“شما نمی توانید کمک کنید اما غرق شوید”: شادی به عنوان ناپولی به عنوان اولین قهرمانی برای 33 سال | ناپولی

ناپلز با نزدیک شدن به کسب اولین عنوان قهرمانی خود در سری آ در 33 سال اخیر، در جشن های هذیانی منفجر شده است – پیروزی ای که فراتر از فوتبال برای این شهر جنوبی ایتالیایی که اغلب مورد تمسخر قرار می گیرد، طنین انداز می شود.

ناپولی امیدوار بود با 6 بازی باقی مانده به قهرمانی اسکودتو برسد، اما تساوی 1-1 مقابل سالرنیتانا به این معنی بود که باید چند روز جشن رسمی را به تعویق بیاندازد.

با این حال، با 18 امتیاز برتری تیم در جدول و کسب عنوان قهرمانی لیگ، آتش بازی به راه افتاد، ماشین ها بی وقفه غوغا کردند و مردم در خیابان ها و بالکن های خانه هایشان به رقصیدن پرداختند – بسیاری از پرچم های اهتزاز با تصویر آن مرحوم. دیگو مارادونا که ستاره ناپولی در زمان کسب آخرین اسکودتو در سال 1990 بود و حضوری جاودانه در این شهر دارد.

ما 33 سال است که چنین چیزی را نداشته ایم! جوزپینا اسکاتی در حالی که با یک آهنگ کلاسیک ناپلی از بالکن نزدیک می رقصید و آواز می خواند، گفت. توصیف اهمیت آن دشوار است، اما این چیزی است که ما در درون خود احساس می کنیم – حتی اگر طرفدار فوتبال نباشید، نمی توانید در این شادی باورنکردنی غرق نشوید.

به سختی می توان کسی را پیدا کرد که طرفدار فوتبال در ناپل نباشد، شهری که به طور سنتی فقیرانه مدت ها توسط قدرت های شمالی ایتالیا کنار گذاشته شده بود و تنها در طول دوره هفت ساله موفقیت آمیز مارادونا با ناپولی در دهه 1980، غرور خود را دوباره کشف کرد.

Concetta Esposito 63 ساله با تاج آبی و نشستن روی چهارپایه در وسط خیابانی شلوغ و باریک در منطقه فورسلا در مرکز تاریخی ناپل، ساعاتی قبل از بازی ناپولی مقابل سالرنیتانا شروع به مهمانی کرد.

او گفت: “شوهر فقید من از طرفداران پر و پا قرص ناپولی بود، بنابراین من هم برای او جشن می‌گیرم – می‌خواهم این لحظه خاص را زندگی کنم.” ناپل همیشه شهر مهمی بوده است، اما بسیاری ما را مردمی پست‌تر می‌دانستند – برنده شدن در این اسکودتو نشان می‌دهد که ما انسان‌های زیبایی هستیم – حتی زیباتر از بقیه.

از مردم بپرسید که چرا پیروزی اسکودتو برای شهر اینقدر مهم است و یک پاسخ رایج این است که “خیلی بیشتر از فوتبال است”.

در اوایل ماه مارس، زمانی که ناپولی به طور جدی از لشکر صعود کرد و شکوه و جلال در چشم بود، مقدمات برگزاری جشن آغاز شد.

محله های سراسر شهر پول خود را به تزئینات ریختند و خیابان ها را با پرچم ها و بنرهایی که رنگ های آبی و سفید لباس تیم را به تصویر می کشیدند پر کردند. در یکی از بنرها در فورسلا نوشته شده بود: «روز مورد انتظار فرا رسید. حالا بیایید از لحظه مورد نظر لذت ببریم.» دیگری نوشته بود: «اول نادیده گرفته شدیم، سپس مورد تمسخر قرار گرفتیم… حالا ما قهرمان هستیم.»

هنرمندان خالکوبی در حالی که طرفداران خود را به استودیوهایشان برای جشن گرفتن این مناسبت سرازیر می کردند، تجارت خروشانی انجام داده اند. یکی از بچه‌ها که صبح یکشنبه با والدینش در کافه‌ای در پیاتزا دانته نشسته بود، حرف «N» را روی موهایش تراشیدند.

تب پارتی در خیابان‌های باریک منطقه‌ای محروم در نزدیکی منطقه Sanità، جایی که خانواده‌های چند نسلی در خانه‌های همکف زندگی می‌کنند، بیشتر محسوس بود. خانه های کم ارتفاع “مردم در این اطراف هزینه زیادی برای تزئینات کرده اند – چگونه می توانیم روی ناپولی خود سرمایه گذاری نکنیم؟” ماریانا سولامی گفت. ما می‌خواهیم هیجان خود را به دنیا نشان دهیم و اینکه قلب داریم – چیزی که شمال ندارد.»

عکس های بازیکنان تیم ناپولی به خصوص ویکتور اوسیمن، مهاجم ستاره این تیم همه جا بود.

اما روح مارادونای فقید، با زیارتگاه‌هایی که به ستاره آرژانتینی اختصاص داده شده است، در ناپل وجود دارد، چه در گوشه خیابان، چه در رستوران‌ها یا مغازه‌ها. فرانچسکو براسلو، مدیر بار هتل، گفت: برای ناپلی ها، مارادونا چه زنده و چه مرده فوق العاده است. او نه تنها به خاطر فوتبالش، بلکه به این دلیل که از مردم ناپل در سراسر جهان دفاع کرد، قدردانی می شود.

گائتانو پانه گفت زمانی که ناپولی آخرین اسکودتو خود را برد، 11 ساله بود. به یاد دارم که عمویم ماشینش را آبی رنگ کرد و من و پسر عمویم که هم سفید و آبی بودیم، از بالای آن بالا رفتیم و در حالی که به قفسه چمدان بسته بودیم رانده شدیم. این یک جشن باورنکردنی بود و به ما کمک کرد تا به شهر احساس غرور کنیم. همانطور که مارادونا انجام داد، او همیشه پادشاه ناپل و فوتبال خواهد بود.