اتحادیه های ایالات متحده گفتند که سازمان دهی را بر کارگران بدون مدرک دانشگاهی متمرکز کنید | اتحادیه های ایالات متحده

حامیان اتحادیه با توجه به سازماندهی کارگران تحصیلکرده دانشگاهی، کسب ده ها پیروزی در اتحادیه که شامل دانشجویان فارغ التحصیل، اساتید کمکی، روزنامه نگاران، پرستاران و کارگران در موزه ها، شرکت های غیرانتفاعی و بازی های ویدئویی بود، بسیار مورد تشویق قرار گرفتند.

اما برخی از حامیان کارگری که این پیروزی‌ها را تحسین می‌کنند، هشدار می‌دهند که چیزی اشتباه است، که تقریباً به اندازه کافی اتحادیه کارگران غیردانشگاهی و با دستمزد پایین‌تر، چه کارگران کارخانه‌ها و چه کارگران فست فود، وجود ندارد.

مایکل کازین، کارشناس جنبش‌های اجتماعی در دانشگاه جورج تاون، می‌گوید: «خیلی خوب است که در میان هر کسی موجی از اتحادیه وجود داشته باشد، اما به نظر می‌رسد قوی‌ترین بخش نیروی کار که در حال تشکیل اتحادیه هستند، افرادی هستند که تحصیلات دانشگاهی داشته‌اند یا تحصیلات دانشگاهی دارند. . بخش عمده‌ای از نیروی کار به دانشگاه نرفتند. مسلماً آنها کسانی هستند که بیش از همه به اتحادیه نیاز دارند.»

کازین گفت که اگر اتحادیه ها در مورد ایجاد یک اقتصاد عادلانه تر جدی هستند، باید برای سازماندهی کارگران بدون مدرک دانشگاهی بیشتر تلاش کنند. او گفت: «باید یک پیشرفت چشمگیر در مکانی مانند والمارت یا کارخانه خودروسازی در جنوب ایجاد شود.

البته کمپین هایی برای تشکیل اتحادیه کارگران کم درآمد و یقه آبی وجود دارد که معروف ترین نمونه آن پیروزی سال گذشته اتحادیه در انبار 8300 کارمند آمازون در استاتن آیلند است. چندین اتحادیه، از جمله Teamsters، Unite Here و اتحادیه بین المللی کارکنان خدمات، در حال افزایش و به طور پیوسته برنده شدن در اتحادیه برای کارگران یقه آبی هستند.

در ماه مارس، Teamsters بیش از 50 راننده کامیون را در کارولینای شمالی در US Foods، یک شرکت خدمات غذایی، به اتحادیه تبدیل کرد، در حالی که Unite Here پاییز گذشته 300 کارگر کافه تریا را در کالج ویلیام و مری در ویرجینیا به اتحادیه تشکیل داد. اگرچه پیروزی‌های اتحادیه‌ها در جنوب دشوار و غیرعادی هستند، پیروزی‌های اتحادیه‌ها برای کارگران تحصیل‌کرده رسانه‌ها و توجه بیشتری را به خود جلب می‌کنند، چه 3800 کارمند دانشجوی فارغ‌التحصیل در اتحادیه MIT یا کارگران مؤسسه هنر شیکاگو با رأی 142 به 44 به اتحادیه یا کارگران. در اکتیویژن بلیزارد در آلبانی، نیویورک، با رای 14 به 0 به اتحادیه کردن.

کمپین های اتحادیه مانند آتش سوزی از دانشگاه به دانشگاه، موزه به موزه و اتاق خبر به اتاق خبر گسترش یافته است، زیرا این کارگران اغلب باگ اتحادیه را از طریق رسانه های اجتماعی یا از دوستان در دانشگاه ها یا موزه هایی که به تازگی اتحادیه تشکیل شده اند، دریافت می کنند. اتحادیه سازی همچنین به سرعت در میان استارباکس گسترش یافته است، جایی که بسیاری از کارگران و در کالج هستند یا به کالج رفته اند.

در مقابل، اتحادیه‌سازی در بسیاری از محل‌های کاری کم‌درآمد و کم‌درآمد، تقریباً به سرعت شروع نشده است. از زمانی که کارگران در لنسینگ، میشیگان، آگوست گذشته رای دادند تا رستوران چیپوتل، اولین چیپوتل اتحادیه‌ای کشور باشد، هیچ رستوران دیگری به اتحادیه تبدیل نشده است. تنها یک انبار آمازون در ایالات متحده متحد شده است، فقط دو فروشگاه اپل و چهار فروشگاه Trader Joe. این شرکت‌ها ضدحملات شدید ضد اتحادیه‌ای را برای کاهش سرعت انجام داده‌اند و امیدوارند گسترش آن را متوقف کنند.

کریس راسل، مدیر سازمان‌دهی تیم‌ستر، می‌گوید یکی از دلایلی که اتحادیه‌سازی کارگران یقه آبی اغلب آتش نمی‌گیرد این است که اغلب برای مشاوران ضد اتحادیه آسان‌تر است که آن کارگران را بترسانند و آنها را بازدارند. او گفت: «کارگران یقه آبی اغلب در مورد این مسائل خرابکارانه اتحادیه تحصیل کرده نیستند. آنها می توانند در برابر این نوع تاکتیک ها مستعدتر باشند.

راسل گفت که Teamsters اغلب کمپین های مفصلی را اجرا می کنند که به دنبال این هستند که کارگران را از فشارها و تبلیغات مشاوران ضد اتحادیه ها واکسینه کنند. او گفت که شان اوبراین، رئیس تیم‌سترز، امیدوار است که عضویت اتحادیه را دوبرابر کند و سازماندهی را بر حمل و نقل، انبارها و کارهای بهداشتی در این منطقه متمرکز کند.

اریکا اسمایلی، مدیر اجرایی Jobs with Justice، یک گروه حقوق کارگر، می‌گوید تشکیل اتحادیه‌های کارگری اغلب سخت‌تر است، زیرا آنها نسبت به کارگران تحصیل‌کرده امنیت اقتصادی کمتری دارند و ترس بیشتری از این دارند که چه اتفاقی برایشان می‌افتد. انتقام گرفت، شاید اخراج شد، به دلیل تلاش برای تشکیل اتحادیه. اسمایلی گفت: «تلافی برای کارگران یقه آبی به این معنی است که آنها اغلب باید فوراً شغل دیگری پیدا کنند تا از بی خانمان شدن جلوگیری کنند، در حالی که کارگران یقه سفید ممکن است پول بیشتری پس انداز کنند.

اسمایلی گفت که به دلایلی از این دست، “به مدت طولانی تری طول می کشد تا اکثریت کارگران در محیط های کاری یقه آبی هیجان زده شوند.” او افزود که این بدان معناست که اتحادیه ها باید “سطح بیشتری از منابع را برای جبران بی ثباتی و ترس از تلافی جویانه فراهم کنند.” ” که کارگران یقه آبی با آن روبرو هستند.

او گفت: «من از کارگران بخش با دستمزد بالاتر می‌خواهم که به سازماندهی خود ادامه دهند – هر کسی که خواهان یک اتحادیه است باید یک اتحادیه داشته باشد. مداخله‌ای که من برای آن استدلال می‌کنم این است که ما باید راه‌های بیشتری برای سرمایه‌گذاری در حفظ کارگران یقه آبی که می‌خواهند گردن خود را بیرون بکشند و اتحادیه‌ها را تشکیل دهند، پیدا کنیم.»

رهبران کارگری از جاه طلبی های خود برای اتحاد نیروگاه های نیمه هادی جدید و کارخانه های باتری خودروهای الکتریکی صحبت می کنند، اما تنها یک کارخانه باتری EV، Ultium Cells در وارن، اوهایو، با رای 710 در مقابل 16 در دسامبر گذشته به اتحادیه تبدیل شده است. United Auto Workers قول داده است که کارخانه‌های باتری‌سازی بیشتری را تشکیل دهد.

سیندی استرادا، نایب رئیس سابق UAW که اخیراً به عنوان مدیر مرکز سازمان‌دهی تحول‌آفرین AFL-CIO انتخاب شد، گفت: «فقط به این دلیل که هنوز شاهد پیروزی‌های زیادی در یقه آبی نیستیم، به این معنی نیست که چیزهایی اتفاق نمی‌افتد». اتفاقات زیادی روی زمین می افتد. من در مورد این لحظه هیجان زده هستم.» آن مرکز به دنبال رهبری و هماهنگی کمپین های بزرگ و نوآورانه تر اتحادیه ها خواهد بود.

استرادا ابراز اطمینان کرد که مرکز او با اتحادیه های مختلف برای سازماندهی هزاران کارگر در مشاغل جدید ایجاد شده توسط قانون زیرساخت، قانون چیپس برای تشویق تولید نیمه هادی در ایالات متحده و مقررات تغییر آب و هوا در قانون کاهش تورم همکاری خواهد کرد. استرادا گفت: «ما در حال بررسی این هستیم که چگونه می‌توانیم این لحظه را که دلارهای فدرال به کل صنایع یارانه می‌دهند، ثبت کنیم. او از “استراتژی های بخش” برای اتحادیه سازی کارخانه های اتوبوس برقی و کارخانه های باتری و همچنین کارگرانی که شبکه برق را مدرن می کنند و مدارس را از نظر انرژی کارآمدتر می کنند صحبت کرد.

استرادا گفت: «ما این روایت را در مورد تولید داریم که می‌خواهد طبقه متوسط ​​را بازسازی کند. این اتفاق نمی افتد مگر اینکه کارگران دموکراسی در محل کار و توانایی چانه زنی داشته باشند.

ویکتور نارو، استاد مطالعات کارگری دانشگاه UCLA، می‌گوید که باید تلاش‌های بسیار بیشتری برای تشکیل اتحادیه کارگران فست فود، انبارها و کارواش‌ها انجام شود. نارو گفت: “ما فرصت را از دست دادیم تا در این صنایع عمیق و گسترده شویم.” ما هنوز باید تلاش کنیم تا استراتژی هایی برای آنها پیدا کنیم.»

او گفت اتحادیه‌ها باید کمپین‌های بیشتری مانند تلاش بسیار موفق عدالت برای سرایداران SEIU را اجرا کنند که بیش از 100,000 سرایدار را در 29 شهر تشکیل می‌دهد و اغلب از تلاش‌های سراسر شهر استفاده می‌کند که نه تنها پیمانکاران نظافت، بلکه صاحبان ساختمان‌های ثروتمند را هدف قرار می‌دهند.

نارو اذعان داشت که کارگران با دستمزد کمتر و تحصیلات کمتر اغلب تمایلی به بیرون کشیدن و مبارزه برای اتحادیه ندارند. او گفت: «آنها در تعادل زندگی می کنند. «آنها از تلافی می ترسند. ما باید دریابیم که چگونه قوانین قوی قوی داشته باشیم تا جلوی انتقام را بگیریم.»

جوزف مک کارتین، مورخ کارگری در جورج تاون، گفت که به طور قطعی دشوار است که بدانیم آیا سازماندهی کارگران تحصیل کرده بسیار بیشتر از کارگران یقه آبی است یا خیر. مک کارتین گفت: «تشخیص این که چقدر از این برداشت ما از اتفاقات روی زمین است، دشوار است. (تلاش های یقه سفید معمولاً توجه رسانه ها را بیشتر می کند.) «تلاش های زیادی در میان کارگران انبار آمازون در بخش های مختلف کشور در حال انجام است. در حالی که هیچ پیشرفت جدیدی وجود ندارد، این کار در حال انجام است.»

ریچارد بنسینگر، مدیر سازمان‌دهی سابق AFL-CIO که به نظارت بر کمپین اتحادیه‌سازی استارباکس کمک می‌کند، گفت که کمپین‌های مختلف اغلب تلاش‌های دیگر را تقویت و تشویق می‌کنند: «کارگرانی که در کارخانه‌ای در بوفالو با آنها صحبت کردم به من گفتند که از اتفاقاتی که در استارباکس افتاده است الهام گرفته‌اند. ”

بنسینگر گفت که چه برای کارگران یقه سفید و چه برای کارگران یقه آبی، “اتحاد اتحادیه مستلزم ریسک پذیری است”.

او گفت: «در حال حاضر باید فعالیت های سازماندهی بیشتری وجود داشته باشد. “توصیه من این است که عمیق بگردید و پول خرج کنید. ما باید از این لحظه استفاده کنیم. این باید سکوی پرشی برای سازماندهی گسترده تر باشد. ما باید به آنچه کارگران به ما می گویند گوش دهیم – این لحظه ای در تاریخ است که باید سازماندهی کنیم.