پیشرفت مداوم در انتخابات محلی کافی نیست. کارگر به یک ضربه ناک اوت نیاز دارد | انتخابات محلی

بسیاری از انگلستان روز پنجشنبه در انتخابات محلی به پای صندوق های رای می روند که لحن سیاسی را در تابستان تعیین می کند. توازن قوا باید روشن باشد: حزب کارگر پیشتاز دو رقمی در نظرسنجی ها است و در هر موضوعی مورد علاقه رأی دهندگانی است که از خشم دولت و اشتیاق به تغییر گزارش می دهند. با این حال، حال و هوای وست مینستر نامطمئن تر است – حزب کارگر می ترسد، و محافظه کاران امیدوارند که جریان هنوز هم پیش از فرا رسیدن انتخابات عمومی تغییر کند.

تکلیف ریشی سوناک در اولین آزمون انتخاباتی اش روشن است. جزر و مد مخالف حزب او است، بنابراین او باید سطح را پایین بیاورد و امیدوار باشد که حداقل از فاجعه جلوگیری شود. این کمکی نمی کند که حزب او بیش از حد معمول با رقابت های امسال که عمدتاً در قلمرو متمایل به آبی برگزار می شود، آشکار شود. با این حال، محافظه‌کاران نیز به لطف شکست‌های انتخاباتی که در سال 2019 متحمل شدند، یعنی زمانی که تقریباً تمام کرسی‌های مورد رقابت آخرین بار با هم رقابت کردند، موقعیت شروع ضعیف‌تری نسبت به معمول دارند. رقابت 2019 در روزهای سگی دولت می برگزار شد و حزب برگزیت نایجل فاراژ در نظرسنجی ها افزایش یافت. این یک فاجعه برای محافظه‌کاران بود، با از دست دادن بیش از 1300 صندلی، اما در آن زمان فروپاشی به معنای قرار گرفتن در معرض کمتر است. محافظه‌کاران از کرسی‌های آسیب‌پذیر کمتری دفاع می‌کنند و حتی ممکن است در برخی بخش‌ها به جایگاه خود بازگردند. هر دفاعی در برابر جزر و مد و سود غیرمنتظره به عنوان نشانه ای از انعطاف پذیری مورد استفاده قرار می گیرد.

وظیفه کیر استارمر به همان اندازه روشن است: این انتخابات محلی بهترین فرصت را برای نمایش قدرت ارائه می دهد. او به حزب کارگر نیاز دارد تا سرنخ های واضح نظرسنجی ها را به پاکسازی شوراها تبدیل کند. گذشته برای حزب کارگر نیز مفید است – انتخابات محلی 2019 چرخه “طاعون بر هر دو خانه شما” بود، جایی که رای دهندگان به طور یکسان علیه دولت و مخالفان مخالفت کردند. حزب کارگر، مانند محافظه‌کاران، آرا و کرسی‌های خود را از دست داد. اما حزب کارگر، بر خلاف محافظه کاران، از آن زمان به شدت بهبود یافته است. بنابراین، اپوزیسیون مطمئناً پیشرفت خواهد کرد حتی اگر حزب حاکم بیشتر سقوط نکند.

اما پیشرفت مداوم برای یک اپوزیسیون عصبی که هنوز در تلاش است تا به اقبال خوب خود ایمان بیاورد کافی نخواهد بود. استارمر برای متقاعد کردن حامیان بدبین که ناامیدی‌های زیادی را پشت سر گذاشته‌اند، به عملکردی غالب نیاز دارد که حزب کارگر واقعاً در مسیر بازگشت به دولت است. تبدیل امید به انتظار نیاز به جزر و مد قرمز دارد که یادآور دوران شکوفایی تونی بلر در اواسط دهه 1990 باشد. هیچ کاری کمتر از یک ضربه ناک اوت انجام نمی دهد.

ارائه یک عملکرد غالب نیازمند پل زدن بر شکاف برگزیت است که رأی دهندگان را در هر انتخاباتی از سال 2016 از هم جدا کرده است. خشم مشترک از کاهش دستمزدها، افزایش صورت حساب ها و مشکلات خدمات عمومی فرصتی برای حزب کارگر است تا رأی دهندگان را در هر دو طرف شکاف برگزیت بسیج کند. محافظه کاران امیدوارند که پیوندهای ایجاد شده در نبرد طولانی برگزیت دوام بیاورند و به آنها کمک کند تا در مناطقی که تمایل به ترک دارند، حتی زمانی که نبرد برگزیت از حافظه محو می شود، ادامه دهند.

کاهش اهمیت برگزیت همچنین می‌تواند برای لیبرال دموکرات‌ها که موجی از خشم باقی‌مانده را در سال 2019 سوار شدند و 700 کرسی به دست آوردند و دوازده شورا را کنترل کردند، ایجاد کند. حفظ این دستاوردها در شرایط فعلی دشوار خواهد بود. با این حال، لیبرال دموکرات‌ها در دو دور اخیر انتخابات محلی، علی‌رغم نظرسنجی‌های ضعیف ملی و کاهش علاقه به برگزیت، عملکرد قوی داشته‌اند. با محو شدن خاطرات ائتلاف، حزب ممکن است در حال بازیافتن قدرت سنتی خود در شهرها و تالارهای شهر باشد. دموکرات‌های لیبرال امیدوارند این روند ادامه یابد، به‌ویژه در مناطقی که امیدوارند در سال آینده با مدیران محافظه‌کار وست‌مینستر به چالش بکشند.

احزاب کوچکتر نیز نقش بزرگی در این انتخابات محلی دارند. سبزها رکورددار هستند و از هر 10 رقابت، چهار نامزد حضور دارند. رقابت سبز کمپین‌های حزب کارگر و لیبرال دموکرات را پیچیده می‌کند و یک دستور کار متمایز و یک خروجی جایگزین برای خشم رای‌دهندگان ارائه می‌دهد. اصلاحات بریتانیا نیز انگشتان پای خود را در سیاست های محلی فرو می برد. در حالی که قواره حزب بسیار متواضع است و نمی‌تواند تأثیر کلی داشته باشد، حتی تعداد انگشت شماری از نمایش‌های محلی قوی از Reform، اعصاب محافظه‌کاران را به هم می‌ریزد. اختلاف در رای خروج می تواند بسیاری از کرسی های محافظه کار وست مینستر را در سال آینده تهدید کند.

امسال یک X-factor نیز وجود دارد. خلق و خوی ضد سیاسی ناشی از ناامیدی برگزیت به نفع هر کسی بود که در سال 2019 در رای گیری حضور داشت و بیش از 700 نامزد محلی و مستقل را به پیروزی رساند. بسیاری از این کرسی‌ها در این هفته بازی خواهند کرد، اما پیش‌بینی اینکه چه کسی می‌تواند به دست بیاورد دشوار است. بازیابی کرسی‌های مستقل می‌تواند عقب‌نشینی محافظه‌کاران را کاهش دهد یا موج قرمز را بزرگ‌تر کند. سرنوشت دو بزرگ این بار تا حدی به رای دهندگانی تبدیل خواهد شد که طبق معمول دفعه قبل سیاست را رد کردند.

رابرت فورد استاد علوم سیاسی در دانشگاه منچستر و یکی از نویسندگان کتاب انتخابات عمومی بریتانیا در سال 2019 است.