‘احمق!’ غوغا در رامفورد به دلیل ممنوعیت پوشیدن هود در مناطق خرید | جوانان

پیدا کردن یک هودی در رامفورد در شرق لندن کار سختی نیست – تاپ های کلاه دار تقریباً به اندازه شلوار جین در سراسر بریتانیا در همه جا حاضر شده اند. بنابراین قانون جدیدی که هر کسی را از پوشاندن کاپوت خود در مناطق خرید مرکز شهر منع می‌کند، مورد پسند برخی قرار نگرفته است.

محمد امراوئی، افسر 24 ساله زندان می گوید: «این احمقانه ترین چیزی است که در عمرم شنیده ام.

ماسک اسکی و کلاه ایمنی موتورسیکلت نیز ممنوع است، در حالی که ماسک جراحی و لباس مذهبی ممنوع است. ابتکار منطقه بهبود کسب و کار رامفورد توسط اعضای شورای شهر هاورینگ و افسران پلیس محلی شهری به عنوان اقدامی علیه رفتارهای ضد اجتماعی مورد حمایت قرار گرفته است.

امرائویی که کمد لباس‌هایش در خانه حاوی ده‌ها هودی است، می‌گوید: «این یک موضوع بحث‌انگیز است، زیرا به طور کلیشه‌ای، فردی که ماسک اسکی دارد می‌خواهد مشکل ایجاد کند. “اما تنوع زیادی در اطراف وجود دارد و مردم آن را برای مد می پوشند.”

هودی ها برای دهه ها میدان نبرد مد بوده اند. در سال 2005، به چندین نوجوان دستور رفتار ضداجتماعی (آزبو) داده شد تا از پوشیدن هود در مجازات زندان جلوگیری شود. پس از آنکه مرکز خرید بلوواتر در آن سال آنها را ممنوع کرد، دیوید کامرون از این موضوع برای تغییر نام حزب خود به عنوان “محافظه‌کاران دلسوز” با سخنرانی خود “یک هودی را در آغوش گرفت” استفاده کرد. در حال حاضر، رفتار ضد اجتماعی دوباره در سراسر انگلستان و ولز افزایش یافته است – یا حداقل مردم معتقدند که چنین شده است. بررسی جنایت برای انگلستان و ولز نشان می دهد که در سال 2020 حدود 30 درصد بیشتر از افراد در سال 2012 رفتارهای ضد اجتماعی را تجربه کرده اند.

حزب کارگر جرم و جنایت را به یک موضوع کلیدی مبارزات انتخاباتی تبدیل کرده است و دولت ماه گذشته با یک برنامه اقدام پاسخ داد. ممنوعیت گاز خنده بیشترین توجه را به خود جلب کرد، اما اقداماتی در مورد پلیس نقطه کانونی و بودجه اضافی برای حمایت از جوانان وجود داشت.

حمایت از ممنوعیت در رامفورد وجود دارد. مغازه داران و کارگران در لیبرتی، یکی از چهار مرکز خرید رامفورد که از این قانون حمایت می کنند، بیشتر حمایت می کنند. جان لایم، مدیر Select Tech، گفت که این فروشگاه توسط گروه‌هایی که آیفون‌ها و مک‌های اپل را می‌دزدند، «ترور» شده است. او گفت: «آنها با عجله وارد می‌شوند و هر چه به دستشان می‌رسد را می‌برند و همه آنها پوشش‌های صورت دارند. وی افزود که گشت های امنیتی همزمان با وضع قوانین جدید افزایش یافته است. اکثر مشتریان وقتی از او پرسیده شد از پایین آوردن کاپوت خود راضی بودند، او گفت: “فقط یک مورد بود که مجبور شدم کسی را به بیرون اسکورت کنم.”

به گفته جان ییتس، مدیر اجرایی صندوق موقوفات جوانان، مشکل این است که هیچ مدرکی دال بر اثربخشی ممنوعیت هودی ها وجود ندارد.

او گفت: «فکر نمی‌کنم لزوماً ایده‌ای دیوانه‌کننده باشد، اما ممنوعیت هودفروشی می‌تواند یک نقطه ضعف واقعی داشته باشد. او می‌گوید: «کلاه‌دارها معمولاً توسط جوانان پوشیده می‌شوند، بنابراین کل گروه را منفی می‌خوانند. خیلی سخت است که مردم را از پوشیدن آنچه می خواهند جلوگیری کنید.

و این خطر وجود دارد که با انجام کاری که شواهد واضحی برای آن وجود ندارد، حواس‌پرتی از آنچه واقعاً کار می‌کند منحرف شود.»

به گفته یتس، آنچه کار می کند، پلیس نقطه ای است که در آن افسران به سادگی حضوری مشهود دارند. او گفت که شواهد نشان می دهد که جرم کاهش می یابد و به جای دیگری حرکت نمی کند. اقدامات دیگری که موثر است کمک به جوانانی است که دستگیر شده اند، از مدرسه محروم شده اند، از مدرسه غایب هستند، بیکار هستند یا قربانی جنایات خشونت آمیز شده اند.

با این حال، یتس گفت که ممکن است دلایل خوب دیگری برای ممنوعیت هودی وجود داشته باشد. جوانانی که درگیر خشونت بوده‌اند به او گفته‌اند که لباس راهی برای بزرگ‌تر کردن افراد به‌عنوان یک تهدید احتمالی است – نادیده گرفتن افرادی که لباس‌های هوشمند یا کت و شلوار دارند.

«در این زمینه، ممنوع کردن برخی از اقلام لباس ممکن است باعث بی انگیزگی افرادی شود که به جایی برای شروع کاری می آیند. اما هیچ داده‌ای وجود ندارد، بنابراین اگر آنها می‌خواهند این کار را انجام دهند، می‌گویم “لطفا، لطفاً برخی از داده‌ها را جمع‌آوری کنید تا نشان دهید آیا واقعاً کمک کرده است یا نه.”

مطالعه‌ای روی دانش‌آموزان نوجوان مدرسه‌ای در نیویورک در سال 2020 نشان داد که آن‌ها بیشتر احتمال دارد فردی را که هودی پوشیده است به‌عنوان احتمال شرکت در رفتار غیرقانونی یا طرد شده اجتماعی قضاوت کنند.

دکتر اشلی واینبرگ، روانشناس در دانشگاه سالفورد، می گوید: “نکته اصلی این است که هودی ها می توانند به عنوان وسیله ای برای فعال کردن سوگیری ها عمل کنند – نوعی کوتاه نویسی شناختی برای تبعیض.” او گفت که این امکان وجود دارد که “در غیاب شواهد، افرادی که احساس می کنند صلاحیت عمل دارند، به چنین سوگیری هایی استناد کنند.”

سایر انواع لباس در سراسر بریتانیا در همه زمینه ها ممنوع شده است. سوپرمارکت‌های مختلف لباس خواب را در فروشگاه‌ها ممنوع کرده‌اند و آن را برای خرید نامناسب می‌دانند، و بسیاری از مدارس دامن‌های کوتاه یا حتی دامن‌ها را به طور کامل در زمان‌های اخیر ممنوع کرده‌اند.

بیشتر در تاریخ – پس از نبرد کالودن در سال 1746 – مجلس قانون لباس را تصویب کرد که در آن کت و شلوار، کت و شلوار و تارتان برای تسلط بر کوهنوردان اسکاتلند ممنوع شد.

از قرن سیزدهم به بعد، قوانین جمع آوری به طور منظم در سراسر اروپا ایجاد شد. هنری هشتم تنها فردی بود که قرار بود ارغوانی یا طلایی و ابریشم بپوشد و قضات پادووا پلیس مد را منصوب کردند که در سال 1546 چندین زن را به دلیل تخلفاتی مانند پوشیدن گوشواره های مروارید یا داشتن زنجیر طلا به پنکه متوقف کردند.

به گفته اولینکا روبلک، استاد تاریخ اروپای اولیه مدرن در کمبریج و یکی از سردبیران، هدف پشت این قوانین معمولاً این بود که مطمئن شوند مردم پول خود را برای لباس‌ها هدر نمی‌دهند یا وانمود نمی‌کنند که موقعیت اجتماعی بالاتری دارند. حق لباس پوشیدن.

او گفت: “آنها همچنین می توانند به آنچه که به عنوان رفتارهای ضداجتماعی طبقه بندی می شود رسیدگی کنند – به عنوان مثال، مقررات ضد نقاب زدن.” اما اجرای این قوانین بسیار سخت بود. «آنها اغلب بسیار نامحبوب بودند و برخی اصلاً اجرا نمی شدند.

«معمولاً امید و اشتیاق زیادی در مورد آوردن قانون وجود داشت. اما سوال اینجاست که چه کسی قرار است آن را اجرا کند؟ چه کسی جریمه ها را دریافت می کند؟ بسیار پیچیده می شود و معمولاً تبخیر می شود. ما تلاش های زیادی برای اجرای آن داریم و پس از آن مقامات فقط تسلیم می شوند.»

جولی فراست، مدیر منطقه بهبود کسب و کار رامفورد گفت که آنها حوادث را زیر نظر خواهند داشت تا بتوانند تأثیر مطالعه را اندازه گیری کنند. اما کمی شک و تردید وجود دارد. سلیم احمد، یک شاگرد 18 ساله بازاریابی، موافق است که ماسک‌های اسکی «فوق‌العاده به نظر می‌رسند»، اما او احساس می‌کند که صرفاً جوان بودن او را به یک هدف تبدیل می‌کند، هر چه که بپوشد. “به شما خنده دار نگاه می شود – این درست نیست.”

او به اینکه نمی تواند کلاه خود را در مرکز شهر بپوشد مخالف است. “اگه بارون بباره چی؟”