مزرعه نوازش گاو تازه پذیرای اولین سوسک های سرگینی است که در فرانسه دوباره وحشی می شوند | دوباره ویلینگ

در یک جنگل پر از گاوچران، تاریخ فرانسه در حال ساخت است: اولین جابجایی سوسک های سرگین در کشور در حفاظتگاه طبیعی در نزدیکی بوردو.

با همان شکوه و مراسم رهاسازی یک سیاهگوش ایبری یا یک گاومیش کوهان دار اروپایی، حدود 60 حشره «توپ نورد» روز چهارشنبه به جنگل‌های باتلاقی اتانگ دو کوسو در جنوب غربی فرانسه آورده شدند تا عملکرد حیاتی اکوسیستم را احیا کنند. ساحل اقیانوس اطلس

سوسک های سرگین (scarabaeus laticollis) از زباله های تولید شده توسط ده ها گاو وحشی که در تپه های شنی، تالاب ها و باتلاق های پروژه بازگردانی پرسه می زنند و مواد مغذی را در خاک بازیافت می کنند، مهمانی خواهد کرد.

این حشرات در دهه 1960 با کاهش جمعیت گاوهای وحشی از منطقه ناپدید شدند. آخرین گله پرسه آزاد لندیز دریایی این نژاد در اواخر دهه 1980 توسط حافظان محیط زیست از کشتارگاه نجات یافت. قبل از ایجاد مزارع وسیع کاج در زمان ناپلئون سوم، این ناحیه از گاسکونی به خاطر دامداری‌اش معروف بود و چوپان‌ها روی پایه‌های چوبی 5 فوتی از گله‌های خود مراقبت می‌کردند و سوسک‌های سرگین روی زباله‌ها رشد می‌کردند.

اکنون، همراه با گاوهای وحشی، سوسک‌های سرگین برگشته‌اند و در مزرعه‌ای که تازه با لپه‌های گاوچرانی برای ورودشان آماده شده رها شده‌اند.

جمعیت سوسک سرگین در سرتاسر جهان از زمان تشدید کشاورزی متحمل کاهش شدیدی شده است. گاوها و سایر حیوانات اهلی به شدت مورد توجه کشاورزان قرار گرفته اند. کریستل شارلاکس، دستیار نگهبان در حفاظتگاه طبیعی اتانگ دو کوسو، گفت: درمان‌های ضد کرم و ضد انگل به زباله‌ها نشت می‌کنند و تعداد سوسک‌های سرگین کاهش زیادی داشته است.

در اینجا، ما با یک نژاد محلی از گاوها برای مدیریت زمین کار کرده ایم. ما آنها را با دارو درمان نمی کنیم. اگرچه گاوها دارای انگل هستند، آنها بخشی از چرخه زندگی هستند، آنها بخشی از تنوع زیستی هستند. اکنون، با پروژه سوسک سرگین، ایده این است که در واقع به این خانواده عظیم حشرات فرصتی داده شود تا دوباره برگردند.

بیش از 5000 گونه سوسک سرگین وجود دارد و آنها در همه قاره ها به غیر از قطب جنوب یافت می شوند. همه آنها “غلتک” نیستند، که سرگین را به شکل یک توپ در می آورند و آن را به جایی که می خواهند در زمین دفن کنند، می غلتانند. برخی تونل‌ها را در سرگین حفر می‌کنند، برخی توپ‌های غلتک‌ها را می‌دزدند، در حالی که برخی دیگر در بالای زباله‌ها زندگی می‌کنند. آنها به دلیل نقشی که در تجزیه و پراکندگی بذر دارند، یکی از گونه های کلیدی محسوب می شوند.

انتشار این دسته از scarabaeus laticollisاز مونپلیه در جنوب فرانسه آورده شده است، توسط صندوق بازگشت حیات وحش اروپایی Rewilding اروپا تامین شد، که همچنین از پروژه‌های معرفی مجدد سیاهگوش در لهستان، عقاب‌های بونلی در ساردینیا و آبریزان در کورنوال حمایت کرده است.

پستانداران، به ویژه گوشتخواران بزرگ، اغلب بر معرفی مجدد غالب هستند، اما حافظان محیط زیست می گویند که گیاهان و حیات وحش باید در هر سطحی از اکوسیستم بازگردانده شوند تا بتوانند واقعاً احیا شوند.

«تنوع زیستی زیبایی در کاوشگرها وجود دارد. سوفی بوژان، دانشجوی کارشناسی ارشد بوم شناسی در دانشگاه بوردو، گفت: در یک زیستگاه کوچک مانند آن، آنجا پر از زندگی است.

هر سوسک سرگینی که در دو مرحله رها می شود، تمیز می شود و یک نقطه سبز رنگ در پشت آن در قلم نشانگر برای شناسایی ترسیم می شود. این گونه حداکثر دو سال زندگی می کند و لاروهای خود را در گلوله های سرگین می گذارد.

یک جفت تقریباً بلافاصله پس از رها شدن در حال جفت گیری دیده شدند، اولین نشانه ای که نشان می دهد سوسک های سرگین دوباره در اتانگ دو کوسو مستقر خواهند شد.

یکی از ناظران در مورد تکنیک بازتولید اشاره کرد: “Ah, la classique”.

چشم‌انداز وسیع‌تر اتانگ دو کوسو پر از پرندگانی است که در امتداد مسیر پرواز اقیانوس اطلس شرقی در بخش‌هایی از تالاب‌های باقی‌مانده در حال حرکت هستند: قاشق‌هایی که در مسیر خود به سمت مناطق پرورش‌یافته در شمال می‌روند، در باتلاق‌ها تغذیه می‌کنند، صدای بال‌ها به گوش می‌رسد، و صدای کری قورباغه در استخرهای آب ثابت است، با امواج اقیانوس اطلس در پس زمینه برخورد می کند.

برای فرانسوا سارگوس، که از سال 1988 به مدیریت حفاظتگاه طبیعی کمک کرده است، پروژه بازگردانی شخصی است. خانواده خود او بین کسانی که می خواهند جنگل کاج را در این بخش از گاسکونی برای احیای تالاب ها برداشته شوند و کسانی که در صنعت چوب دست دارند تقسیم شده است.

سارگوس به جمع آوری پول برای نجات گاوهای وحشی کمک کرد و ذخیره گاه طبیعی را با دقت از درختان کاج پاکسازی کرد و منظره را به حالت سابق بازگرداند و از بازگشت سوسک های سرگین خوشحال شد. او از شاعر گاسکونی، فلیکس آرناودین، الهام گرفته است، که از گسترش مزارع کاج در قرن نوزدهم منزجر شده بود و چوپان ها را بر روی پایه ها ثبت می کرد.

او به عنوان فردی عجیب و غریب دیده می شد، اما از زمان خود جلوتر بود. شاید بگویید من مثل فلیکس هستم.» سارگوس با خنده می گوید. او بسیار شیوا نوشت: “این کاج ها مانند میله های یک سلول زندان هستند که افق را مسدود می کند.” من واقعاً با این هماهنگ هستم.

«در آینده، منطقه بسیار بزرگ‌تری برای ذخیره‌گاه ایده‌آل خواهد بود، جایی که طبیعت می‌تواند کارهای خود را با کمترین مداخله ممکن انجام دهد. جایی که طبیعت رها شده تا اشتباهات انسان را اصلاح کند.»

پوشش بیشتر سن انقراض را در اینجا بیابید و خبرنگاران تنوع زیستی را دنبال کنید فیبی وستون و پاتریک گرینفیلد در توییتر برای همه آخرین اخبار و ویژگی ها