بانک های ایالات متحده در حال ورشکستگی هستند و مقامات بعید به نظر می رسند که مداخله کنند | بانکداری

سهام دو بانک منطقه ای دیگر ایالات متحده به حالت تعلیق درآمد. رگولاتورها روز پنجشنبه پس از اینکه آنها آخرین قربانیان بحران رو به افزایشی شدند که با بانک سیلیکون ولی در ماه مارس آغاز شد، معاملات را در PacWest مستقر در لس آنجلس و اتحاد غربی آریزونا متوقف کردند.

پیام بانک‌های مرکزی و ناظران بانک‌ها این است که این تکرار بحران مالی جهانی در سال 2008 نیست. این ممکن است درست باشد. به استثنای Credit Suisse سوئیس، بانک های اروپایی از این آشفتگی در امان مانده اند. این بانک های خاص ایالات متحده هستند که مشکل دارند.

دلایل مختلفی برای آن وجود دارد: مدل های تجاری بانک های مربوطه. شکست مقررات؛ تعداد زیادی از بانک های کوچک و متوسط ​​در ایالات متحده؛ و افزایش سریع نرخ بهره از سوی بانک مرکزی کشور، فدرال رزرو.

لوئیس دو گویندوس، معاون بانک مرکزی اروپا (ECB)، روز پنجشنبه اظهار داشت که «صنعت بانکداری اروپا به وضوح از آمریکا پیشی گرفته است». اگرچه او دعا می‌کند که حرف‌هایش به ذهنش نرسد، اما به طور کلی درست می‌گوید. بانک‌های اروپایی، از جمله بانک‌های بریتانیا، امن‌تر از بانک‌های ایالات متحده به نظر می‌رسند – در درجه اول به این دلیل که تمایل دارند بزرگ‌تر و تحت نظارت دقیق‌تر باشند.

بانک سیلیکون ولی علیرغم اینکه شانزدهمین بانک بزرگ در ایالات متحده است، از نظر سیستمی مهم تلقی نمی شد و به همین دلیل نسبت به مؤسساتی که توسط قانونگذاران فدرال به عنوان محوری تر به نظر می رسید، مقررات دقیق تری داشت. بسیاری از مشتریان آن تحت پوشش بیمه سپرده نبودند و با افزایش نرخ بهره، به شدت در معرض ضرر اوراق قرضه خزانه داری ایالات متحده قرار گرفتند. سایر بانک‌هایی که متعاقباً شکست خوردند، تمایل داشتند بسیاری از ویژگی‌های مشابه را داشته باشند: آنها منطقه‌ای بودند و در برابر افزایش هزینه‌های استقراض آسیب‌پذیر هستند.

مگر اینکه فدرال رزرو با کاهش نرخ های بهره کمک کند، گزینه ها عبارتند از ادغام، مقررات یا ورشکستگی بانک های بیشتری. پاسخ مقامات ایالات متحده حاکی از اشتهای کمی برای رویکرد آزادسازی است.

بر اساس داده های رسمی، ایالات متحده در حال حاضر بیش از 4000 بانک دارد – به طور متوسط ​​80 بانک برای هر یک از 50 ایالت. این تعداد از زمان اوج بیش از 14000 نفر در اوایل دهه 1980 بیش از دو سوم کاهش یافته است، اما مطمئناً جا برای تثبیت بیشتر وجود دارد. در عصری که بانک‌های اینترنتی آنی اجرا می‌شوند، مشتریان جذب این ایده می‌شوند که بزرگی زیباست.

مقامات ایالات متحده قطعاً از ادغام بیشتر مخالف نیستند. هنگامی که اولین جمهوری با مشکل مواجه شد، توسط شرکت بیمه سپرده فدرال توقیف شد و سپرده ها و دارایی های آن به یکی از غول های بانکداری ایالات متحده – جی پی مورگان چیس – فروخته شد. به ناچار تصاحب و فروش دارایی های بیشتری به عنوان جایگزینی برای ورشکستگی بانک ها وجود خواهد داشت. منطقی است که فرض کنیم در مدت 10 سال تعداد بانک های ایالات متحده به طور قابل توجهی کمتر از امروز خواهد بود.

علاوه بر این، بانک‌هایی که باقی می‌مانند – از جمله بانک‌هایی که تصاحب نشده‌اند – احتمالاً تحت نظارت دقیق‌تر و نظارت دقیق‌تری خواهند بود. حتی اگر فدرال‌رزرو، بانک مرکزی اروپا و بانک انگلستان درست می‌گویند و از تکرار بحران مالی جهانی جلوگیری می‌شود، درس‌هایی در حال آموختن است.