مقایسه جنایات ادعایی در بوچا با کمپین های قبلی پوتین | اوکراین

با انتشار تصاویر و شهادت وحشتناک از بوچا، شهر اوکراینی در 35 مایلی شمال غربی پایتخت، کیف، این احتمال بیشتر می شود که ولادیمیر پوتین در شمال اوکراین مانند سایر نقاط کشور با یک کتاب بازی سختگیرانه عمل کرده است. که برای چندین دهه به او خدمت خوبی کرده است، هرچند هزینه سنگینی برای ارتش او به همراه داشته است.

اول، اشتباهات اولیه از جمله دست کم گرفتن دشمن وجود دارد. حمله پوتین به گروزنی، پایتخت چچن، در سال 1999، به همان اندازه ناموفق بود که تلاش برای از بین بردن رهبری اوکراین در کیف در چند روز پس از تهاجم او در 24 فوریه، ناموفق بود.

خواه به خاطر غرور زاده شده باشد، یا از ناتوانی حلقه درونی او در صریح بودن با رهبر خود در مورد محدودیت‌های توانایی روسیه، چه در چچن و چه در اوکراین، اعتقادی قاطع به برتری نیروهای مسلح این کشور وجود داشت که آنها را می‌دیدند. سعی کنید کاروان های طولانی زره ​​را مستقیماً به سمت اهداف خود برانید و در کمین های مکرر دشمنان زیرک خود قرار بگیرید.

به گفته مردم محلی، زمانی که چتربازان روسی وارد فرودگاه هوستومل در حومه بوچا شدند، در ابتدا از دیدگان ناپدید شدند. قرار بود آنها به عنوان بخشی از تلاش برای از بین بردن دولت ولودیمیر زلنسکی و نصب یک آلترناتیو کوئیسلینگ طرفدار مسکو، به سرعت در کیف پیشروی کنند.

در عوض، نیروهای روسی با مقاومت شدیدی روبرو شدند و مجبور شدند در بوچا و جاهای دیگر، شمال و شمال شرق کیف، به سختی بجنگند، فقط برای حفظ زمین اولیه ای که تضمین کرده بودند. ساکنان گفتند که روس ها پس از چند روز دوباره ظاهر شدند و عواقب مرگباری داشت.

که منجر به اقدامات اصلاحی وحشیانه‌ای شد که مسکو در گروزنی انجام داد و اکنون متهم به انجام آن در مکان‌های مختلف در اوکراین است، که ناشی از این باور است که زور وحشیانه از طریق استفاده بی‌رویه از توپخانه، به طور بالقوه منجر به تخریب کامل یک شهر می‌شود. مردمی را به زانو در خواهد آورد.

سازمان ملل در سال 2003 گروزنی را ویران‌ترین شهر روی زمین نامید و بین 5000 تا 8000 غیرنظامی در جریان محاصره آن کشته شدند. در جریان نبرد حلب در سال 2016، روسیه مناطق تحت کنترل شورشیان این شهر را از طریق بمباران هوایی یک ماهه برای بشار اسد، رئیس جمهور سوریه پس گرفت و مردان، زنان و کودکان را کشت.

در اوکراین، بوچا جدیدترین است، اما چرنیهف، ماریوپل و خارکف قبلاً آمده بودند و رفتار مشابهی را تحمل کردند. اول، قطعی ارتباطات و قطع وسایل ضروری برق، گاز و آب بود.

آنچه پس از آن انجام شد، بمباران گسترده اهداف غیرنظامی، در کنار پیشنهاد دروغین راهروهای بشردوستانه بود که امید را به وجود آورد و سپس به طرز ظالمانه ای از بین برد.

زیرساخت ها تخریب شد، بیمارستان ها، پناهگاه های بمب گذاری و مدارس هدف قرار گرفتند.

دولت اوکراین مدعی شده است که روسیه در اخراج اجباری مردم از ماریوپل به فدراسیون روسیه مشغول است. بسیاری از آن مربیانی که برای روسیه سوار می شوند، ممکن است در وهله اول اهمیتی ندهند که به کجا می روند تا زمانی که آن شهر بندری دور از جهنم است.

اعتقاد بر این است که در مواجهه با چنین عذابی، اراده مردم برای مبارزه فرو می ریزد و دولت جایگزین، هر چقدر هم قابل اعتراض باشد، پذیرفته می شود.

اسد در قدرت باقی می ماند. در چچن، پوتین به پسر مفتی اعظم، رمضان قدیروف، که از آن زمان از نیروهای روسیه در سوریه و اوکراین حمایت می کند، روی آورد. که به بازی نهایی می رسد: عادی سازی دولت های جدید.

این مستلزم سطحی از بدبینی و ضعف غرب است که پوتین مدتهاست معتقد است که یک بانکدار است: اینکه ایالات متحده و اتحادیه اروپا با توجه به غیرقابل حل بودن شرایط عادی جدید، چشمان خود را بر آنچه اتفاق افتاده است می بندند.

با این حال، در مورد اوکراین، به هیچ وجه مشخص نیست که ترور غالب خواهد شد، زیرا گروه بندی مجدد اجباری نیروهای پوتین در شرق نشان می دهد که او ممکن است از جاه طلبی اولیه خود یعنی تسلیم کامل دست کشیده باشد. او ممکن است در عوض به دنبال تثبیت خود در شرق باشد، اگر بتواند مقاومت را در آنجا شکست دهد. اما اگر اقتصاد در داخل کشور به دلیل تحریم های اقتصادی غرب رو به رکود باشد، این همچنان یک مشکل سخت خواهد بود. نکته دیگر در مورد پوتین این است که شاید غرب این بار به ادعای همبستگی خود با کیف وفادار بماند و رژیم تحریم های خود را تشدید کند. نام بوچا، ماریوپل و خارکف ممکن است به فریادی برای رسیدن زلنسکی به این هدف تبدیل شود.