وقتی آمازون و تسکو به «ائتلاف شفقت» می‌پیوندند، می‌دانید که دولت رفاه در حال شکست است | گوردون براون

جیبیش از یک دهه پیش، من در داونینگ استریت بودم که مسیر کشورمان را از طریق بحران مالی جهانی برنامه ریزی می کردم، خروج از عراق که مدت ها برنامه ریزی شده بود را تکمیل می کردم، نگران مرگ سربازان در افغانستان بودم و مرحله دوم توافق جمعه خوب در مورد پلیس را اجرا می کردم. ایرلند شمالی. هرگز تصور نمی‌کردم که بیش از 12 سال بعد، مجبور شوم برای تامین 1.5 میلیون رول توالت برای کار ضد فقر مرکز خانوادگی محلی‌ام مذاکره کنم.

و از آنجایی که در سال 2023 مادران در حال استفاده مجدد از پوشک، مسواک مشترک، بدون محصولات پریود، شستن لباس های خود بدون پودر لباسشویی و شستن خود و فرزندانشان بدون صابون هستند، هفته آینده من و همکاران خود وظیفه ای را بر عهده گرفته ایم که همه این محصولات بهداشتی ضروری را تامین کنیم. خانواده های نیازمند

اینها آخرین تدارکاتی هستند که به 600000 کالای مازاد (به ارزش حدود 10 میلیون پوند) اضافه شده است که 30000 خانواده تاکنون از چند بانک جدیدی که داوطلبان در فایف، جایی که من زندگی می کنم، دریافت کرده اند. کمک به گرسنگان کار نجات بخشی بانک های مواد غذایی است که در حال حاضر بیش از 3000 بانک دارد، در کنار تعداد رو به رشد آشپزخانه ها، انبارها و انبارهای محلی. اما اکنون جوامع نه تنها به یک بانک غذای محلی نیاز دارند، بلکه به یک بانک چندگانه نیاز دارند – یک بانک رختخواب، اثاثیه، لوازم بهداشتی، لباس و بانک کودک که همه در یک بانک جمع شده اند. بیشترین تقاضا در طول زمستان برای لحاف، پتو و ملحفه برای گرم نگه داشتن مردم بوده است و توسط آمازون، لباسشویی فیشر، اسکاتمید و انجمن خدمات نساجی به چند بانک ما داده شده است. با نزدیک شدن بهار به تابستان، تسکو و فروشگاه اینترنتی خانه به این اهداکنندگان شرکتی ملحق می‌شوند که لباس و کالاهای خانگی، قوطی‌های غذا از Morrisons، PepsiCo، Scotmid و Heinz، لوازم آرایشی از Accrol و Unilever، رنگ‌های محلی را اهدا می‌کنند. تامین کنندگان، و ما اکنون به لطف Whitbread در آستانه دریافت تشک هستیم. این همان انقلاب توزیعی است که ما برای رهایی فوری از فقر در میان خود به آن نیاز داریم.

پس از افزایش تنبیهی ماه گذشته در تورم قیمت مواد غذایی، مخابرات، مالیات شورایی و سایر قیمت‌ها، سختی‌ها – و نیاز به کاهش آن – نه کاهش بلکه در حال افزایش است. متأسفانه، در این دولت، بریتانیا تاجگذاری نیز یک بریتانیای تقسیم شده است، کشوری که هر ماه که می گذرد، فقرا در آن فقیرتر می شوند.

هیاهو برای یک پادشاه نمی تواند آنچه را که برای دیگران ناعادلانه است پنهان کند – افزایش محرومیت در میان کسانی که پول یا قدرت ندارند. متاسفانه حال و هوای ملی نیز با تاجگذاری گذشته متفاوت به نظر می رسد. پس از سالها ریاضت اقتصادی در زمان جنگ و پس از جنگ، مردم بریتانیا در سال 1953 نسبت به آینده خوشبین بودند. این بار، در حالی که موسسات خیریه از دولت رفاه به عنوان شبکه ایمنی ملی ما و بانک غذا، نه سیستم تامین اجتماعی، به سرعت در حال تبدیل شدن به آخرین خط دفاعی در برابر فقر است، نمی توان از آینده نترسید.

چند روز پیش ریشی سوناک در پاسخ به سوالات نخست‌وزیر به کایر استارمر، انکار کرد: «سوابق واضح است. تعداد افراد فقیر کمتر است.» سخاوتمندانه ترین راه برای توضیح تفسیر او از داده ها این است که او به نمودارها به صورت وارونه نگاه می کند، زیرا آمار رسمی دولت در واقع نشان می دهد که در سال گذشته 14.4 میلیون نفر در فقر زندگی می کردند که 1.4 میلیون بیشتر از سال 2010-2011 بود.

اینکه ادعاهای او را اخبار جعلی بنامیم، آنچه را که چرچیل زمانی می‌گوید «بی دقتی اصطلاح‌شناختی» می‌داند – نوعی اطلاعات غلط نگران‌کننده‌تر که برای گمراه کردن مردم در مورد نوع جامعه‌ای که در حال تبدیل شدن هستیم، طراحی شده است. و هنگامی که این ادعای نادرست کاهش فقر زاییده رضایت خاطر باشد، جهل به نوعی تکبر تبدیل می شود. فقر کودکان در حال حاضر به طور اجتناب ناپذیری در حال افزایش است و به 4.2 میلیون کودک رسیده است و به زودی می تواند رکورد 5 میلیون کودک را به دام بیاندازد، بنابراین ما باید در مورد راه حل مشکلاتی که با آن روبرو هستیم بحث کنیم، نه اینکه مشکلی را انکار کنیم، و این آمارهای ناگوار توضیح می دهد که چرا 2.1 میلیون نفر دچار مشکل هستند. استفاده از بانک های مواد غذایی و اینکه چرا اکثر کودکان فقیر در خانواده هایی با حقوق کم زندگی می کنند، در این دهه 1.5 میلیون خانوار شاغل دیگر حتی پس از کار کردن در تمام ساعاتی که خداوند به آنها داده است، قادر به تامین هزینه های زندگی نیستند.

با مادرانی صحبت می‌کنم که شب‌ها نمی‌توانند بخوابند، زیرا نگران این هستند که بچه‌هایشان قبل از رفتن به مدرسه صبحانه نخورند و خجالت می‌کشند که باید برای استفاده از بانک‌های مواد غذایی صف بکشند. برخی از تصاویر هستند که هرگز شما را رها نمی کنند. تصاویری که به قدری دلهره‌آور هستند، آزمایش‌ها و مصیبت‌های روزگاری را که در آن قرار داریم را در بر می‌گیرد: داستان کودکی 10 ساله که روی تخته‌های زمین برهنه می‌خوابد و تنها یک ورق نخی او را می‌پوشاند. مادری که به هزینه خودش به بچه‌هایش غذا می‌دهد و فقط به پسماند غذا تکیه می‌کند و سعی می‌کند از طریق گرسنگی بخوابد. پدر مجردی که می‌گوید دیگر نمی‌تواند کنار بیاید، پسر 16 ساله‌اش را زیر سیل اشک در انبار خیریه می‌ریزد – پسر جوان متروک را به شفقت کارکنان و بعداً به رحمت یک خانه مراقبت می‌سپارد.

این‌ها تراژدی‌های واقعی هستند که فقری را به تصویر می‌کشند که به نظر می‌رسد حتی بدتر و ریشه‌دارتر از آنچه در یک شهرک معدن و منسوجات بزرگ می‌شدم، در زمانی که مسکن‌های زاغه‌نشینی هنوز رواج داشت و بچه‌های مردم مسافر مرتباً به این شهر می‌آمدند. مدرسه من بد لباس و ژولیده، با لباس های نامناسب و دست دوم.

به این دلیل است که این چهره جدید فقر در عصر کارولین ما دوران ویکتوریایی یک و نیم قرن پیش را به یاد می آورد – بیشتر از دوران الیزابتی که به تازگی پشت سر گذاشته ایم – بیش از صد شخصیت عمومی به رهبری بنیاد جوزف راونتری و Trussell Trust درخواست کرده است که دولت یک ضمانت جدید ضد فقر را معرفی کند که هزینه اقلام اساسی را برای پایان دادن به اتکای فزاینده به خیریه برای غذا تامین خواهد کرد. مرکز خانواده کلبه در جامعه خود من اخیراً با چهار کودک روبرو شد که به نوبت، از هر چهار شب، یک شب، روی یک میز دست دوم نخ نما می خوابیدند. خانواده یک تخت به نام خود نداشتند. مدتی پیش، یک معلم لیدز از دیدن بچه‌هایش که در کلاس درس به خواب می‌روند چنان شوکه شد که شروع به جمع‌آوری تخت‌خواب برای کودکان تحت مراقبت خود کرد. کمپین «حق بر تخت» که او الهام گرفته بود، باعث ایجاد بانک‌های تختخواب در سراسر کشور شده است. وقتی افزایش قیمت انرژی و مواد غذایی تقصیر میلیون ها فقر نیست، ما باید شرم را از روی نیاز برداریم. برای مقابله با این اپیدمی جدید فقر فزاینده، ما راه دیگری نداریم جز اینکه یک فراخوان سراسری با هدف متحد کردن کشور حول رهایی فوری از فقر راه اندازی کنیم.

این هفته جزوه‌ای به نام The Multibank and How to Create One، آزمایش فایف را ارائه می‌کند که قبلاً توسط پروژه The Brick by Brick در منچستر بزرگ تکرار شده است. چند بانکی یک ایده بسیار ساده است: برای اتصال شرکت‌هایی که کالاهای مازاد مورد نیاز مردم را دارند، به موسسات خیریه، مددکاران اجتماعی، معلمان و بازدیدکنندگان بهداشتی که افرادی را می‌شناسند که به کالاها نیاز فوری دارند، متصل کنیم.

ما اکنون از خرده‌فروشان و سوپرمارکت‌های زنجیره‌ای می‌خواهیم کالاهای مازاد خود را اهدا کنند و به آنها اطلاع می‌دهیم که به جای از بین بردن باقیمانده‌ها، می‌توانند به یک طرح ضد آلودگی بپیوندند که کالاهای خود را به خانواده‌های نیازمند منتقل می‌کند و به ایجاد اقتصاد دایره‌ای کمک می‌کند. و ما از تولیدکنندگان می‌خواهیم که خط تولید ویژه محصولات ضروری را با قیمت تمام شده انجام دهند و به آنها یادآوری کنیم که دریافت‌کنندگان آن خانواده‌هایی خواهند بود که توانایی خرید کالاهای خود را در سال جاری یا آینده ندارند، اما ممکن است در آینده مشتریان آنها باشند.

من می‌خواهم کلیساها، گروه‌های اجتماعی، موسسات خیریه، شوراها و شرکت‌هایی که همگی نگرانی زیادی در مورد این همه‌گیری جدید فقر در میان ما نشان داده‌اند، در یک ائتلاف جدید شفقت در سراسر بریتانیا گرد هم آیند.

به اعتبار خود، پادشاه چارلز خواستار این شده است که امروز و تعطیلات بانکی دوشنبه به عنوان روز کمک بزرگ، روز داوطلبانه جامعه به عنوان میراث ماندگار عروج او به تاج و تخت باشد. اگر همه ما زیر پرچم یک بریتانیای عاری از فقر سفر کنیم، نیروی مقاومت ناپذیر فشار عمومی می‌تواند شیء فعلی فقر تحقیرکننده را شکست دهد و شروع به تغییر بریتانیا پس از تاجگذاری به سمت بهتر کند.