نان تست ها و فیلم های پرفروش: زمان من با بیگ سام و چرا امیدوارم او لیدز را نجات دهد | سام آلاردایس

آ چند هفته قبل از شروع فصل، پنل هفته نامه فوتبال آبان نیوز برای عجیب ترین پیش بینی های ما برای این فصل پرسیده شد. بری گلندنینگ پیشنهاد کرد که لیورپول به جمع چهار تیم برتر راه پیدا نخواهد کرد. جاناتان ویلسون فکر می کرد که شانس زیادی برای خروج روی هاجسون از دوران بازنشستگی و تضمین بقای کریستال پالاس وجود دارد. فیلیپ اوکلر مطمئن بود که چلسی نیم میلیارد پوند برای هافبک های هجومی خرج می کند، توماس توخل و سپس گراهام پاتر را اخراج می کند و سوپر فرانک لمپارد را برای نظارت بر رکورد 100 درصدی باخت به میدان می آورد.

این پیش بینی ها همگی دور از ذهن به نظر می رسیدند، اما مضحک نبودند. در آن زمان بود که من استدلال کردم که در اوایل ماه مه سم آلاردایس ادعا می کند که در همان سطح پپ گواردیولا و یورگن کلوپ است و در عین حال از سیستم قضایی کیفری به خاطر رها نکردن سمی لی از هیئت منصفه برای کمک به او برای حفظ لیدز در لیگ برتر انتقاد می کند. . دوباره گوش کنید – مطمئن باشید که همه آنها ویرایش را انجام داده اند.

من نمی توانم از فکر کردن لی در انجام خدمات هیئت منصفه دست بردارم. دقیقاً در کنار پیشکار بر روی بند خود خمیده بود، حروف اول را در جیب سینه لباس ورزشی کوچکش دوخته بود، دیوانه وار وکیل دادگستری را تشویق می کرد، فوری با شاهدان صحبت می کرد، دهان او را قبل از آن که در جایگاه ایستاده باشند، می داد. پس از اینکه هیچ حکمی صادر نشد، با قاضی مسابقه داد تا او را سرزنش کند.

آلاردایس قاضی را قضاوت کرد: «قاضی سامی را بیکار رها کرد، زیرا او در خدمت هیئت منصفه است و او را رها نکرد. به نظر من این واقعاً قضاوت بسیار ضعیفی است. واقعاً مایه شرمساری است زیرا مرد کوچک دوست دارد با من باشد و من او را با من دوست دارم.»

من مطمئن هستم که او انجام می دهد. در تجربه گاه به گاه من از کار با بیگ سام، او یک شرکت بزرگ است. نمایش رادیویی دقیقاً یک مسابقه فوتبال نیست. او هرگز صحبت تیمی نکرد. من نمی توانم او را به عنوان بزرگترین مرد-مدیری که با او کار کرده ام طبقه بندی کنم. اما او مطمئناً از لحاظ تاکتیکی یک میزبان سختگیر نبود، و با خوشحالی از فوتبال دور می‌شد تا درباره نان تست‌ها (“کروک مسیو، نه، من اهل سس بشامل نیستم”) و فیلم‌های پرفروش بازی کند.

یک سال قبل از اینکه سرمربی تیم ملی انگلیس باشد. حالا او در یک اتاق بدون هوا با این احمق بود و از او درخواست “P لطفا باب” داشت. اگر احساس حقارت می کرد، آن را نشان نمی داد. شوخ، علاقه مند، آماده خندیدن به خودش. یک روز بعدازظهر در TalkSport، پل هاکسبی و من در حال بحث و گفتگو بودیم که کدام یک از مربیان سوار بر اسب بهتر است و به این نتیجه رسیدیم که این بیگ سام است. “تا حالا اسب سواری کردی؟” من به او واتساپ زدم، در حالی که سالهاست پیامی ارسال نکرده بودم. پینگ کنید. “آره. من برهنه در دریای جامائیکا سوار اسب شدم اما خودم را شکستم. ترسناک!”

درست است، این لزوماً به ما بینش زیادی در مورد اینکه آیا او می‌تواند لیدز را حفظ کند، نمی‌دهد. شاید این فقط تعصب من را در آرزوی موفقیت او توضیح دهد. اگر اعداد گزارش شده دقیق باشند و او 2.5 میلیون پوند برای بقای لیگ برتر دریافت کند (فقط 500000 پوند برای شکست) پس، خوب، شما آن را رد نمی کنید. او می توانست آن را بدون گرفتن امتیاز مدیریت کند. نیم میلیون پوند برای واداشتن آیلینگ به یک ضربه برای بامفورد در کانال ها. سام بزرگ، اگر واقعاً لازم است، یک پیمانه شراب در دست دارد، به لمپارد نگاه می‌کند و می‌گوید: «شما آن را یک ضربه رایگان می‌دانید…»

نقل قول های آلاردایس قبل از بازی کاملاً چیزی است. بسیاری از مردم فکر می‌کنند که من پیر و قدیمی هستم که از حقیقت دور است. من ممکن است 68 ساله باشم اما از نظر فوتبالی هیچکس جلوتر از من نیست. نه پپ، نه کلوپ، نه آرتتا. همه چیز با من است و من آن را با آنها به اشتراک می گذارم. آنها کاری را انجام می دهند که انجام می دهند، من هم کاری را انجام می دهم. از نظر دانش و عمق دانش، من در آنجا با آنها هستم. من نمی گویم از آنها بهترم، اما مطمئناً به همان خوبی که آنها هستند.”

روی کاغذ آنها مضحک به نظر می رسند، و شاید هم باشند. شاید هدف این باشد که فشار از روی بازیکنان برداشته شود. اما واقعاً جالب است که ببینیم او با منابع همکاران فوق‌الذکر چه می‌تواند انجام دهد.

و به همین ترتیب به اتحاد در روز شنبه. در برابر ماشین بی‌رحم شهر مورد حمایت دولت با یک قایق بلند بیونیک گل‌زننده که دیکسی دین را تعقیب می‌کند. نمی‌توان یک بی‌طرف در دنیا وجود داشت که دوست نداشته باشد سیتی را از دست بدهد، لیدز اتوبوس را پارک می‌کند، سپس راه‌اندازی می‌کند و یکی از آنها را دیرتر معرفی می‌کند. منچستر سیتی 0-1 لیدز (گنونتو 82). جرقه زندگی در رقابت قهرمانی در حالی که فوتبال را غیرقابل تجزیه و تحلیل می کند. پیش بینی پذیری دشمن هر ورزشی است. حتی امید به آن چیزی به ما می دهد که به آن بچسبیم.

و این قمارهای مضحک و گران قیمت سرگرمی عالی هستند. وقتی می‌بینید در حال تماشای لیگ برتر سال‌های 22-23 در سال 2050 هستید، زمانی که قرار است گربه‌تان را شبیه‌سازی کنید یا هاوربرد خود را اپیلاسیون کنید، ساعتی تلف نمی‌شود.

هیچ کدام از اینها نباید اتفاق بیفتد. هزینه سقوط از لیگ برتر خیلی زیاد است. تیم ها نباید از شکست خوردن بترسند. مسلماً، باشگاه‌ها مجبور به تصمیم‌گیری بد یا مدیریت نادرست مالی خود نیستند، اما شرایط فعلی، شکاف مالی بین لیگ برتر و قهرمانی – حتی با پرداخت‌های نادرست چتر نجات – آنها را به نوعی قابل درک می‌کند. استیو پریش، مالک کریستال پالاس اخیراً آن را “بزرگترین خطر مالی در فوتبال جهان” خوانده است.

امضاها همیشه کار نمی کنند. ده ها میلیون پوند هزینه دارد تا بازیکنانی را پیدا کنید که ممکن است به طور مبهم تیم شما را بهبود بخشند. به یک برد در ماه گذشته نیاز دارید؟ همچنین ممکن است بر روی کسی که می داند چگونه 4-4-2 بازی کند تاس بیاندازد.

سقوط باید برای هواداران برای چند هفته بیشتر یا کمتر از غم و اندوه باشد تا اینکه با نزدیک شدن به ماه آگوست دوباره امیدوار باشید. نباید آخر دنیا باشه نباید عواقب مالی متحول کننده زندگی داشته باشد. این را در ناامیدی بعد از بازی شکست 1-0 کمبریج مقابل برتون در چهارشنبه شب می نویسم. یکشنبه، ما باید Forest Green را شکست دهیم و امیدوار باشیم که برتون در برابر MK Dons به ما لطف کند (آنها بهتر است به همان اندازه زمان را تلف کنند) و اکستر از ساحل خارج شود و Morecambe را نگه دارد. اما اگر به لیگ دو برگردیم، خوب خواهیم شد.

من تا زمانی که بازی‌ها در حال اجرا هستند روی آنتن خواهم رفت – توجه بسیار کمی به نمایش، دعا و امید به انجام همه جابجایی‌ها. شاید وانمود کنم که بعد از یک پیروزی باشکوه، روی دست دادن پرشور بیگ سام در میدلندز با پپ تمرکز می‌کنم، میلیون‌ها پول او را می‌برم و بدون عریان به دریای جامائیکا می‌روم. بعید به نظر می رسد، اما هرگز نمی دانید.