آتش و بتن: آیا مدل اعتراض رادیکال آب و هوا در فرانسه ادامه خواهد یافت؟ | فعالیت های زیست محیطی

مندر بریتانیا، وقتی فعالان آب و هوا می خواهند جاده ای را ببندند، روی آن می نشینند. وقتی همکارهای فعال آنها در فرانسه می خواهند همین کار را انجام دهند، از یک طرف دیوار می کشند و طرف دیگر را آتش می زنند.

در حالی که Extinction Rebellion ده‌ها هزار نفر را به تظاهرات مسالمت‌آمیز «بزرگ» در لندن در آخر هفته گذشته کشاند، در جنوب فرانسه 8500 معترض محیط‌زیست جاده تولوز به شهر کستر را اشغال کردند.

ائتلاف کشاورزان ارگانیک، طرفداران محیط زیست، کمونیست ها و آنارشیست ها در اعتراض به طرح های ساخت بزرگراه جدید، که به گفته منتقدان زمین های کشاورزی را ویران می کند و خرابی آب و هوا را تسریع می کند، با تکنو می رقصیدند و با جعبه های صابون مسابقه می دادند. سپس از بلوک‌های نسیمی و بتونی برای مسدود کردن یک طرف کالسکه استفاده کردند، در حالی که از طرف دیگر انبارهای کاه و لاستیک‌ها را انباشته و آنها را به آتش کشیدند.

قابل توجه است که آنها این کار را بدون هیچ وقفه ای از سوی پلیس انجام دادند، علیرغم اینکه سطحی از اخلال غیرقانونی را انجام دادند که در سراسر کانال شنیده نشده بود.

با داغ شدن مجدد اعتراضات آب و هوایی در سراسر جهان، چشم ها به سمت فرانسه معطوف شده است، زیرا کشوری که آن را به رادیکال ترین حد خود می برد. در این ماه، آندریاس مالم، بوم شناس انسانی و نویسنده کتاب مقدس فعالان آب و هوا چگونه یک خط لوله را منفجر کنیم، در مصاحبه ای گفت که فرانسه بود که شاهد هیجان انگیزترین تحولات در اعتراض به محیط زیست بود.

اما چرا در فرانسه است که فعالان محیط زیست رادیکال ترین اقدامات را انجام می دهند؟

نبرد سنت سولین

پیش از راهپیمایی آخر هفته گذشته، معترضان فرانسوی در یک کمپ در زمینی که توسط یک کشاورز لبنیات محلی تهیه شده بود، تجمع کردند که مزرعه آن، درست در خارج از کستر، توسط بزرگراه جدید A69 به دو قسمت تقسیم می شد. پلیس به آنها هشدار داده بود که هر لحظه می توانند دسترسی به سایت را مسدود کنند.

ماتیو، ویکتور و والنتین، سه فعال جوان اتحادیه کشاورزان ارگانیک فرانسه به نام Confédération Paysanne، می‌گویند که نگرانی‌هایی درباره نحوه واکنش پلیس به اعتراض وجود دارد. این اولین اعتراض بزرگ زیست محیطی پس از نبرد شدید بین فعالان و پلیس در ماه مارس در یک پروژه مخزن بحث برانگیز در سنت سولین بود.

در 25 مارس، هزاران معترض محیط‌زیست از ممنوعیت رسمی تظاهرات سرپیچی کردند و در اردوگاهی در نزدیکی شهر کوچک، جنوب غربی پواتیه، نزدیک سواحل غربی فرانسه تجمع کردند و بسیاری از آنها قصد خرابکاری در مخزن 628000 متر مربعی داشتند. آنها با واکنش عظیم پلیس روبرو شدند: 20 اسکادران از ژاندارم های متحرک، 9 هلیکوپتر، چهار خودروی زرهی، و چهار دستگاه توپ آب، با افسران که در آرایش های دفاعی در اطراف محل ساخت و ساز قرار گرفتند.

صحنه های بعدی که توسط روزنامه نگاران و فعالان فیلمبرداری شد، به طور گسترده به اشتراک گذاشته شد. تظاهرکنندگان از طریق نارنجک های گاز اشک آور به سمت خطوط پلیس می دویدند، در حالی که ژاندارم ها با موتورهای چهارچرخ در کنار آنها بودند. فعالان خمپاره های آتش بازی دست ساز را به سوی افسران پرتاب کردند که با گلوله های باتوم پاسخ دادند.

نبرد تقریباً یک ساعت طول کشید. متیو، ویکتور و والنتین گفتند که چگونه، پس از اینکه فعالان شروع به پوشاندن کپسول های گاز اشک آور با خاک کردند تا از پراکنده شدن دود آنها جلوگیری شود، پلیس به استفاده از نارنجک های انفجاری روی آورد. این سه فعال گفتند که در نتیجه چندین معترض انگشتان خود را از دست دادند، در حالی که برخی دیگر پس از ایستادن روی نارنجک های خفته مجروح شدند.

تا زمانی که کار تمام شد، پلیس به گفته خودش بیش از 5000 نارنجک اشک آور، بیش از 100 نارنجک شوکر و 81 گلوله باتوم شلیک کرده بود. وزارت کشور فرانسه گفت 28 ژاندارم زخمی شدند که حال دو تن از آنها وخیم است. سازمان دهندگان 200 معترض مجروح در درگیری ها را شمارش کردند که یکی از آنها با گذشت بیش از یک ماه هنوز در کما است.

در روزهای بعد، ده‌ها تجمع در محکومیت خشونت پلیس در ساختمان‌های دولتی در اطراف فرانسه برگزار شد. وزیر کشور، جرالد دارونین، اعلام کرد که قصد دارد «شورش‌های زمین» (Les Soulèvements de la Terre) را ممنوع کند، گروهی که نقش کلیدی در سازمان‌دهی اعتراض داشت.

بحث همکاری با پلیس وجود ندارد

Les Soulèvements de la Terre در میان تعدادی از سازمان‌هایی بود که هفته گذشته اعتراض Castres را فراخواند. دارمنین از تهدید خود مبنی بر ممنوعیت این گروه عقب نشینی کرده بود، اما پروژه بزرگراه یکی از 42 پروژه ای بود که او در پارلمان ادعا کرده بود «احتمالاً منجر به اعتراضات شدید خشونت آمیز» از جمله «علیه نهادهای جمهوری» خواهد شد. بر اساس گزارش ها، گروهی متشکل از 800 ژاندارم و پلیس ضد شورش CRS شامل هشت واحد سیار مستقر شدند.

با طلوع آفتاب صبح شنبه بر فراز کمپ، وسعت اعتراض قابل مشاهده بود. صدها نفر از افراد کمپینگ شب را در چادرهایی در کنار دو بالای سر بزرگ که با سیستم های صوتی و مبلمان تزئین شده بودند گذرانده بودند. مارکیز آشپزخانه ای داشت که در آن فرنی موز و قهوه پخش می شد. توالت های کمپوست برای راحتی معترضان فراهم شد.

یک فعال جوان به نام بردی توضیح داد که با وجود اینکه قصد داشتند تظاهرات آن روز مسالمت آمیز باشد، فعالان در فرانسه به شدت مراقب پلیس – و در نتیجه از رسانه ها بودند. بردی گفت: «دولت فرانسه این دکترین را دارد که چگونه می‌خواهد با معترضان برخورد کند، که خشونت، سلاح و نظارت است.

و بنابراین به این معنی است که ما به عنوان معترض … باید از خود در برابر دولت محافظت کنیم. من می دانم که پلیس می داند من کی هستم. من می دانم که آنها می دانند دوستان من چه کسانی هستند، خانواده من چه کسانی هستند، و آنها فقط برای سرکوب من و به زندان انداختن من به هر چیزی دست خواهند زد.

بردی گفت که دارونین آنها را “تروریست” نامید. شما می توانید این اردوگاه را ببینید: ما تروریست نیستیم. ما فقط افرادی هستیم که آشپزی می کنیم، تمیز می کنیم، توالت می گذاریم، موسیقی می نوازیم، اعتراض می کنیم. این کاری است که ما انجام می دهیم. ما مردم خشن نیستیم. اما آنها سعی می کنند ما را به عنوان افراد خشن و تروریست وادار کنند. و به این ترتیب، ما باید مراقب باشیم که چه چیزی را نشان می‌دهیم و چه کسی هستیم.»

ژان لوک هروه، کشاورز ارگانیک و عضو کنفدراسیون پایسان، یکی از معدود افرادی بود که در تظاهرات کستر شرکت کرد و به صورت ضبط شده سخنرانی کرد. او توضیح داد که جاده جدید کشاورزی در این منطقه را ویران خواهد کرد.

هروه گفت: «تظاهرات، اعتراضی به پروژه بزرگراه A69 است. “ما [already] یک جاده ملی بین تولوز و کاسترس دارند. در ساعات شلوغی، در حال حاضر با 30 درصد ظرفیت کار می کند، بنابراین ما مطلقاً نیازی به ساخت بزرگراه در کنار این جاده ملی نداریم، زیرا وسایل نقلیه کافی برای استفاده از آن وجود ندارد.

از تبلیغات قبلی خبرنامه رد شوید

پس از ارتقاء خبرنامه

«تأثیرات منفی زیادی وجود دارد. اولین تأثیر برای ما، به عنوان کشاورزان اتحادیه Confédération Paysanne، مصنوعی سازی زمین است. مصنوعی سازی به این معنی است که زمینی که زمین کشاورزی، برای تولید غذا، برای خودکفایی، حاکمیت غذایی در مناطق محلی و غیره بوده است، از بین خواهد رفت. و زمین چیزی نیست که بتوان ساخت. وقتی از دست می‌رود، برای همیشه گم می‌شود.»

هروه تخمین زد که زمانی که جاده جدید و زیرساخت های مربوط به آن ایجاد شد، این منطقه 1000 هکتار از زمین های کشاورزی خوب را از دست داد و بر 162 گونه از جانوران تحت حمایت قانون در فرانسه تأثیر گذاشت.

او افزود: “سپس عنصر دیگری وجود دارد که بخشی از زمینه بزرگتر مبارزه یا سازگاری با گرمایش جهانی است.” ما به خوبی می دانیم که باید مدل همه چیز با ماشین را کنار بگذاریم. اینها اهدافی هستند که توسط برنامه های اقدام دولت تعیین شده اند. سایر وسایل سفر باید در اولویت قرار گیرند. ما باید قطارها را در اولویت قرار دهیم، باید حمل و نقل عمومی را در اولویت قرار دهیم و ساخت زیرساخت هایی را که برای ماشین طراحی شده است متوقف کنیم.

با فرا رسیدن صبح و نزدیک شدن به زمان راهپیمایی، موسیقی هیپ هاپ و پانک از یک PA پخش شد و جمعیت برای سخنرانی در اطراف یک خیمه شب بازی جمع شدند. نمایندگان چپ در کنار ستیزه جویان بلوک سیاه ایستادند و پرچم های سیاه و قرمز آنارشوسندیکالیست در کنار نمادهای انقراض و بنرهای اتحادیه های کارگری کمونیست به اهتزاز درآمدند.

بسیاری برای راهپیمایی در مسیر بزرگراه پیشنهادی آمده بودند و برای واکنش شدید پلیس آماده شده بودند و برخی از معترضان کلاه ایمنی، دستکش‌های محافظ بدن، دستکش‌های محافظ یا حتی ماسک ضد گاز به سر داشتند. مالم گفت که رویکرد فرانسه در اعتراض به هیچ کشور همسایه ای متفاوت است.

او گفت: «فرانسه به نظر من شبیه هیچ کشور دیگری در اروپای غربی نیست، به این معنا که دارای یک سنت زنده از مبارزات مردمی است.

«مثل این است که فرانسه تقریباً مانند یک آتشفشان است… برای مدتی ساکت می‌شود، اما همیشه دیر یا زود فوران می‌کند. و یک سنت کم و بیش ناگسستنی مستمر وجود دارد از افرادی که سعی می‌کنند از منافع خود دفاع کنند و نه تنها زمانی که زندگی‌شان ویران می‌شود، کنار هم بنشینند.»

اخیراً می توان آن مبارزه مردمی را علیه بحران هزینه های زندگی، یا حملات به شرایط کارگران، مانند افزایش کنونی سن بازنشستگی، مشاهده کرد. مالم گفت: «و در نهایت، و من منتظر این بودم که این اتفاق بیفتد، در نهایت، می بینید که این سنت جنبه زیست محیطی واضحی نیز به خود می گیرد.

در راهپیمایی، اعضای شعبه خود XR فرانسه، گروهی که در بریتانیا به دلیل همکاری با پلیس مورد انتقاد قرار گرفته است، از اجرای قانون فرانسه انتقاد کردند.

سانسون از Extinction Rebellion Ariège گفت: «مطمئناً هیچ بحثی در مورد کار با پلیس وجود ندارد. این یک نیروی پلیس دست راستی است.

با این حال، روز شنبه، علیرغم استقرار پلیس فرانسه در منطقه، پلیس فرانسه که شاید با تصاویر خشونتی که ماه قبل در سراسر جهان پخش شده بود، تنبیه شده بود، ظاهر نشد. وقتی هزاران فعال جاده را تسخیر کردند، نه زمانی که روی آن دیواری ساختند، و نه حتی وقتی که انباشته یونجه و لاستیک‌های قدیمی ماشین‌ها را انباشته و آنها را به آتش کشیدند، پلیس نیامد. بسیاری از فعالان ابراز شگفتی کردند.

وزارت کشور فرانسه به آبان نیوز گفت که از حق اعتراض در قانون اساسی حمایت می کند «و پلیس برای تضمین این حق با حمایت از معترضان، و مردم و اموال به طور کلی تر، آماده است».

اما یک سخنگوی می افزاید: «اگر حق تظاهرات وجود داشته باشد، حق تظاهرات خشونت آمیز یا حق افراط در اعمال خشونت آمیز علیه نیروهای نظم یا تخریب اموال عمومی و خصوصی وجود ندارد. در سنت سولین که تظاهرکنندگان می خواستند املاک کشاورزی خصوصی را از بین ببرند.

«در مورد موضوع غیرقانونی بودن پروژه‌هایی که به عنوان غیرمحیط‌زیست توصیف می‌شوند، مخالفان این پروژه‌ها می‌توانند … در چارچوب حاکمیت قانون ما، آنها را در دادگاه به چالش بکشند.»

اما با گرم شدن هوا، اعتراضات بیشتری در سراسر فرانسه و اروپا توسط فعالان ناامید فزاینده برگزار می شود. Les Soulèvements de la Terre برای تظاهرات تا ماه اوت برنامه ریزی کرده است، در حالی که در بریتانیا Just Stop Oil اعتراضات جاده ای مخرب را از سر گرفته است و Extinction Rebellion قول داده است که کمپین اختلال خود را تجدید کند. در آلمان، پس از پیوستن صدها نفر به موانع در برلین، مقامات اکنون خواستار مجازات‌های سخت‌تر – از جمله بازداشت پیشگیرانه – برای افرادی هستند که در اعتراضات مخرب شرکت می‌کنند. اقدامات دیگری در اتریش، سوئیس، ایتالیا، سوئد، نیوزیلند، ایالات متحده و کانادا انجام شده است.

و با گسترش فوریت فروپاشی آب و هوا، مدل اعتراض فرانسه نیز ممکن است. و شاید هم مدل پلیس فرانسه.

• گزارش اضافی توسط برونو رینولوکری و جرمی مارتین