از الیزابت دوم تا چارلز سوم: چگونه اقتصاد بریتانیا تغییر کرده است | تاجگذاری شاه چارلز

تورم دو رقمی ناشی از جنگ منطقه ای. کالاهای ضروری در مغازه ها کم است. کمبود کارگران از برخی جهات، زمانی که چارلز سوم در این هفته به عنوان پادشاه تاج گذاری می کند، بازتاب های مشخصی از تاج گذاری مادرش در 70 سال پیش دارد.

از جنبه های دیگر، بریتانیا مکان کاملا متفاوتی است. در سال 1953، عقب نشینی از امپراتوری در حال انجام بود، دولت رفاه در مراحل اولیه خود بود و عضویت در جامعه اقتصادی اروپا دو دهه بود.

بنابراین تفاوت ها – و شباهت ها – بین بریتانیای 2023 و بریتانیای هفت دهه پیش چیست؟

1 رشد و استانداردهای زندگی

تضاد بین اقتصاد راکد امروزی و خوش‌بینی که با گسترش سریع اوایل دهه 1950 همراه بود، به سختی قابل مشاهده است. عصر جدید الیزابت با سال 1953 شاهد رشد 5.4 درصدی بود که بالاترین میزان در دهه 1950 بود. فقط بریتانیا نبود. اقتصاد جهانی در مراحل اولیه یک رونق پایدار پس از جنگ بود که تا اوایل دهه 1970 بدون وقفه ادامه داشت. علیرغم یکسان شدن درآمدهای واقعی در سال های اخیر، بریتانیا امروز کشوری بسیار ثروتمندتر – و اقتصاد بسیار بیشتر تحت سلطه بخش خدمات – نسبت به سال ۱۹۵۳ است. در حالی که استانداردهای زندگی 4.5 برابر بالاتر از هفت دهه قبل است.

2 کیفیت زندگی

مردم علاوه بر ثروتمندتر بودن، عمر طولانی تری نیز دارند. میانگین امید به زندگی در زمان تاج گذاری الیزابت دوم کمی بیش از 69 سال بود، اما در دهه های بعدی به طور پیوسته افزایش یافت و در اوایل دهه 2010 به بیش از 81 سال رسید، از زمانی که اندکی کاهش یافته است. مرگ و میر نوزادان از 29 در هر 1000 تولد زنده به 3.7 در هر 1000 کاهش یافته است. در آغاز دهه 1950 کمتر از نیمی از خانه ها در بریتانیا حمام داشتند. کیفیت هوا با کاهش استفاده از زغال سنگ به عنوان سوخت بهبود یافته است. شش ماه قبل از تاجگذاری در سال 1953، لندن درگیر مه دود بزرگ بود، زمانی که هزاران نفر در اثر آلودگی هوای سرد و کمبود باد کشته شدند. سهمیه بندی شکر تا سپتامبر 1953 همچنان پابرجا بود و تا سال بعد طول کشید تا محدودیت های خرید گوشت برداشته شود. تنها یک سوم از زنان در سن کار در اوایل دهه 1950 شغل داشتند، در حالی که امروز این رقم کمتر از 73 درصد است.

3 آجر و ساروج

در سال 1953، امروز امکان خرید خانه برای هزینه ماهانه خدمات برخی از وام مسکن وجود داشت. با توجه به انجمن ساختمان سراسری، میانگین هزینه یک خانه در بریتانیا اکنون کمی بیش از 260000 پوند است – 130 برابر میانگین قیمت ملک در 70 سال پیش. سطوح بالاتر مالکیت منجر به کاهش تمرکز ثروت شده است، به طوری که سهم 1 درصد برتر از 50 درصد به بیش از 20 درصد کاهش یافته است. اما شانس جوانانی که از والدین و پدربزرگ و مادربزرگ خود برای رسیدن به نردبان مسکن پیروی می کنند با ترکیبی از قیمت های بالا و عرضه محدود ضربه خورده است. در سال 1953، تقریباً 327000 خانه جدید تکمیل شد که بیش از دو سوم آن توسط مقامات محلی ساخته شد. در سال 2020، آخرین سالی که ارقام رسمی برای آن در دسترس است، 170000 تکمیل شد که تنها 2630 مورد آن توسط مقامات محلی ساخته شده است.

4 فناوری

برای بسیاری از مردم، تاج گذاری در سال 1953 اولین تجربه تلویزیونی آنها بود، اگرچه آنها احتمالاً مجبور بودند به خانه همسایه بروند تا فیلم سیاه و سفید را روی یک صفحه نمایش کوچک در تنها کانال تلویزیونی موجود در آن زمان تماشا کنند. کمتر از 2 میلیون خانه در آغاز سال 1953 دارای تلویزیون بودند، اما تاج گذاری باعث شد تقاضای زیادی برای دستگاه ها ایجاد شود و راه را برای راه اندازی اولین کانال تجاری دو سال بعد هموار کرد. برای نسلی که با گوشی‌های هوشمند و سرویس‌های استریم بزرگ شده‌اند، فناوری اوایل دهه 1950 ابتدایی به نظر می‌رسد. زمانی بود که تنها 10 درصد از خانواده ها تلفن داشتند و موسیقی از رادیو یا گرامافون هایی که دیسک های 78 دور در دقیقه پخش می کردند گوش می کردند. چیزی به نام رایانه شخصی وجود نداشت.

5 مالیه عمومی و مالیات

در سال 1953 مالیات ها بالا بود اما به اندازه امروز نبود. بر اساس ارقام دفتر مسئولیت بودجه، درآمدهای دولت به عنوان سهمی از تولید ملی (تولید ناخالص داخلی) به اوج پس از جنگ یعنی 43.3 درصد در اواخر دهه 1940 رسید و در سال‌های 1953-1954 به 38 درصد کاهش یافت و در مسیری قرار داشت. در آغاز دهه 1960 به کمتر از 34 درصد رسید. انتظار می‌رود که درآمدها در سال‌های 2023-24 به 41.1 درصد از تولید ناخالص داخلی برسد که در سال‌های آینده اندکی افزایش می‌یابد. بدهی ملی – انباشته شدن استقراض دولت در سال‌ها – در طول جنگ جهانی دوم به شدت افزایش یافته بود و در سال‌های 1946-1947 به کمی بیش از 250 درصد تولید ناخالص داخلی به اوج خود رسید. در سال‌های 1953-1954، این مقدار کمی بیش از 152 درصد تولید ناخالص داخلی بود، که هنوز به طور قابل توجهی بالاتر از 103 درصدی بود که OBR برای سال‌های 2023-2024 درج کرده بود. هزینه های دولت در دفاع در طول جنگ کره 11 درصد تولید ناخالص داخلی بود در حالی که هزینه های بهداشتی 3 درصد تولید ناخالص داخلی بود. امروز این ارقام معکوس شده اند: هزینه های بهداشتی 11 درصد تولید ناخالص داخلی و هزینه های دفاعی 2 درصد تولید ناخالص داخلی است.