است، دور او برای قطب در دور قبلی در باکو بسیار عالی بود و فراری را بین دیوارهای شهر با دقتی تقریباً ماورایی جابجا کرد. با این حال، تلاش مشابه در میامی نتیجه ای نداشت، زیرا او سرعت بیش از حد را به پیچ های شش و هفت حمل کرد، بسیار محدود شد و در دیوار به پایان رسید.

در آن زمان فراری بسیار ناامید بود، اما نمی‌توان راننده‌ای را تحسین کرد که تمام تلاشش را می‌کند، به‌ویژه در حالی که ردبول‌ها با سرعت بالای خود در جلو، می‌توانند به خوبی با ظرفیت رانندگی شوند. دانستن اینکه فراری چقدر هیجان انگیز است، تلاش های لکلرک را برای تسلط بر آن بیشتر می کند.

جوک کلیر، مهندس عملکرد بسیار باتجربه ای که با لوئیس همیلتون و مایکل شوماخر در یک حرفه طولانی در فرمول یک کار کرده است، خلاصه کرد که او معتقد بود لکلرک در رویکرد خود قرار دارد. کلیر گفت: «من فکر می‌کنم از برخی جهات، این شاید بازتابی از طرز فکر او باشد، زمانی که او در مقابل خودرویی قرار می‌گیرد که به وضوح سریع‌تر از خودش است. “این است: “من فقط باید خودم تفاوت را ایجاد کنم” که البته فیزیک در نهایت شما را جلب می کند.”

با این حال، اگرچه ممکن است فیزیک شکست نخورد، تماشای تلاش لکلرک برای سرپیچی از قوانین طبیعت چقدر عالی است؟ در مقابل آن می توان به طور منطقی استدلال کرد، با توجه به زمان او در مقدماتی در میامی، حتی با یک دور کامل، او باز هم قرار نبود با ردبول برابری کند و بنابراین از یک شانس غیرضروری استفاده می کرد. در واقع، خودش هم به همین اندازه اعتراف کرد.

او گفت: «از یک طرف می آید. من در Q3 ریسک های زیادی می کنم تا کاری خاص انجام دهم، زیرا می دانم که در حال حاضر پشت ردبول هستیم.

بنابراین، تمایل محافظه کارانه ممکن است این باشد که این موضوع را رام کند، تا او بداند ماشین کجاست و آن را بپذیرد. اما ممکن است همانطور که خطا را در میامی نمی دیدیم، درخشش در باکو را نیز نمی دیدیم. بنابراین در حالی که فراری درصدهای امتیاز دهی را ترجیح می دهد، نمایش ضعیف تری برای طرفداران خواهد بود و به چه دردی می خورد؟

با از بین رفتن قهرمانی، فراری برابر با طولانی ترین دوره بدون عنوان سازنده در تاریخ خود است، که با 15 فصل بی حاصل بین موفقیت های آنها در سال های 1983 و 1999 مطابقت دارد. پایان بالاتر در مسابقات قهرمانی، پاداش مالی بیشتری را به همراه خواهد داشت، اما تصور این افسانه سخت است فرمانده تلاش برای کسب مقام سوم یا چهارم را به تماشای تماشای یکی از رانندگان خود ترجیح می دهد که چیزی جیوه ای را تحویل می دهد.

البته، فشار فزاینده ای در مارانلو وجود دارد، زیرا فصل ناامیدکننده و دردناک دیگری در راه است، اما تنها می توان امیدوار بود که تمرکز فراری به جای بریدن بال های لکلرک، روی بهبود خودرو باشد.