کلن لاستیک های لامبورگینی لورکوزن ژابی آلونسو را رها کرد | بوندسلیگا

منهمیشه قرار بود در نقطه ای به پایان برسد. آنها فقط نمی خواستند اینجا باشد. روند بی باخت فوق العاده لورکوزن در 14 بازی متوقف شد، در آغاز هفته که شامل تاریخ بازی اول نیمه نهایی لیگ اروپا با سرنوشت آنها برابر رم خواهد بود.

سایمون رولفس، مدیر ورزشی، به دنبال درامات زدایی از این ناامیدی گفت: «این عملکرد خوبی نبود. به ما بستگی داشت که این بازی را باختیم. هیچکس دیگر.” هافبک رابرت آندریچ اغلب اوقات فشارسنج خلق و خوی در زمان های خوب و بد، که به نظر می رسد همیشه کلمات مناسب را پیدا می کند، یک لمس صریح تر بود. او ابراز تاسف کرد: «برداشتن آن خیلی سخت‌تر از زمانی نیست که چنین مسابقه‌ای در دربی مقابل کلن به پایان برسد. “و در BayArena.”

درد داشت. ژابی آلونسو از قبل می‌دانست که تیمش از طریق چهار تیم برتر بوندسلیگا به لیگ قهرمانان اروپا راه پیدا نمی‌کند – وقتی نوبت به لیگ اروپا می‌رسد این فکر را داشته باشید، با این مربی مغناطیسی که به نظر می‌رسد او ممکن است کسی باشد که در نهایت آن “نورکوزن قدیمی” را کنار بگذارد. ‘ برچسب. پویایی آنها به قدری مثبت بوده است که این امر در زمان نامناسبی فراتر از کاهش تورم بود. آندریچ اعتراف کرد که “عصبانی به رختخواب می رود”.

این ناامیدی با شیوه ای که میزبان برای مدت کوتاهی در نیمه اول به تساوی دست یافتند، تشدید شد. به قدری لورکوزن دوران آلونسو بود که تقریباً پاستیچ بود. آندریچ توپ را در عمق دفاع راست به دست آورد و سپس به سرعت از راست به چپ حرکت کرد. جرمی فریمپونگ به آمینه ادلی تا میچل باکر، از کانال سمت چپ به موسی دیابی که آن را برای یک ثانیه نگه داشت، قبل از اینکه عدلی را انتخاب کند تا با اطمینان از لبه منطقه به خانه شلیک کند.

از ابتدا تا پایان 16 ثانیه طول کشید و این کاری است که تیم آلونسو انجام می دهد. این همان کاری است که آنها مرتباً انجام داده اند تا رتبه دوم را به شش تیم برتر و درخشش احتمالی اروپا تبدیل کنند، از زمانی که در اولین دیدار خود در نوامبر در مقابل کلن قرار گرفتند. با این حال معلوم شد که نگاه اجمالی بسیار زودگذری است که واقعاً چه کسانی هستند، در لحظه ای که کمتر انتظارش را داشتند. هشت دقیقه پس از پایان قاطع ادلی به آن حرکت برق‌آمیز، آن‌ها دوباره عقب ماندند – این بار، به طور قطعی مشخص شد که دیوی سلکه یک صلیب جان تیلمن را در پست نزدیک به خانه کوبید، جاده بازدیدکنندگان به سوی شادی محدود نشده بود.

فصل کولن با امیدهای زیادی آغاز شده بود، با مکانی برای لذت بردن از لیگ کنفرانس اروپا. از آن زمان تاکنون دست اندازهای بی‌شماری در راه بوده است – خروج ناگهانی آنتونی مودسته به دورتموند، بروز مشکلات بزرگ جمعیت در سفر آن‌ها به نیس، خروج قهرمانانه اما طاقت‌فرسا از اروپا در بازگشت مقابل همان اپوزیسیون، و پس از آن هموار شدن. فرم لیگ – اما آنها به جایی رسیده اند که باید باشند. این برد، همراه با باخت برای اشتوتگارت و بوخوم، از لحاظ ریاضی امنیت کلن را تایید کرد. اینکه می‌توانستند آن را در اینجا، در برابر رقبای محلی که بخش‌های بزرگی از حمایت‌هایشان نسبت به آنها تحقیر فرهنگی واقعی دارد، جشن بگیرند، و اینکه می‌توانستند اسطوره‌های باشگاه در حال خروج، یوناس هکتور و تیمو هورن را در مقابل حمایت انبوه 7500 نفری خود در سفر جشن بگیرند، به معنای همه چیز بود. .

مارتین زنگه در اکسپرس، روزنامه اصلی کلن، نوشت: «اگر BayArena در نقطه‌ای بسته نمی‌شد، احتمالاً طرفداران کلن همچنان جشن می‌گرفتند. خواه این شعار “DerbySieger” در یک حلقه پیوسته باشد، شعارهای [Hector and Horn] Die Geißböcke یا تیمی که در مقابل بلوک مملو از مهمان می رقصد، آخرین بار زمانی که به لیگ کنفرانس راه یافتند چنین مهمانی را تجربه کرده بود. هنگامی که اتوبوس تیم به گیسبوکهایم، مرکز تمرین باشگاه، درست قبل از ساعت 1 بامداد رسید، گروهی از هواداران سرسخت با شعارها و تظاهرات از آنها استقبال کردند. طبق دستور استفن بامگارت، آخر هفته خوبی بود. این مربی که به طور کامل به جشن های مقابل تیم های خارج از خانه پیوست، برای تشکر از بازیکنانش، تمرین روز شنبه را لغو کرد. “بعد از [collectively running] 129 کیلومتر، به بچه‌ها داده شد.»

شب فوق العاده ای برای سلکه بود، که با ضربه سر بلند دروازه را باز کرده بود و هر سانتی متر به عنوان مهاجم وسطی نگاه می کرد که اغلب قول داده بود باشد، نه آنچه که اغلب بوده است. او با آندریچ درگیر شد که سلکه را متهم کرد که بیش از حد “تئاتری” است و این نشان می‌دهد که او چقدر زیر پوست لورکوزن رفته است. نهایت تعارف، واقعا.

پس این چالشی برای آلونسو تاثیرگذار خواهد بود، گویی که ژوزه مورینیو از قبل کافی نبوده است. ما می‌دانیم که او می‌تواند تیمش را با سبک و ظرافت به حرکت درآورد، اما آیا می‌تواند به سرعت ماشین را دوباره راه‌اندازی کند، حالا که متوقف شده است؟

نکات صحبت

بایرن با یکی از سخت ترین بازی های باقی مانده روی کاغذ روبرو شد و پیروزی 2-1 در وردربرمن احساس رضایت واقعی را به وجود آورد که برای مدتی وجود نداشت. برای دومین هفته متوالی سرژ گنابری – که آینده اش به عنوان بخشی از بازی های تابستانی پیش بینی شده موضوع گمانه زنی های شدیدی بود – در نیمه دوم به خوبی دروازه را باز کرد، با گل لروی سانه که پس از تحریک پیلدرایور دوربرد نیکلاس اشمیت، برنده بازی را ثابت کرد. یک پایان عصبی توماس توچل، با ارائه مفهومی جدید برای قهرمانان، گفت: «برای سه بازی اخیر دیگر هیچ احساسی وجود ندارد. “فقط مهم این است که آن را از خط پایان عبور دهیم.”

پس از آن، بوروسیا دورتموند، در بازی آخر یکشنبه مقابل وولفسبورگ در فرم تحت فشار واقعی با فاصله چهار امتیازی برای بسته شدن به میدان رفت. آنها قاطعانه پاسخ دادند، با یک برد 6-0 که بدون سیوهای کوئن کاستیلز به راحتی می توانست بزرگتر باشد. کریم آدیمی و جود بلینگهام برجسته هر دو دو گل به ثمر رساندند، هر چند آدیمی شکست خورده شانس هت تریک را در زدن پنالتی که بلینگهام از بالای دروازه به دست آورده بود را رد کرد. ادین ترزیچ با اشتیاق گفت: «امروز یک اجرای برتر از ابتدا تا انتها بود.»

چه هفته ای برای لایپزیگ گذشت. پس از شکست 5-1 مقابل فرایبورگ در DfB Pokal در اواسط هفته برای رزرو سفر برگشت به برلین برای دفاع از عنوان قهرمانی خود، گل انفرادی کوین کمپل در 20 دقیقه آخر یک پیروزی دیگر در مقابل همان حریف به دام انداخت تا آنها را به رده چهارم برساند. . حتی اگر مارکو هولر یک فرصت عالی را برای گل تساوی برای میزبان در نزدیکی پایان از دست داد، این در راه خود به همان اندازه جامع بود، با اینکه تیم مارکو رز ظاهراً یکی از رگه های داغ خود را در لحظه عالی ثبت کرد. مارک فلکن، دروازه بان فرایبورگ، با تاکید بر کمپین باورنکردنی آنها تا اینجای کار، چنین استدلال کرد: “هنوز هیچ چیز گم نشده است.” ما هنوز همه شانس ها را داریم.»

اما در حال حاضر این شالکه است که مدام شگفت زده می شود. پنالتی ماریوس بولتر در دقیقه 11 وقت تلف شده باعث شد آنها در بازی با ماینز پیروز هیجان انگیز 3-2 شوند و به طور کامل از جمع سه تیم انتهایی جدا شوند. باخت بوخوم در بوروسیا مونشن گلادباخ و پیروزی 2-1 هرتا مقابل اشتوتگارت باعث شد تا نبرد سقوط همچنان ادامه داشته باشد. . حتی اگر سفر به بایرن و لایپزیگ در سه بازی پایانی باقیمانده آنها به این معنی باشد که هر شادی باید واجد شرایط باشد، شالکه باید تماشا شود. “خدای فوتبال عزیز، از این شالکه محافظت کن!” مایکل ماکوس در بیلد نوشت. بوندسلیگا بدون این شالکه دیوانه مانند تاجگذاری بدون تاج است.