پس از پیروزی در اتحادیه کارگران آمازون، فدرال رزرو باید دست از سرکوب کردن ترازو برای روسای خود بردارد | رابرت رایش

در روز جمعه، آمازون – ثروتمندترین، قدرتمندترین و خشن ترین شرکت ضد اتحادیه آمریکا، با دومین نیروی کار بزرگ در کشور (Walmart که بزرگترین اتحادیه را در هم شکسته است)، در مقابل گروهی از کارگران انبار در نیویورک که به آن رای دادند شکست خورد. اتحادیه تشکیل دهند.

اگر کسی در مورد عزم آمازون برای جلوگیری از این اتفاق تردید داشت، کمپین ضد اتحادیه در پاییز گذشته در انبار خود در بسمر، آلاباما، باید این تردیدها را برطرف می کرد.

در نیویورک، آمازون از هر ابزاری که در آلاباما استفاده کرده بود استفاده کرد. بسیاری از آنها بر اساس قانون ملی روابط کار غیرقانونی هستند، اما آمازون نمی تواند اهمیتی بدهد. این به اندازه کافی غنی است که می تواند جریمه ای بپردازد یا هر گونه ضربه روابط عمومی را تحمل کند.

این شرکت بارها کارگرانی را که در مورد شرایط ناامن کار صحبت می‌کنند یا حتی پیشنهاد می‌کنند که کارگران به صدا نیاز دارند اخراج کرده است.

از آنجایی که خزانه شرکت آن سرشار از سود است – و بنیانگذار و رئیس اجرایی آن مصرف آشکاری را در مقیاسی که از زمان بارون های دزد در اواخر قرن نوزدهم دیده نشده است، انجام می دهد – آمازون به فرزند پوستر سرمایه داری شرکتی قرن بیست و یکمی تبدیل شده است.

بیشتر اعتبار پیروزی روز جمعه بر آمازون متعلق به کریستین اسمالز است که آمازون در بهار 2020 او را به دلیل صحبت در مورد شکست این شرکت در محافظت از کارگران انبار خود در برابر کووید اخراج کرد. اسمالز حاضر به عقب نشینی نشد. او برگشت و با مهارت و سرسختی فوق‌العاده اتحادیه‌ای را تشکیل داد.

اسمالز چیز دیگری به نفع او داشت، که مرا به گزارش شغلی عالی روز جمعه از اداره آمار کار می رساند. این گزارش نشان داد که اقتصاد از رکود کووید به زندگی خود ادامه می دهد.

با افزایش تقاضای مصرف کننده، کارفرمایان ناامید از استخدام هستند. این به کارگران آمریکایی قدرت چانه زنی بیشتری نسبت به دهه های گذشته داده است. دستمزدها در سال گذشته 5.6 درصد افزایش یافته است.

تقاضای شدید برای کارگران، شجاعت کارگران را برای درخواست حقوق و شرایط کاری بهتر از حتی شدیدترین شرکت‌های ضد اتحادیه در آمریکا، مانند آمازون و استارباکس، تقویت کرده است.

آیا این موضوع جای نگرانی دارد؟ اصلا. کارگران آمریکایی در بیش از چهار دهه افزایش حقوق چندانی نداشته اند. بیشتر دستاوردهای اقتصاد به سمت بالا رفته است.

علاوه بر این، تورم به حدی بالا است که حتی افزایش 5.6 درصدی دستمزد در سال گذشته از نظر قدرت خرید واقعی حداقل است.

اما شرکت های آمریکایی معتقدند این افزایش دستمزدها به تورم کمک می کند. همانطور که نیویورک تایمز به طور رسمی گزارش شده است، افزایش دستمزد “می تواند افزایش قیمت ها را افزایش دهد”.

این آشغال محض است متأسفانه، رئیس هیئت مدیره فدرال رزرو، جروم پاول، آن را باور دارد. او نگران است که “بازار کار به شدت فشرده است” و به “سطح ناسالم” رسیده است.

در نتیجه، فدرال رزرو در مسیر افزایش مکرر نرخ بهره به منظور کند کردن اقتصاد و کاهش اهرم چانه زنی کارگران آمریکایی است.

در اینجا مکث کنید تا این را در نظر بگیرید: وزارت بازرگانی روز چهارشنبه گزارش داد سود شرکت ها به بالاترین حد خود در 70 سال گذشته رسیده است. درست خواندید از سال 1952، شرکت ها به خوبی اکنون انجام نداده اند.

سود آمازون در استراتوسفر است، اما این فقط آمازون نیست. در کل، شرکت های آمریکایی سرشار از پول نقد هستند.

اگرچه آنها هزینه های بالاتری (از جمله دستمزدهای بالاتر) می پردازند، اما همچنان موفق شده اند سود خود را افزایش دهند. چگونه؟ آن‌ها قدرت قیمت‌گذاری کافی برای انتقال آن هزینه‌های بالاتر به مصرف‌کنندگان و حتی اضافه کردن مقدار بیشتری برای خود دارند.

وقتی شرکت‌های آمریکایی با این پول‌ها سرازیر می‌شوند، چرا حق الزحمه همانطور که تایمز گزارش می دهد، سود افزایش قیمت را گرم می کند؟ در یک اقتصاد سالم، شرکت ها هزینه های بالاتر – از جمله دستمزدهای بالاتر – را به مصرف کنندگان خود منتقل نمی کنند. آنها دستمزدهای بالاتری را از سود خود پرداخت می کردند.

اما این اتفاق نمی افتد. شرکت‌ها از سود رکورددار خود برای بازخرید مقادیر زیادی از سهام خود استفاده می‌کنند تا قیمت سهام خود را بالا نگه دارند.

همانطور که جروم پاول بیان می کند، بازار کار “به طور ناسالم” تنگ نیست. شرکت ها به طرز ناسالمی چاق هستند. کارگران قدرت زیادی ندارند. شرکت ها انجام می دهند.

برد فوق العاده کارگران انبار استیتن آیلند آمازون دلیلی برای جشن است. بیایید امیدوار باشیم که آغاز تجدید قدرت کارگری در آمریکا باشد.

با این حال، واقعیت این است که شرکت‌های آمریکایی نمی‌خواهند هیچ یک از سود رکوردش را به کارگرانش واگذار کنند. اگر نتواند مستقیماً با اتحادیه‌ها مبارزه کند، این کار را به طور غیرمستقیم با مقصر دانستن تورم به دلیل افزایش دستمزد انجام می‌دهد، و سپس فدرال رزرو را تشویق می‌کند، زیرا اقتصاد را به اندازه‌ای کاهش می‌دهد که بتواند نفوذ جدید چانه‌زنی کارگران آمریکایی را از بین ببرد.