مارتین اودگارد خونسردی کاپیتانی خود را نشان می دهد زیرا او اجازه نمی دهد آرسنال پژمرده شود | انبار مهمات

Lدر سال گذشته، مارتین اودگارد به درمن، شهر کوچک نروژ که در آن بزرگ شد، بازگشت. او به زمینی که برای اولین بار در آنجا بازی را آموخته بود بازگشت و متوجه شد که سطح شنی که به یاد داشت با astroturf جایگزین شده است. او مشاهده کرد که بچه‌هایی که در زمین به توپ ضربه می‌زنند، به اندازه او متعهد به نظر نمی‌رسند. در زمان او، این بازی ها واقعا اهمیت داشتند.

لحن نمی توانست بیشتر از این میانسال باشد. البته در زمان او اوضاع بهتر بود، البته سخت‌تر هم بود. آنها این امکانات شیک را نداشتند و ضرری هم برایشان نداشت، درست است؟ اودگارد ممکن است پیرترین جوان 24 ساله جهان باشد. برخی از اعجوبه‌ها هرگز بزرگ نمی‌شوند: تئو والکات، آنتونی مارسیال و جک باتلند هنوز احساس می‌کنند که در اواخر نوجوانی خود هستند و منتظرند تا به شکوه و عظمتی که بالقوه‌شان پیشنهاد می‌کند منفجر شوند. برخی دیگر احساس می‌کنند که یک شبه از یک فرد بالقوه به یک دولتمرد بزرگ تبدیل می‌شوند.

هشت سال از زمانی می گذرد که اودگارد، با لباسی راه راه که از کف اتاق خوابش برداشته بود، موهایش را شانه نکرده، خسته از پرواز، مستقیماً از فرودگاه به کنفرانس مطبوعاتی برده شد و در آن او را به عنوان بازیکن رئال مادرید معرفی کردند. به نظر می رسد که او برای ابدیت بوده است، با پختگی زیبایی بازی می کند، و با این حال این سومین فصل کامل فوتبال او برای یک باشگاه در یکی از شش لیگ برتر اروپا است.

در حالی که دیگران ممکن است سر خود را در میان یک افتتاحیه دیوانه کننده در سنت جیمز پارک در روز یکشنبه از دست داده باشند، او خونسردی خود را حفظ کرد و به آرامی بازی را به راه خود منحرف کرد. این فقط درگذشت او نیست، هرچند که به وضوح استثنایی است. یا گل های او که اکنون 15 گل در این فصل دارد. این هوای اقتدار است که او طرح می کند. نتیجه این است که هنوز درخششی در چالش قهرمانی آرسنال وجود دارد و آنطور که ممکن بود، منچسترسیتی به عنوان قهرمان یکشنبه آینده تایید شود.

خیلی بعید است که سیتی مقابل اورتون یا چلسی لغزش پیدا کند، اما اگر این کار را انجام دهند، آرسنال حداقل در موقعیتی باقی می ماند که بتواند از آن امتیاز بگیرد. هر اتفاقی که بیفتد، بابت برتری دو گلی که مقابل لیورپول و وستهم از دست دادیم، و با برتری دو گلی که به ساوتهمپتون داده شد، پشیمانی وجود خواهد داشت، اما اگر به طور کامل دور شویم، خیانت به شروع این فصل احساس می شود. تصور کنید فرانک لمپارد، آخرین سرمربی میهمان که در ورزشگاه اتحاد شکست نخورد، دوباره این کار را انجام داد. اگر آرسنال نتوانسته بود حداقل به ظاهر یک دنباله رو ادامه دهد، هرگز خود را نمی بخشید. و عزم، هر چقدر هم که بیهوده باشد، هرگز یک ویژگی بد برای یک تیم نیست که نشان دهد.

سطح اودگارد در آن نیمه‌های دوم پرهزینه مقابل لیورپول و وستهم به اندازه هر کس دیگری افت کرد، زیرا پاس‌های او نادرست بود. این که نشانه ای بسیار چشم نواز بود، شاید نشان دهنده این بود که چقدر غیرمنتظره بود، چقدر غیرمنتظره به نظر می رسید. اما این بازیکن نروژی بود که در مقابل ساوتهمپتون رهبری مبارزه با ساوتهمپتون را بر عهده گرفت و در نیمه اول در سنت جیمز پارک، نیوکاسل ظاهراً از اینکه تیم‌هایی غیر از آن‌ها باید وقت تلف کنند و مصدومیت را تظاهر کنند، وحشت کرده بود (به کنار، این یک مشکل رو به رشد در سراسر جهان است. لیگی که نیاز به حل فوری دارد)، این آرامش او بود که برجسته شد.

گرانیت ژاکا در مورد اودگارد گفته است: «برای کاپیتان شدن لازم نیست فریاد بزنید. «شما باید بفهمید که چه بگویید، چه زمانی آن را بگویید و به چه کسی بگویید. او بسیار متواضع است، به عنوان یک شخص ساکت است، کسی نیست که زیاد حرف بزند و زیاد بلند صحبت نمی کند. اما وقتی او چیزی می گوید، این پیام به وضوح به ما بازیکنان می رسد. این کلید است. این او را بسیار خاص می کند.» با این حال، Ødegaard عمدتاً به عنوان مثال رهبری می کند. از آنجایی که جورجینگو در میانه میدان در کنار او بود، عالی بود، اودگارد بود که تهدید کرد، اودگارد بود که نیوکاسل را عصبی کرد.

آرسنال در 14 دقیقه ابتدایی که نیوکاسل به تیرک دروازه برخورد کرده بود و یک پنالتی توسط VAR از آنها گرفته شده بود، به سختی از نیمه خود خارج شده بود، زمانی که اودگارد پاس جورجینیو را در فاصله 25 یاردی بیرون آورد و با ضربه ای دقیق از کنار نیک پوپ نابینا عبور کرد. به گوشه پایین این یک لحظه سکوت نگران کننده را ایجاد کرد که تنها با زمزمه دور جشن های آرسنال در اوج لیز پایان تشدید شد. نیوکاسل امیدوار است تقریباً به طور محسوسی ورزشگاه را ترک کند و آنها هرگز کاملاً بهبود نیافتند، تا حدی به این دلیل که پاس بعدی اودگارد مدام تهدید می کرد که خط اوج خود را از بین ببرد و آنها را مجبور به سقوط عمیق تر می کرد.

ضربات مقابل وستهم و ساوتهمپتون و دو گل تقریباً یکسان مقابل چلسی را اضافه کنید، دستاوردی که تنها با این واقعیت که چلسی لمپارد بود تا حدودی کاهش یافت و او در پنج بازی خود 5 گل به ثمر رساند و تعداد گل های فصل خود را در لیگ به 15 رساند. هفت بیشتر از آنچه که قبلاً مدیریت کرده است. هنگامی که ارزیابی کامل این فصل توسط میکل آرتتا انجام شود، اودگارد یک موفقیت بزرگ ارزیابی خواهد شد، بخشی از تیم که در حال حاضر در بالاترین سطح قرار دارد.

او احتمالاً با سرگرمی‌های معمولی میانسال بهبود می‌یابد: چمن‌زنی، شاید تکمیل ملیله، یا ناله کردن بیشتر در مورد جوانان امروزی. در تیمی که اغلب تحت فشار بوده است، بلوغ زودرس یک موهبت بزرگ است. فصل گذشته خارج از خانه در نیوکاسل بود که فصل آرسنال از هم پاشید. این فصل خارج از خانه در نیوکاسل است که دوباره به هم پیوسته است.