رودریگو دو گل برای رئال مادرید مقابل اوساسونا به ثمر رساند و قهرمان کوپا دل ری شد | کوپا دل ری

کارلو آنچلوتی این مجموعه را در La Cartuja تکمیل کرد، تیم رئال مادرید او در 16 ماه به چیزی دست یافت که به گفته او بسیاری از باشگاه‌ها هرگز در طول عمر خود انجام نمی‌دهند. باشگاه‌هایی مانند باشگاهی که تیم او در اینجا شکست داد، اوساسونا که تا انتها می‌جنگد، بیش از این که یک مسابقه را انجام دهد، اما در نهایت تنها در دومین فینال تاریخ خود شکست خورد.

یک قرار تصادفی، بازگشت به سانتیاگو برنابئو به لطف گفتگو در مورد چیز دیگری، سرمربی ایتالیایی کوپا دل ری را به لیگ، لیگ قهرمانان اروپا، سوپرکاپ های اسپانیا و اروپا و جام باشگاه های جهان در دومین دوره خود اضافه کرد.

در نهایت، دو گل در سویا از رودریگو باعث شد که کوپا دل ری به سمت برنابئو برود، اگرچه این هم تیمی برزیلی او وینیسیوس جونیور بود که این بازی را با نمایشی از ورزش و مهارت که در برخی مواقع الهام‌بخش بود، تعریف می‌کرد. وقتی او اینگونه است، شما نمی توانید انجام دهید. اوساسونا تلاش کرد – اوه، آنها تلاش کردند – اما در نهایت ثابت شد که غیرقابل توقف است. حتی استخدام دو مدافع کناری هم کافی نبود. وینیسیوس جونیور به سادگی هر دو را شکست داد و از همان ابتدا.

هنوز دو دقیقه از بازی نگذشته بود که او توپ را از کنار جان مونکایولا و روبن پنیا تا خط کناری برد تا برای پایان بازی به عقب برگردد و این تبدیل به یک موضوع تکراری می شد. تمام آن برنامه ریزی تکه تکه بود، یا اینطور به نظر می رسید.

واکنش اوساسونا در واقع بسیار خوب بود، هم بلافاصله بعد و هم در نیمه دوم. مشکل این بود که وینیسیوس جونیور حتی بهتر بود.

از سمت راست، پنیا سه سانتر برای سه ضربه سر در عرض 10 دقیقه ارسال کرد: تیبو کورتوا به راحتی ضربه اول را از آنته بودیمیر نجات داد، مجبور شد برای رسیدن به دومین ضربه از لوکاس تورو حرکت کند و سپس سومین را که همچنین از تورو بود، تماشا کرد. سپس عبد عزالزولی از Éder Militão دور شد اما تک به تک با دروازه بان، دید که ضربه بریده شده او توسط Dani Carvajal از روی خط خارج شد.

رویکردهای اوساسونا به مادرید این فرصت را داد که وینیسیوس جونیور را که در حال پرواز بود آزاد کند و افتتاحیه او نیم ساعت پوچ بود. یک چیز این بود که بقیه بازی می کردند. یکی دیگر از بازی هایی بود که او بود، مونکایولا بی رحمانه خرد شد. اگر لحظه‌ای که وینسیوس جونیور اجازه داد توپ از میان پاهایش عبور کند و خط را به حرکت درآورد، پشت سر گذاشتن مدافع حیرت‌انگیز، خیره‌کننده‌ترین لحظه‌ای بود، خیلی هم نبود. همانطور که معلوم شد، حتی تا تنها زمانی که او این کار را انجام می داد، این کار را نمی کرد. هر بار که وینیسیوس جونیور آنجا بود، رفته بود.

او کسی بود که فدریکو والورده را کنار گذاشت تا به او شوت کند، اولین کارت زرد را برای مونکایولا دریافت کرد و دوباره در سمت چپ فرار کرد تا کریم بنزما را آماده کند. او هم بود که چند لحظه پس از عبور دیوید آلابا از یک ضربه ایستگاهی از بالای دروازه، ضربه ای را به بیرون خم کرد. با این حال، او همان کسی بود که در آن زمان زمانی که این بازی به پایان رسید، با دیوید گارسیا، پنیا و چیمی اویلا روبرو شد و کارت خودش را گرفت.

هم تیمی ها و آنچلوتی او را کنار کشیدند، از اینکه چقدر غیرضروری بود عصبانی بودند. بدتر از آن برای مادرید، اوساسونا راهی برای بازگشت پیدا کرد، تورو یک شوت عالی از لبه محوطه زد که پاداشی بود برای شروع نیمه دوم.

در جشن، به نظر می رسید که موانع در جلوی انتهای اوساسونا جای خود را باز کنند، مهمانداران، پلیس و کادر پزشکی به دویدن فرستادند. اوساسونا اکنون کنترل می کرد و مادرید را به عقب می راند، عزالزولی با حضور وینگر بود. اما ناگهان، وینیسیوس جونیور برای اولین بار از زمان استراحت غیبت کرد، یک حرکت درخشان او را فراتر از همه و دوباره تا خط کناری برد. شوت تونی کروس مهار شد اما به رودریگو افتاد تا از روی هررا بلند شود و وارد دروازه شود.

اوساسونا تا پایان جنگید، اما زمانی که آویلا کیکه بارجا را در وقت های تلف شده و محوطه شش قدم پیدا کرد، نتوانست توپ را به زور وارد کند، جام سه روز قبل از منچسترسیتی به سمت برنابئو رفت.