پرسش و پاسخ: آنچه ارائه دهندگان برای پذیرش سلامت دیجیتال نیاز دارند

هنگامی که شرکت مشاور Simon-Kucher نظرسنجی روند سلامت دیجیتال خود را در سال 2019 انجام داد، شریک یان بوردون از عدم بلوغ دیجیتالی بسیاری از شرکت های مراقبت های بهداشتی و علوم زیستی شگفت زده شد.

این در سال 2022 تغییر کرد زیرا همه‌گیری کووید-19 شرکت‌ها را وادار کرد تا ابزارها و استراتژی‌های دیجیتال را به طور جدی در نظر بگیرند. اما اکنون بازیگران مراقبت های بهداشتی باید چالش دیگری را انجام دهند: ارائه دهندگان را برای استفاده و توصیه محصولات سلامت دیجیتال.

بوردون و کی شولتزه، مدیر ارشد سیمون کوچر، با او به گفتگو نشستند MobiHealthNews برای بحث در مورد آخرین گزارش روند سلامت دیجیتال و آنچه ارائه دهندگان از سلامت دیجیتال می خواهند.

موبی سلامت نیوز: به نظر شما در مورد علاقه ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی و استفاده از این ابزارها در حال حاضر در کجا هستیم؟

یان بوردون: فکر می کنم هنگام تجویز DTx – درمان دیجیتال – یا تجویز راه حل هایی که قرار است توسط بیمار استفاده شود در مقابل راه حل های HCP محور که در آن HCP از نرم افزار یا الگوریتم هوش مصنوعی استفاده می کند، باید به طور بالقوه بین راه حل های بیمار محور تفاوت قائل شوید. برای تشخیص یا تصمیم گیری آگاهانه تر.

اکنون، من فکر می‌کنم از منظر بیمار محورتر – و این نیز یکی از حوزه‌های تمرکز مطالعه بود – ما تفاوت زیادی بین HCPها مشاهده می‌کنیم. هنوز هم HCPهایی هستند که عقب مانده اند، واقعاً باز نیستند، هنوز در مورد درمان دیجیتال به عنوان یک گزینه درمانی بسیار شک دارند. و سپس ما قهرمانانی را داریم که واقعاً آن را رانندگی می کنند، بیشتر جوان ترهایی که واقعاً در توصیه آن مطمئن هستند. آن دو افراط هستند.

و سپس شما گروه بزرگی را در وسط دارید که ما به آن کاوشگران محتاط می گوییم. بله، آنها در مورد آن شنیده اند. بله، آنها در مورد آن خوانده اند. هنوز در مورد آن شک و تردید وجود دارد و آنها باید متقاعد شوند. بنابراین اگر آن کاوشگران محتاط و عقب مانده را با هم گروه بندی کنید، من فکر می کنم که تقریباً 70٪ از HCP هایی را تشکیل می دهد که در مطالعه ما شرکت کردند.

بنابراین هنوز تعداد زیادی دروازه بان وجود دارد که آن HCP ها هستند. آنها دروازه بانان هستند و هنوز هم کسانی هستند که بیماران از آنها پیروی می کنند. حتی اگر بیماران اطلاعاتی را از Google، از ChatGPT و همه آن منابع دریافت می‌کنند، آنها همچنان به HCP بیشترین اعتماد را دارند. اما اگر دو سوم آن‌ها هنوز متقاعد نشده‌اند، یا حتی از راه‌حل‌های بالقوه آگاه نباشند، محدودیتی در تعداد نسخه‌هایی که می‌توانید تولید کنید نیز وجود دارد.

از دیدگاه من، فقط متقاعد کردن آن گروه بزرگ کاوشگران محتاط، زمان می برد. من فکر می‌کنم افراد عقب مانده، برای تبدیل آنها از مخالفت به راه‌حل‌های دیجیتالی، زمان سختی خواهید داشت. اما من فکر می کنم آن کاوشگران محتاط کسانی هستند که تغییر را ایجاد می کنند.

کی شولتزه: من واقعاً می گویم که ما بیشتر به سمت شروع منحنی هستیم، اگرچه قطعاً روند مثبتی وجود دارد. از نتایج ما، 83٪ از HCP های ما فکر می کردند که استفاده از راه حل های سلامت دیجیتال در آینده افزایش خواهد یافت. بنابراین فکر می کنم همه آنها روند را درک کردند. اما پس از آن، اگر به رایج ترین انواع راه حل های پذیرفته شده نگاه کنید، آنها بزرگترین مزیت را در حال حاضر در راه حل های نظارت بر بیماران می بینند.

و اگر واقعاً به موانع نگاه کنید، چه چیزی آنها را از توصیه یا تجویز راه حل باز می دارد؟ این کمی به نگرش HCP های مختلف بستگی دارد. اما یکی از نگرانی های شماره یک هنوز نگرانی ها یا تردیدها در مورد اثربخشی محصول است.

بنابراین در پایان، قطعاً تلاش‌های مشترکی از سوی سیاست‌گذاران، پرداخت‌کنندگان و صنعت مورد نیاز است تا آنها را در مورد مزایای اضافه متقاعد کند. علاوه بر اثربخشی محصول، رعایت امنیت و حفاظت از داده ها نیز نگرانی هایی را در زمینه مسئولیت ایجاد می کند.

همچنین برخی نگرانی های کلی در مورد قابلیت استفاده وجود دارد. بیماران شروع به استفاده از یک برنامه می‌کردند و سپس در یک نقطه، تحصیل را رها می‌کردند. بنابراین حتی اگر این محصول برای یک بیمار موثر باشد، آنها نیز کمی تمایلی به صرف تلاش برای حمایت از بیمار در استفاده مداوم از آن راه حل ها ندارند.

MHN: برخی از چیزهایی که دریافت کردید که ارائه دهندگان از این ابزارها می خواستند چه بود که آنها را بیشتر به استفاده از آنها با بیماران خود می رساند؟

بوردون: یک چیز در مورد آن چیزی بود که ارائه دهندگان معتقدند تعامل بیمار با این راه حل ها را افزایش می دهد. من فکر می‌کنم قطعاً مسئله راحتی راه‌حل است. عملکردهای ساده داده، ادغام خودکار داده ها در برنامه ها، ورود به سیستم.

مورد دیگر شخصی‌سازی بود، اینکه یک بیمار بتواند اهداف خود، محتوای خود را وارد کند تا واقعاً راه‌حل و نحوه استفاده از آن را با نیازهای خود تنظیم کند. هدف گذاری هم یک موضوع مرتبط بود، یعنی شما شفافیت دارید، اهداف قابل دستیابی دارید. بنابراین، آن نوع چیزها، که کل راه حل را بسیار واقعی تر، ملموس تر برای بیمار و دست یافتنی می کند.

وقتی صحبت از راه‌حل‌هایی می‌شود که پزشکان استفاده می‌کنند – به عنوان مثال، داشبورد HCP – همه چیز در مورد یکپارچه‌سازی داده‌ها است، درست است؟ همه چیز در مورد ادغام داده ها در پرونده های سلامت الکترونیکی موجود است. من می‌خواهم گزارشی داشته باشم که توصیه می‌کند چه کاری باید انجام دهم، و سپس تصمیم می‌گیرم چه کار کنم. اما من نمی‌خواهم خودم این چالش را بپذیرم که ساعت‌ها برای تفسیر نتایج وقت بگذارم و سپس به تشخیص یا توصیه یا اصلاحات درمانی برسم. در واقع این راحتی و سهولت استفاده برای HCP است.

آنها همچنین به دنبال دسترسی به داده های فردی بیمار هستند، نه تنها در سطح کل. اما مواردی مانند این که پیاده سازی آن در گردش کار خودمان چقدر آسان است؟ این مسئله نه تنها یکپارچه سازی داده ها، بلکه ادغام در گردش کار پزشکان را نیز در بر می گیرد، که نکته مهمی بوده است.