آزمایش خون برای رانندگان خواب آلود می تواند راه را برای پیگرد قانونی هموار کند | تحقیقات پزشکی

یک آزمایش خون برای اندازه گیری اینکه آیا راننده ای که باعث تصادف شده است به دلیل کمبود خواب دچار اختلال شده است یا خیر، می تواند در عرض دو سال در دسترس باشد و قانون گذاری علیه رانندگان خواب آلود یا کارفرمایان آنها را آسان تر می کند.

این تحقیق که توسط اداره ایمنی جاده‌ای دولت استرالیا تأمین می‌شود، در حالی است که شواهد تازه نشان می‌دهد که رانندگی با کمتر از پنج ساعت خواب به همان اندازه خطرناک است که بیش از حد مجاز رانندگی در حالت مستی در بسیاری از کشورها.

همچنین می‌تواند یک «خط در شن» ایجاد کند که می‌تواند افراد را به دلیل رانندگی در حالی که خسته هستند تحت پیگرد قانونی قرار دهد، چیزی که بسیاری از کارشناسان خواب خواستار آن هستند.

پروفسور استیون لاکلی، کارشناس خواب در دانشکده پزشکی هاروارد، که به ناسا در مورد ایمنی خواب توصیه می کند، می گوید: «باید سیستمی وجود داشته باشد تا بررسی کند که آیا کسی خواب کافی داشته است یا خیر، زیرا ممکن است جان دیگران را به خطر بیندازد.

پروفسور کلر اندرسون، از دانشگاه موناش، در ملبورن، استرالیا، که تلاش ها را برای ایجاد یک آزمایش مبتنی بر خون رهبری می کند، گفت: «وقتی به قاتلان اصلی در جاده نگاه می کنید، الکل یکی از آنها است، سرعت غیرمجاز یکی دیگر از آنها، و خستگی یکی از آنهاست. اما با وجود اینکه راه حل رفع خستگی بسیار ساده است، یعنی خواب بیشتر، ظرفیت ما برای مدیریت آن مختل شده است، زیرا ما ابزاری نداریم که بتوانیم آن را مانند الکل کنترل کنیم.

بسیاری از کارشناسان خواب موافقند که برای کاهش مرگ و میر ناشی از رانندگی خواب‌آلود، قوانینی لازم است. تقریباً نیمی از رانندگان بریتانیا به رانندگی پس از کمتر از پنج ساعت خواب اعتراف کرده‌اند، در حالی که کارشناسان تخمین می‌زنند که تصادفات ناشی از خستگی احتمالاً تا 20 درصد از تصادفات وسایل نقلیه بریتانیا و یک چهارم تصادفات مرگبار و جدی را تشکیل می‌دهند.

تیم اندرسون پنج نشانگر زیستی را در خون شناسایی کرده اند که می توانند با دقت بیش از 99 درصد تشخیص دهند که آیا فردی به مدت 24 ساعت یا بیشتر بیدار بوده است.

اندرسون گفت: “آنها واقعاً به مدت طولانی بیدار بوده اند و در بین افراد ثابت هستند.” برخی از آنها لیپید هستند، برخی از آنها در روده تولید می شوند، بنابراین آنها از قسمت های مختلف بدن هستند – که جالب است، زیرا خواب در تعدادی از مشکلات سلامتی مختلف نقش دارد. اما آن‌ها متابولیت‌هایی نیستند که در مواردی مانند کافئین، اضطراب یا آدرنالین دخیل باشند، که اگر شخصی در تصادف وسیله نقلیه موتوری درگیر شده باشد، می‌تواند تحت تأثیر قرار گیرد.

مطالعات بعدی انجام شده در شرایط نزدیک به شرایط دنیای واقعی نیز نشان داده است که این نشانگرهای زیستی می توانند تشخیص دهند که آیا کسی خوابیده است یا خیر. اندرسون گفت: «ما هنوز در تشخیص کمبود خواب به دقت نزدیک به 90 درصد می‌رسیم، که با توجه به همه چیزهایی که در زندگی افراد به غیر از خواب می‌گذرد، بسیار بالا است.

برای تأیید اعتبار نشانگرها و بررسی اینکه آیا آنها می توانند کمیت کنند که آیا فردی مثلاً پنج ساعت یا فقط دو ساعت خوابیده است، به کار بیشتری نیاز است.

اندرسون معتقد است که یک آزمایش خون پزشکی قانونی برای محرومیت از خواب، که می‌تواند در کنار آزمایش‌های موجود در مورد مواد مخدر و الکل در صورت انتقال فردی پس از تصادف خودرو به بیمارستان انجام شود، می‌تواند تا دو سال آینده آماده شود.

آزمایش‌های کنار جاده‌ای قابل حمل بیشتر طول می‌کشد، زیرا حسگرها و دستگاه‌هایی برای شناسایی نشانگرهای زیستی هنوز نیاز به توسعه دارند. با این حال، پروفسور Shantha Rajaratnam، همچنین در دانشگاه موناش، گفت: “با سرمایه گذاری مناسب برای اینکه بتوانیم این مقیاس را انجام دهیم، فکر می کنم ظرف پنج سال ما قادر خواهیم بود این آزمایشات مبتنی بر نشانگرهای زیستی را – حداقل در صنایع حیاتی ایمنی – اجرا کنیم. مانند حمل و نقل، حمل و نقل هوایی تجاری و معدن». راجاراتنام رهبری کنسرسیوم تحقیق و توسعه با بودجه دولت استرالیا به نام Alertness CRC را بر عهده دارد که تحقیقات اندرسون بخشی از آن است.

دکتر Madeline Sprajcer، محقق خواب در دانشگاه مرکزی کوئینزلند در Wayville، استرالیا، گفت که چنین آزمایشاتی به حل برخی از مسائل اجرایی مرتبط با تعیین محدودیت قانونی رانندگی در حالت خواب آلودگی کمک می کند. او گفت: “به نظر می رسد این مانعی برای بسیاری از افرادی است که با آنها صحبت کرده ایم.” اگر قادر به اجرای آن نباشید، نمی توانید قانونی داشته باشید.

همچنین یک آستانه قانونی توافق شده برای حداقل خوابی که یک راننده برای رانندگی ایمن به آن نیاز دارد، مورد نیاز است – مشابه محدودیت 0.05٪ الکل خون، که بسیاری از کشورها، از جمله اسکاتلند، آن را به عنوان حد مجاز رانندگی نوشیدنی خود تعیین کرده اند. این آستانه در بقیه بریتانیا 0.08 درصد است.

این تحقیق که توسط اداره ایمنی راه ها تامین می شود، گامی به سوی این هدف است. اسپرایسر و همکارانش نتایج 61 مطالعه آزمایشگاهی و میدانی را برای تعیین نقطه ای که زیر آن ممکن است از نظر قانونی اعلام شود که یک فرد به دلیل خستگی آسیب دیده است، جمع آوری کردند.

اسپرایسر که یافته‌هایش در Nature و Science of Sleep منتشر شده است، می‌گوید: «بر اساس متاآنالیز ما، به نظر می‌رسد که بین چهار تا پنج ساعت خواب مکان معقولی برای ترسیم این خط روی شن‌ها خواهد بود. در استرالیا و در بسیاری از کشورها، غلظت 0.05 درصد الکل خون حد مجاز رانندگی است، جایی که ما شاهد دو برابر شدن خطر تصادف خودرو هستیم. در زیر حدود 5 ساعت خواب قبلی نیز شاهد دو برابر شدن تقریبی خطر در مقایسه با افراد دارای استراحت هستیم.

لاکلی در نشستی به مناسبت بزرگداشت 20 سال تحقیق خواب در مرکز تحقیقات خواب دانشگاه ساری در ماه گذشته گفت که تأثیر رانندگی خواب‌آلود به اندازه رانندگی در حالت مستی یا سیگار کشیدن مرگبار است.

پروفسور Derk-Jan Dijk، مدیر مرکز تحقیقات خواب Surrey، گفت:[Legislation] یک مفهوم ترسناک برای مردم است، زیرا بسیاری از افراد بد می خوابند، اما من فکر می کنم منطقی است که آن را با رانندگی در حالت مستی مقایسه کنیم. اگر بیش از چهار ساعت نخوابیده اید، نباید پشت فرمان باشید.»

سازمان های ایمنی جاده ای بریتانیا از توسعه نشانگرهای زیستی برای تشخیص خواب آلودگی استقبال کردند. سونیا هرت، مدیر اجرایی Trust Safety Trust، گفت: «خستگی راننده یک مسئله مهم و جدی است. آمارهای دولتی نشان می دهد در سال 2021، 467 نفر در تصادفاتی که خستگی به عنوان یک عامل موثر ذکر شده بود کشته یا به شدت مجروح شدند. بنابراین، از آنجایی که ما برای بهبود ایمنی جاده‌ها و نجات جان انسان‌ها تلاش می‌کنیم، از هرگونه کاری برای کاهش تأثیر کمبود خواب استقبال می‌کنیم.»

پروفسور اشلی فیلتنس، کارشناس خستگی راننده برای ایمنی جاده ای جی بی، گفت: “قوانینی وجود دارد که بیان می کند همه رانندگان باید برای رانندگی وسایل نقلیه خود مناسب باشند – هوشیاری با هر الزام دیگری برای رانندگی ایمن تفاوتی ندارد.

انجام آزمایش خستگی در کنار جاده می تواند ابزار مفیدی برای اجرا باشد. با این حال، چنین آزمایشی مانع از مسئولیت فردی راننده نمی شود. خستگی فوراً ظاهر نمی شود، بلکه به تدریج ایجاد می شود. ضروری است که قبل از رانندگی به اندازه کافی بخوابید و از اوج خستگی آگاه باشید – معمولاً بین ساعت 2-4 بعد از ظهر و 2-6 صبح.

وزارت حمل و نقل بریتانیا اعلام کرد: رانندگان موظفند در جاده بیدار و هوشیار باشند و در صورت احساس خستگی باید به دنبال استراحت باشند. دولت این نوع آزمایش را در نظر نمی‌گیرد، اما ما همیشه ایده‌های جدیدی را برای ایمن‌تر کردن جاده‌هایمان یادداشت می‌کنیم.»