دیدگاه گاردین در مورد کار در بریتانیا: ناامنی مردم را بیمار می کند | سرمقاله

دبلیوکلاه بهترین راه برای اصلاح اقتصاد بریتانیا است؟ مطابق با کار یدی و محافظه کاران، پاسخ رشد است. با این حال، این تمرکز دلیل اساسی دیگر برای بهره وری کند بریتانیا را نادیده می گیرد. انگلیس حالش خوب نیست بر اساس یافته های جدید موسسه تحقیقات سیاست عمومی (IPPR) هر سال 2 درصد از تولید ناخالص داخلی آن – یا 43 میلیارد پوند – به دلیل وضعیت نامناسب سلامت از دست می رود. افراد بیشتری به دلیل شرایط طولانی مدت سلامتی کار را ترک می کنند و تعداد بیشتری مدعی مزایای ناتوانی هستند. تا زمانی که این امر ادامه داشته باشد، درخواست برای رشد مانند تلاش برای رقابت در یک مسابقه در حالی است که برای دویدن بسیار بیمار و خسته هستید.

دلایل بد سلامتی بریتانیا به طور گسترده مورد بحث قرار گرفته است. فقر عامل اصلی است. کسانی که درآمد پایینی دارند بیشتر در خانه های پر ازدحام زندگی می کنند و برای تامین مایحتاج زندگی خود تلاش می کنند. اگر مسکن اجتماعی فراوان بود، غذای مغذی یارانه می گرفت و گرمایش دائمی مقرون به صرفه بود، فقر برای سلامتی مضر نبود. اما یک دهه کاهش خدمات عمومی، افراد کم درآمد را بیشتر در معرض دید قرار داده است. در همین حال، وایت هال انرژی خود را بر روی NHS متمرکز کرده است و درمان پزشکی را وظیفه ایالت و پیشگیری را وظیفه افراد می داند. سلامت گسترده تر اولویت دولت نبوده است – واقعیتی که با تصمیم بدبینانه برای لغو بهداشت عمومی انگلستان در سال 2020 نشان داده شده است.

یک راه حل واضح می تواند اطمینان حاصل شود که مردم پول کافی برای زندگی خوب دارند، که با معیار کردن منافع برای هزینه های زندگی شروع می شود. با این حال، پاسخ ترجیحی محافظه‌کاران به فقر، مجبور کردن مردم به کار بوده است. در دهه گذشته، از آنجایی که دولت هزینه ها را کاهش داده است، مردم مشاغل پاره وقت و با دستمزد ضعیف را انتخاب کرده اند. تصمیم اخیر جرمی هانت برای لغو مزایای ناتوانی فعلی که به افراد بیکار پرداخت می شود، به دلیل خطرات بهداشتی ضعیف که باعث بیماری بیشتر مردم می شود. در حالی که بیکاری می تواند برای سلامتی مضر باشد، کار با دستمزد کم که استقلال یا امنیت کمی را ارائه می دهد می تواند حتی بدتر باشد و باعث استرس، اضطراب، افسردگی و خستگی شود.

شواهد زیادی وجود دارد که مشاغل ضعیف با سلامت ضعیف مرتبط است. برآوردها حاکی از آن است که 1.8 میلیون نفر در بریتانیا با بیماری های ناشی از کار زندگی می کنند (تعداد واقعی ممکن است بیشتر باشد). IPPR نشان می‌دهد که کارکنان بخش‌هایی مانند فروش و مراقبت از جمله افرادی هستند که احتمال دارد بیماری‌های روانی و مزمن را تجربه کنند. قابل توجه است که افرادی که از درجات بالاتری از خودمختاری و موقعیت در مشاغل خود برخوردار هستند، مانند متخصصان حرفه ای ماهر و مدیران ارشد، کمتر احتمال دارد مشکلات سلامت روانی را تجربه کنند. سوال این است که چرا کار زیاد هیچ کدام از این موارد را به مردم ارائه نمی دهد.

تا حدودی به این دلیل است که نیروهایی که زمانی به محافظت از کارگران در برابر شرایط بد و دستمزد کم کمک می کردند، دیگر آنقدر قدرتمند نیستند. تنها 12.8 درصد از کارگران بخش خصوصی در بریتانیا به یک اتحادیه تعلق دارند، در حالی که کاهش بودجه به این معنی است که مدیریت ایمنی و بهداشت حوادث شدیدتر از پنج سال پیش را نادیده می گیرد. طی دو دهه گذشته، شرکت‌ها فشار بر کارمندان را افزایش داده‌اند و فرهنگ اهداف و معیارهایی را اعمال کرده‌اند که ضمن استفاده از فناوری‌های جدید برای نظارت بر انطباق کارکنان، سرعت کار را تشدید کرده است. این انحراف کنترل از کارگران محدود به آنهایی نیست که صلاحیت های بالاتری ندارند. بسیاری از متخصصان مانند مدرسان دانشگاه نیز اثرات زیانبار آن را تجربه کرده اند.

مفهوم این امر این است که تبدیل بریتانیا به کشوری سالم تر و مرفه تر به چیزی بیش از قطع لیست انتظار NHS نیاز دارد. این همچنین به معنای پرداختن به علل سلامت ضعیف – به ویژه مشاغل ضعیف است.