آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار ورزشی پایگاه خبری آبان نیوز ،
«نچیزی کمتر از یک معجزه» اینگونه است که سر الکس فرگوسن شگفت‌انگیزترین پیروزی دوران مدیریتی خود را توصیف کرده است. این بازی در برابر رئال مادرید اتفاق افتاد اما نه در طول 26 سال حضور او در منچستریونایتد. پنج شنبه 40 سال از آخرین شکست رئال در یک فینال بزرگ اروپایی می گذرد: مقابل آبردین در جام برندگان جام.
فرگوسن در وقت اضافه 2-1 با گروهی از بازیکنان جوان که پیش درآمدی برای “کلاس 92” او در یونایتد بودند به دست آورد که پل اسکولز، رایان گیگز، دیوید بکهام، نیکی بات و برادران نویل در آن حضور داشتند. اینها اولین نوچه های فرگی بودند و مصدومیت و بدشانسی به حرفه آنها لطمه ای وارد نکرد، آنها می توانستند حتی به ارتفاعات بالاتری برسند.
چیزی که بازیکنان آبردین در سال 1983 تجربه کردند، فرگوسنی ترسناک‌تر از فرگوسنی بود که در نهایت کار خود را در اولدترافورد به پایان رساند. اریک بلک، مهاجمی که در 19 سالگی گل اول آبردین را مقابل رئال به ثمر رساند، می‌گوید: «او احتمالاً تا آن زمان به یک طوفان رسیده است.
او در آن زمان یک رهبر وحشی بود، زیرا سعی داشت شهرت خود را به دست آورد. او فوق‌العاده خواستار بود و جوی نیمه تقابل‌آمیز در بازیکنان ایجاد کرد تا اطمینان حاصل شود که ما آن ذهنیت برنده را داریم و او آخرین درصد را از همه کسب میکند.”
رئال از زمان شکست مقابل آبردین در گوتنبرگ در 10 فینال رقابت های اروپایی شرکت کرده است: هشت فینال در لیگ قهرمانان/جام اروپا، دو فینال در جام یوفا. چیزی که شاهکار تیم فرگوسن را بیش از پیش قابل توجه می کند، سن تیم اوست. هر بازیکن آبردین که در فینال حضور داشت 28 سال یا کمتر داشت. اما چهار بازیکن جوان اسکاتلندی برجسته هستند: گلزنان بلک و جان هویت 20 ساله. و هافبک های ابتدایی نیل کوپر، 19 ساله، و نیل سیمپسون، کهنه سرباز نسبتا کوارتت در 21 سالگی.
هرکدام در مواقعی تمام قدرت خشم فرگی را احساس می کردند. هیویت، سوپری که ضربه سر شیرجه‌اش رئال را در یک شب بارانی غرق کرد، اولین خرید فرگوسن در آبردین در سال 1979 بود. او اولین بازی خود را در 16 سالگی انجام داد، اما هیچ کدام از اینها امتیاز ویژه‌ای را برای مهاجم نداشت.
هیویت می‌گوید: «یک بار در زمستان تمرین می‌کردیم، هوا عالی نبود و برف زمین را پوشانده بود، بنابراین ما در جایی داخل خانه تمرین کردیم. ما داشتیم به استادیوم پیتودری برمی‌گشتیم، من یک ماشین پر از بازیکنان داشتم و سر الکس جلوی ما بود و با مرسدس بنز خود حدود 10 مایل در ساعت سرعت می‌داد – اگر او آرام‌تر می‌رفت، احتمالاً می‌توانستم از ماشین پیاده شوم و از کنارش رد شوم. به او.
پسرها از من اصرار می کردند که از او عبور کنم – اما همانطور که ما این کار را انجام دادیم، شیشه ها را شکستند و دست تکان دادند و این باعث عصبانیت او شد. زمانی که به رختکن برگشتیم، او وارد اتاق شد و من این جمله را دریافت کردم: “هویت دیوانه وار! فکر میکنی داری چیکار میکنی؟ ممکن بود تصادف کنی! جاده‌ها خائنانه هستند و شما با میلیون‌ها پوند استعداد در ماشین خود رانندگی می‌کنید؟ او ادامه داد و ادامه داد.»
هیویت در نهایت با جریمه 20 پوندی از دستمزد هفتگی او گرفت، اما ممکن بود بدتر هم باشد. او مجازات‌های سفارشی‌شده توسط مدیر و دستیار، آرچی ناکس را به یاد می‌آورد، یک رفتار دوگانه «پلیس بد، پلیس بدتر». آنها شامل تمیز کردن یکی از ماشین های آن دو یا یک بازیکن که برای فرگوسن ها نگهداری می کرد.
گاهی حتی پیروزی برای راضی کردن فرگوسن کافی نبود. ده روز پس از آن 120 دقیقه عظیم مقابل رئال مادرید، آبردین در فینال جام حذفی اسکاتلند با رنجرز دیدار کرد و قابل درک بود که عملکرد خسته کننده و ضعیفی از خود به نمایش گذاشت. با این وجود، آنها پیروز شدند، بلک، متخصص فینال جام، تنها گل را در وقت اضافه زد.
بازیکنانی که در رختکن همپدن در حال جشن گرفتن دومین جام خود در ماه بودند، بی اطلاع، فرگوسن، با چهره ای مانند رعد، در یک مصاحبه تلویزیونی بیشتر آنها را تکه تکه کرد. او با خشم گفت: “یک ننگ برای یک عملکرد” و تنها از دو مدافع میانی خود دریغ نکرد. “[Willie] میلر و [Alex] مک لیش به تنهایی با رنجرز بازی کرد… بردن جام ها مهم نیست. استانداردهای ما مدت ها پیش تعیین شده است و من این را از هیچ تیم آبردین نمی پذیرم.
بلک صحنه‌های شادی را در رختکن به یاد می‌آورد، «بعد ناگهان، در با فریاد باز شد – و مثل این بود که کلانتری وارد سالن بار در غرب وحشی می‌شود. در روی لولاهایش به صدا در می آمد و او فقط به سمت ما حرکت کرد. این باعث می شود که همه چیز کمی تضعیف شود.»
غذای جشن در گلنیگلز فضای بیداری داشت و حداقل یکی از بازیکنان، گوردون استراکان، در اعتراض به واکنش سرمربی تیم را ترک کرد. در واقع، این یک موقعیت نادر بود که فرگوسن ظاهراً متوجه شد که زیاده روی کرده و عقب نشینی کرده است. بلک با خنده می گوید: «او تا حدودی عذرخواهی کرد. «فکر می‌کنم آرچی ناکس با او صحبت کرد و از او خواست برای اینکه شاید کمی زیاده‌روی کرده عذرخواهی کند. اما من مطمئن نیستم که صادقانه بگویم که آنقدر واقعی بوده است.»
با این حال، در میان عشق سخت، فرگوسن الهام بخش وفاداری در حد احترام در میان بازیکنانش بود. مانند بعدها در منچستریونایتد، اشتیاق او برای ارتقای جوانی در آبردین دوچندان بود. اول اینکه فوق العاده مقرون به صرفه بود. دوم اینکه او می‌توانست این بازیکنان جوان را پرورش دهد و ذهنیت محاصره‌ای را ایجاد کند و به یک گرسنگی سیری ناپذیر برای پیروزی دامن بزند. سر الکس به کسی اجازه نداد که در هیچ موفقیتی معطل بماند. بلک می‌گوید: وقتی به اهداف رسیدید، به هدف بعدی می‌رسید.
چیزی که در مورد قهرمانی آبردین در جام برندگان جام برجسته است این است که ترکیب تیم ها فوق العاده قوی بود. در مرحله یک چهارم نهایی نیز بارسلونا، اینترناسیونال، پاری سن ژرمن و تیمی که آبردین شکست داد و به نیمه نهایی رسید، حضور داشت: بایرن مونیخ. هیویت می‌گوید: «بایرن مملو از بازیکنان بین‌المللی آلمان غربی بود – تا حد زیادی بهترین تیمی که در این رقابت‌ها با آن روبرو بودیم.
بایرن که فصل قبل در فینال جام ملت های اروپا حضور داشت، به سبکی که برای پیروان یونایتد فرگوسن آشنا می شد، آبردین را شوکه کرد. پس از تساوی 0-0 در بازی اول، بایرن 1-0 و سپس 2-1 در اسکاتلند پیش افتاد. آبردین در کمتر از 15 دقیقه مانده به پایان دو گل به ثمر رساند، هویت – در مقدمه ای برای فینال – از روی نیمکت آمد و برنده را به ثمر رساند.
آبردین در ادامه سوپرکاپ فصل بعد را برد و هامبورگ را در دو بازی شکست داد و گلوله اولد فرم را در خانه شکست. اما سؤالی که بعداً پرسیده شد این بود که چرا این چهار نفر از جوانان که نقشی حیاتی در برتری بخشی از نخبگان اروپا داشتند، عمر طولانی برای موفقیت اولیه خیره کننده خود نداشتند.
پس از ارتقاء خبرنامه
سیاه در 28 سالگی به دلیل مصدومیت مداوم کمر بازنشسته شد. هیویت، سیمپسون و کوپر نیز در اواخر دهه 20 زندگی خود به شدت با آسیب دیدگی دست و پنجه نرم کردند که باعث شد حرفه آنها به پایان برسد. بین چهار بازیکنی که شبیه هسته یک تیم آینده اسکاتلند به نظر می‌رسیدند، تنها هفت بازی ملی به دست آمد (دو تا برای سیاه، پنج بازی برای دینامو سیمپسون).
بیوگرافی مایکل کریک در سال 2002 با عنوان The Boss: The Many Sides of Alex Ferguson این نظریه را مطرح می کند که سرمربی بعداً به این باور رسید که احتمالاً این فوتبالیست های جوان را خیلی سخت و خیلی جوان فشار داده است. فرگوسن گفت: «بازیکنانی بودند که در 25 سالگی متلاشی شدند و باید از خود بپرسید چرا. شاید آنها با تمام فشارهایی که به همراه دارد، فوتبال تیم اصلی زیادی داشتند.»
کوپر، هافبک خندان و با فرهای طلایی تیم که با فرگوسن ظاهر شد، در سال 2016 به اسکاتلندی گفت: «ما بیش از حد بازی کردیم و فرگی این را اعتراف کرد. من الان خراب شده ام و اگر می خواستم نمی توانستم برای دویدن بروم. روز پیش در حال بازی گلف، مجبور شدم از یک کالسکه استفاده کنم، اما باز هم زانوی چپم آسیب دید… اریک از ناحیه کمر درد بسیار زیادی دارد. اگر اندکی مجروح می‌شدید، می‌ترسیدید بگویید چون فکر می‌کردند جسی هستید، بنابراین به هر حال بازی کردید.»
کوپر در سال 2018 در سن 54 سالگی درگذشت. اما دوستان و هم تیمی های سابق او نظرات کلی او را منعکس می کنند وقتی می گویند که مزایای تأثیر فرگوسن بر زندگی آنها بسیار بیشتر از هر چیز منفی است. بلک در مورد اینکه آیا بازی بیش از حد در سنین جوانی به مشکلات مصدومیت او کمک کرده است، می‌گوید: «واقعاً فکر نمی‌کنم که صادق باشم. من اکنون به آن نگاه می کنم و آن را با هیچ چیز تغییر نمی دهم … مطمئناً هیچ کس را سرزنش نمی کنم. همین بود که بود. و من بسیار خوش شانس بودم که بخشی از آن تیم آبردین بودم.”
دیدگاه هیویت این است که این بیشتر بازتابی از نگرش های دهه 80 بود، زمانی که چرخش و مدیریت حجم کاری به سختی یک نگرانی بود، نه چیز خاصی برای فرگوسن. او می‌گوید: «وقتی ما جوان بودیم، شما یک شنبه صبح برای مدرسه‌تان بازی می‌کردید، بعد از ظهر شنبه با باشگاه پسرانتان، یک‌شنبه دوباره بازی می‌کردید». این سه بازی در دو روز بود. امروزه شرایط برای بازیکنان جوان بسیار متفاوت است. همه چیز پیش رفته است، همه چیز در مورد علوم ورزشی، رژیم غذایی، ریکاوری است.
با این وجود، رفتار فرگوسن با بازیکنان جوان در یونایتد به تدریج تغییر کرد. اگرچه نسل گیگز، اسکولز و بکهام در سنین جوانی مسئولیت داشتند – به ویژه در فصل 1995-1996 “شما هرگز چیزی با بچه ها نخواهید برد” – آنها نیز به شدت محافظت شدند. هم به دلیل علاقه شدید رسانه ها و هم از طرف خودشان به عنوان مدیری که به شدت زمان بازی آنها را زیر نظر داشتند. این ممکن است تا حدی طول عمر فوق العاده آنها را در مقایسه با همتایان خود در یک دهه قبل در آبردین توضیح دهد.
در دفاع از فرگوسن، حکمت غالب این بود که اگر به اندازه کافی خوب بودی، به اندازه کافی بزرگ بودی. و هیچ یک از بازیکنان آبردین او با تأسف به خاطر آن دوران پر جام نگاه نمی کند.
هنگامی که فرگوسن برای اولین بار با آلفردو دی استفانو، اسطوره رئال و مدیر باشگاه در سال 1983 ملاقات کرد، با یک بطری ویسکی آمد. فرگوسن با الهام از جوک استین افسانه ای، سرمربی وقت اسکاتلند، آن را به عنوان هدیه به دی استفانو تقدیم کرد. استین توصیه کرد: «اجازه دهید او احساس مهم بودن کند، انگار که فقط از حضور در فینال هیجان زده هستید.» خواه دی استفانو می‌دانست فرگوسن در حالی که نقشه سقوط تیمش را می‌کشد، ستارگان عمل میکند، او بعد از مسابقه سخاوتمند بود. او گفت: “آبردین چیزی را دارد که با پول نمی توان خرید: یک روح، یک روحیه تیمی.”
هویت اکنون منعکس میکند: «خیلی خوب بود که بخشی از یک گروه ویژه از پسران بودم، که توسط بهترین‌هایی که تا به حال وجود داشته مدیریت می‌شوند – این چیزی است که نمی‌توانم به طور کامل توضیح دهم. شهر در دهه 80 شلوغ بود، هواداران هر فصل به فینال جام می‌رسیدند، آنها در اروپا سفر می‌کردند – ما هم که نفت رونق داشتیم – بنابراین همه چیز در شهر شکوفا شده بود. من بسیار افتخار می کردم که بخشی از آن بودم.»
آبردین 83: یک بار در زندگی از پنجشنبه 11 مه در iPlayer BBC است.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
