در نهایت، رودخانه های در حال مرگ انگلستان یک موضوع انتخاباتی است – و خطر فقط فاضلاب نیست | جورج مونبیوت

من هر بار که یک موضوع زیست محیطی سطح را می شکند، نمی توان احساس قدردانی کوچکی کرد. به نظر می‌رسد که وضعیت رودخانه‌های انگلیس بالاخره تبدیل به یک موضوع انتخاباتی شده است، پس از سال‌ها که مبارزان علیه جریان سیاسی شنا کرده‌اند، کمی معجزه‌آمیز است.

در بخش‌های سراسر کشور، مردمی که از آلودگی رودخانه‌ها و سواحل خود خشمگین هستند، به نظر می‌رسد آماده‌اند تا در انتخابات محلی روز پنجشنبه رای دهند. حزب کارگر بالاخره بوی خون در آب استشمام کرد. Keir Starmer قول داده است “اقدام واقعی در مورد این رسوایی” انجام شود، اما این اقدام هنوز حتی به ملی کردن مجدد شرکت های آب گسترش نمی یابد، اگرچه این سیاست بسیار محبوب خواهد بود.

در حالی که من از دیدن این سیل نگرانی عمومی خوشحالم، خطری در اینجا وجود دارد: کاهش این موضوع تا آلودگی فاضلاب. این مشکل به نوبه خود به تخلفات شرکت های آب کاهش می یابد. آلودگی فاضلاب یکی از دلایل بزرگ و منزجر کننده رودخانه‌ها در بریتانیا است. اما اگر به طور کامل حذف می شد، رودخانه های ما همچنان در حال مرگ بودند.

حملات از منبع تا دریا گسترش می یابد. آنها با سوء مدیریت شدید در ارتفاعات ما شروع می کنند. با سوختن، زهکشی و چرای بیش از حد آنها، ظرفیت نگهداری آب کاهش می یابد. به جای اینکه به عنوان اسفنج های غول پیکر عمل کنند که به تدریج آب موجود در آنها را آزاد می کنند، تخریب ارتفاعات تضمین می کند که سطح آب به شدت در نوسان است: یک روز ممکن است یک رودخانه در معرض سیل باشد، کمی بعد ممکن است جریان آن به طور خطرناکی کم شود.

همانطور که رودخانه ها از تپه ها پایین می آیند، آنها مورد حمله بیشتری قرار می گیرند. ماه گذشته، یک کشاورز به نام جان پرایس به مدت یک سال زندانی شد و به او گفته شد که بیش از 1.2 میلیون پوند در دادگاه و هزینه های بازسازی برای خرابکاری عظیم خود در رودخانه لوگ در هرفوردشایر بپردازد. او یک خاک‌بر 18 تنی را به داخل رودخانه فرستاده بود تا سنگ‌ریزه کند، درختان را کنده و سواحل را بازسازی کند، بسترهای تخم‌ریزی ماهی‌ها را از بین ببرد، یک امتداد 1.5 کیلومتری رودخانه را سطل زباله کند و 7 کیلومتر دیگر را آلوده کند. همانطور که قاضی خاطرنشان کرد: “او یک رودخانه سنتی پردرخت و پر پیچ و خم و پر از حیات وحش را به کانال خالی از زندگی تبدیل کرده است.”

او در مواجهه با اخطارهای مکرر مبنی بر توقف ادامه داد و یک مقام رسمی را با خودروی خود به مدت 12 مایل تعقیب کرد، سپس او را به داخل حلقه زد و راهرو را مسدود کرد. پرایس مدعی شد که سیل را کنترل می کند، اما همانطور که قاضی اشاره کرد، «اقدامات او اوضاع را بدتر کرده است. کانال عمیق‌تر، عریض‌تر و مستقیم‌تر است که با نزدیک شدن به پل جاده‌ای که همچنان نقطه خفه کردن آب را فراهم می‌کند، سرعت و حجم جریان را افزایش می‌دهد. تمجیدی که پرایس از سوی برخی از مردم محلی دریافت کرده بود «از ناآگاهی کامل از تأثیر واقعی اعمال او ناشی می‌شود».

اما جهل کامل حاکم است. در فروم کشاورزی، یک سایت چت محبوب، نظر بسیار به نفع پرایس است. او به عنوان یک نوع نمک زمین به تصویر کشیده می شود که فقط تلاش می کند امرار معاش کند، اگرچه اسناد دادگاه نشان می دهد که دارایی های او بین 21 تا 25 میلیون پوند است.

یک کشاورز به نام اولی هریسون، با دنبال کنندگان قابل توجهی در رسانه های اجتماعی و یوتیوب، یک ویدیو ساخت حمایت از قیمت، که در آن او رودخانه ها را با توالت های مسدود شده مقایسه کرد که نیاز به “تمیز کردن” داشتند. او با استفاده از عکسی از یک کانال صاف در هلند برای نشان دادن آنچه می‌خواهد، خواست که رودخانه‌های ما “مانیکور” شوند: “آب در سریع‌ترین زمان ممکن به دریا می‌رسد”. افزایش سرعت رودخانه ها خطر سیل را افزایش می دهد: برای کاهش اوج سیل، باید جریان را کاهش دهید. او ادعا کرد که “طبیعت بهبود یافته” در Lugg، به عنوان پاشش علف به بانک های ویران بازگشته است. طوماری در change.org مبنی بر اینکه پرایس “شگفت انگیزترین کار را در پاکسازی سواحل و لایروبی کف رودخانه لوگ انجام داد” تا کنون بیش از 13000 امضا جمع آوری کرده است.

به اندازه کافی بد است که تمرکز شدید مالکیت زمین در بریتانیا به معنای تمرکز شدید تصمیم گیری روزانه است. حتی بدتر از آن زمانی است که برخی از مالکان به طور عملی نسبت به اساسی ترین حقایق اکولوژی و هیدرولوژی ناآگاه به نظر می رسند. وقتی آنها اصرار دارند که با آنها به عنوان “نگهبانان روستا” رفتار شود، بدتر است.

رودخانه سالم رودخانه ای است که بتواند پیچ ​​و خم و بافته شود. در سرتاسر مسیر خود به تالاب‌هایی متصل است که می‌تواند با خیال راحت وارد آن‌ها شود. و توپوگرافی در حال تغییر آن – استخرها، رپیدها، مسیرهای تفنگی، جزایر، آبهای پشت سر – تنوع بی پایانی از زیستگاه ها را ایجاد می کند که هر یک از مجموعه متفاوتی از زندگی پشتیبانی می کنند. زهکش های بی خاصیت که برخی از کشاورزان و هیئت های زهکشی داخلی انگلستان (بخش های پوسیده که نیاز فوری به اصلاح دارند) جایگزین آنها می شود، برای بیشتر زندگی ای که باید حمایت کنند، دشمنی است.

کشاورزی عامل اصلی آلودگی رودخانه ها در بریتانیا است، تهدیدی بزرگتر از آلودگی فاضلاب. تا آنجا که ما می دانیم، تنها دو بررسی منطقه ای توسط آژانس محیط زیست انجام شده است، یکی در شمال دوون و دیگری در شرق دوون. این نشان داد که در شمال دوون، تقریباً 90 درصد مزارع (عمدتاً لبنیات) قوانین مربوط به ذخیره و پخش دوغاب را رعایت نمی کردند، در حالی که دو سوم آنها رودخانه ها را در روز بازدید بازرسان آلوده می کردند. در شرق دوون این ارقام به ترتیب 95% و 49% بود.

در ولز و مرزهای انگلیس، پرورش مرغ رودخانه ها را به سمت فروپاشی کامل اکولوژیکی سوق می دهد. اولین نشانه امیدوارکننده ای که دیدم هشدار اتحادیه ملی کشاورزان است مبنی بر اینکه این صنعت منزجر کننده ممکن است در شرف سقوط باشد. با این حال، شورای شهرستان پویس، با نادیده گرفتن شکست های اکولوژیکی و اقتصادی، به اعطای مجوز برنامه ریزی برای کارخانه های مرغ جدید در حوضه رودخانه وای ادامه داده است.

اگرچه قوانین کشاورزی برای آب از سال 2018 لازم الاجرا بوده است، اما پرونده پرایس اولین مورد پیگرد قانونی تحت این قوانین بود. قانون شکنی آشکار یا توسط مقامات نادیده گرفته می شود یا به کشاورزان “راهنمایی” داده می شود، که آنها با خوشحالی نادیده می گیرند.

سایت های ساختمانی یکی دیگر از سیاهچاله های نظارتی هستند. آنها منبع بسیاری از PFAS و سایر مواد شیمیایی آلی پایدار هستند که وارد سیستم آب می شوند. با این حال، تقریباً هیچ نظارت یا اجرایی وجود ندارد: همه چیز از بین می رود. فاضلاب روباز ما در یک دولت کمترین میزان ممکن را برای پاسخگویی به آلاینده ها یا پاکسازی رودخانه های ما انجام داده است.

در مورد آلودگی فاضلاب، بله، نیاز فوری به بازگرداندن شرکت های آب به مالکیت عمومی وجود دارد. انگیزه های تقسیم آنها – سود در مقابل خدمات عمومی – برای رودخانه های ما کشنده است. اما حتی اگر حزب کارگر رشد کند و این کار را انجام دهد، ما همچنان به برنامه عظیمی از کارهای جدید نیاز خواهیم داشت. سرمایه‌گذاری کم به دهه‌ها قبل برمی‌گردد، خیلی قبل از فاجعه خصوصی‌سازی.

این دولت شاید حساب کرده باشد که ماهی و سمور و شاه ماهی رای نمی دهند. حالا ما فرصت داریم به نمایندگی از آنها رای دهیم. اجازه ندهید شناور شود.