زندگی با مامان و بابا: چرا جوانان در ایرلند و ایتالیا نمی توانند از عهده مهاجرت بروند؟

رقابت با گردشگران

دریاچه های جذاب ایتالیا، غذای معروف جهان، آب و هوا و میراث فرهنگی هر ساله میلیون ها گردشگر را به خود جذب می کند. طبق گزارش ها، حدود 56 میلیون گردشگر در سال 2022 از Bel Paese بازدید کردند. رقمی نزدیک به سطوح قبل از همه گیری

در حالی که گردشگری یکی از محرک‌های اصلی سومین اقتصاد بزرگ اروپا است، مردم محلی در برخی از محبوب‌ترین شهرهای ایتالیا مانند میلان، رم، ونیز و ناپل برای رقابت با جریان گردشگران در طول سال برای عرضه محدود مسکن در تلاش هستند.

Airbnb، سرویس اقامت آنلاین که به صاحبان املاک اجازه می دهد خانه یا اتاق خود را به مسافران اجاره کنند، در سال 2008 به این کشور معرفی شد. به گفته یکی از ساکنان Fabio Scrivanti که در کارخانه هنر ونیز کار می کند، این یک کابوس زنده برای مردم محلی ایجاد کرد که به مسکن مقرون به صرفه نیاز داشتند. راه حل ها

او به یورونیوز گفت: «صاحبان ونیزی متوجه شدند که فهرست کردن اموالشان در Airbnb سودآورتر از اجاره دادن به مردم عادی است.

“این موضوع بحث برانگیز است زیرا مردم محلی نمی توانند بیش از 80 یورو برای یک اتاق در هر شب بپردازند – قیمتی که ممکن است یک نفر برای یک شب اقامت در هتل بپردازد – اگر مجبور به حساب کردن این قیمت ها باشد، این مبلغ می شود 2400 یورو در ماه، این احمقانه است، من مطمئناً نمی توانستم آن را بپردازم.”

“من 29 ساله هستم، مدرک کارشناسی ارشد دارم و در رشته ای که در دانشگاه تحصیل کرده ام کار می کنم، تجربه زیادی دارم، اما با این حال، حقوق ها در ایتالیا بالا نیست. افرادی که هم سن و سال من هستند توانایی پرداخت اجاره بها را ندارند، هرگز مهم نیست که خانه ای داشته باشید. بسیاری از دوستان من هنوز در خانه با والدین خود زندگی می کنند، این ساده تر است.

او توضیح داد: “من با آپارتمان مشترکم خوش شانس بودم زیرا صاحبخانه ام اتاقم را با قیمت مناسب به من داد اما این نادر است، می دانم که این واقعیت برای بسیاری از مردم نیست.”

جدا از Airbnb، اجاره های نجومی در برخی از مراکز اصلی ایتالیا نیز کار را برای ساکنان شهرها برای پرداخت پیش پرداخت وام مسکن دشوارتر می کند. بر اساس بزرگترین پلت فرم اجاره آنلاین اروپا، Housing Everywhere، میلان یکی از گران ترین شهرهای اروپا است.

لوسیا پیزیمنتی (35) یک مهندس محیط زیست که در میلان زندگی و کار می کند، به یورونیوز گفت: “من با مادربزرگم زندگی می کنم که یک اتاق یدکی در آپارتمانش دارد، زیرا نمی خواهم برای یک اتاق کوچک اینجا بیش از 800 یورو بپردازم. “.

لوسیا در هفت سال گذشته به دنبال ملکی برای خود بوده است، اما اخیراً مجبور شد جستجوی خود را به شهرهای رفت و آمد یا شهرهای مجاور گسترش دهد تا بتواند آپارتمانی با بودجه خود پیدا کند.

از آنجایی که مستاجران و صاحبان خانه های مشتاق در ایتالیا همچنان با هجوم گردشگران پس از بیماری همه گیر و افزایش هزینه های اقامتی مبارزه می کنند، فقدان راه حل های اقامتی کوتاه مدت در ایرلند گردشگران را از بازدید از جزیره زمرد منصرف می کند.

کنفدراسیون صنعت گردشگری ایرلند (ITIC) می گوید تورم هزینه اقامت در تعطیلات تأثیر منفی بر بخش گردشگری دارد و یک سوم تخت های گردشگری خارج از پایتخت تحت قراردادهای مسکن دولتی قرار دارند و به عنوان مسکن حفاظتی بین المللی برای پناهندگان و پناهجویان تنها در شهرستان دونگال بیش از 50 درصد از تخت های گردشگری توسط دولت قرارداد می شود.

تعداد بازدیدکنندگان بین المللی ایرلند در سه ماهه اول سال 2023، 16 درصد کمتر از ژانویه تا مارس 2019 بوده است. از آنجایی که ارائه دهندگان گردشگری ایرلند در تلاش برای مطابقت با سطوح گردشگری ایرلند قبل از COVID-19 هستند، بسیاری از شرکت های بخش گردشگری نگران هستند که افزایش مداوم قیمت ها باعث طولانی شدن وضعیت ایرلند شود. -شهرت مدت در معرض خطر

این به نوبه خود بر فعالیت ها و ارائه دهندگان تور در سراسر کشور تأثیر می گذارد که به شدت به هتل ها، B&B، هاستل ها و Airbnb برای اسکان بازدیدکنندگان در طول اقامت خود متکی هستند.

جایی برای رفتن نیست

بحران مهاجرت اروپا یا فشاری که بر کمبود اقامتگاه وارد می‌کند اکنون بر پناهندگان و ساکنان محلی تأثیر گذاشته است.

به گفته شورای پناهندگان ایرلند، افزایش سریع پناهجویان، به ویژه پناهندگان اوکراینی، کاستی های سیاست مسکن ایرلند را برجسته کرده است. تاکنون حدود 73000 پناهجوی اوکراینی از آغاز تهاجم گسترده روسیه به ایرلند گریخته اند و همه آنها به مکانی برای زندگی نیاز دارند.

صلیب سرخ ایرلند گزارش داد که فقدان راه حل های اسکان اضطراری آسان در ایرلند برای پناهندگان اوکراینی در ژوئیه 2022 با وجود تلاش های مردمی به نقطه بحرانی رسیده است. در مارس 2022، لیام اودوایر، دبیرکل صلیب سرخ ایرلند تأیید کرد که تقریباً 23000 مکان برای اسکان اوکراینی‌ها توسط مردم پیشنهاد شده است.

در حالی که ساکنان ایرلندی به دلیل سخاوتشان مورد تحسین قرار گرفتند، این رقم کافی نبود. در نتیجه، برخی از پناهندگان اوکراینی که به ایرلند می‌رسند، چاره‌ای جز خوابیدن در کف فرودگاه دوبلین، در لابی هتل‌ها و کمپ‌های موقت نداشتند.

دولت ایرلند قول داده است که راه حل هایی برای کمبود مسکن بیابد و از جوامع محلی، تازه واردان و پناهجویان به طور یکسان حمایت کند، اما ITIC می گوید که گردشگری و درآمد حاصل از آن نیز باید در معادله لحاظ شود.

دهه توسعه از دست رفته

به گفته مارک رز، مدیر عامل Rose Properties، رشد و احیای اقتصادی ایرلند پس از سقوط سال 2008 عمدتاً به لطف سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی بود: «ما به خوبی بهبود یافته‌ایم، پول و مشاغل زیادی در ایرلند وجود دارد، اما مسکن وجود ندارد. برای حمایت از همه کسانی که جذب می کنیم. بنابراین، حتی اگر بخواهیم سازندگان را برای کمک به کاهش بحران جذب کنیم، مانند بسیاری از کشورها، جایی برای زندگی آنها وجود نخواهد داشت.

ما برای 9 یا 10 سال در این کشور ساختمان کم یا نداشتیم، زیرا هیچ پولی برای ساختن نداشتیم، معماران، آجرکاران، برق‌کارها، سازندگان، همه آنها در جستجوی کار به استرالیا و غیره نقل مکان کردند و این متخصصان هرگز برنگشتند.

در حالی که ایرلند هنوز یکی از کم تراکم ترین کشورهای اروپایی است، قوانین حاکم بر مجوز برنامه ریزی برای سازندگان بالقوه تشریفات زیادی ایجاد می کند، همانطور که روی دنهی، رئیس حراج داران Dennehy توضیح داد: “ما در دوره تاخیر زندگی می کنیم. چون در سال 2006 شاید چهار و نیم میلیون نفر جمعیت داشتیم اما 90000 واحد می ساختیم.

او افزود: “این بین آپارتمان ها و خانه ها در سال است. جمعیت در حال حاضر بیشتر است و ما فقط بخشی از آنچه بودیم را می سازیم.”

سازمان CSO دریافت که حدود 30000 واحد مسکونی در سال گذشته در ایرلند ساخته شده است که یک سوم از خانه های ساخته شده در سراسر ایالت ایرلند در سال 2006 است.

منتظر آخرین مقاله از این مجموعه سه قسمتی در هفته آینده باشید.