لینستر از بی انضباطی تولوز برای رسیدن به فینال جام قهرمانان استفاده کرد | جام قهرمانان

راهپیمایی ادامه دارد. مهم نیست که این دیدار از تولوز قدرتمند، تنها باشگاهی با شجره‌نامه غنی‌تر در این رقابت‌ها بود، لینستر به فینال جام قهرمانان راهپیمایی کرد که گویی طبیعی‌ترین و واضح‌ترین مسیر به یک فصل از قبل درخشان است.

چه با پیراهن سبز ایرلند و چه آبی های استانشان، این بازیکنان هنوز در این فصل شکست نخورده اند. تولوز آینه تیم ملی خود نیست، اما بهترین های فرانسه را در خود جای داده است. این ممکن است بعدازظهر هیجان‌انگیزی را برای تیمی فراتر از موفق‌ترین تیم باشگاهی فرانسه در این سال، یعنی سال جام جهانی خانگی‌شان، به نمایش بگذارد.

تولوز دروازه حریف را باز و بسته کرد، اما در این بین پنج تلاش را واگذار کردند، چهار تای آنها زمانی که به 14 نفر رسید. لینستر در دوبلین، که آنها در تمام مراحل حذفی حضور داشته و خواهند داشت، یک چیز است، اما به آنها هدایایی را در جبهه انضباطی ارائه دهید و حتی اریستوس های Haute-Garonne شانسی ندارند.

یک کارت زرد برای توماس راموس در نیمه اول و رودریگ نتی، بازیکن جایگزین در نیمه دوم، همه دعوت هایی بود که میزبان نیاز داشت. هیچ تیمی در برابر حریف محروم به این اندازه بی رحم نیست. جک کانن در حالی که راموس خارج از خانه بود دو بار گلزنی کرد تا لینستر در پایان کوارتر اول 20-7 پیش بیفتد که دن شیهان در لحظه بازگشت راموس بهتر شد.

در نیمه دوم، روتین پیک و درایو لنستر فوق‌العاده بود، پس از اینکه نتی بی‌معنا با سر به سمت جاش ون در فلیر رفت و در شرایط فعلی خوش شانس بود که فقط زرد را ببیند. ون در فلیر از روی خطی که با آن بی احتیاطی تنظیم شده بود گل زد.

هنگامی که ژان کروز مالیا، تقریباً به همان اندازه بی‌معناست، در یک رکیک توهین کرد، حمله جیسون جنکینز در خط برای تولوز پس از خط‌آوت بعدی، بسیار زیاد بود.

هر دو گل کونان در نیمه اول نیز از خط خطی ها به دست آمد، که جیمز رایان، کاپیتان در غیاب جانی سکستون، به درستی حکم داد. کانن بیشتر مدیون دقت در دست و زمان بندی پاس بود تا امتیازات نیمه دوم لینستر. این ایرلندی ها می توانند آن را به هر طریقی بازی کنند.

تلاش شیهان، سومین تلاش لینستر در نیم ساعت کوتاه، مرهون اختلاط پل گراو و جک ویلیس بود، اما چه پایانی، هوکر آنتوان دوپون و راموس را با سرعت شکست داد. در واقع از هر طرف

حضور گراو در وهله اول حکایت دیگری داشت. تولوز با تاکتیک بسیار فرانسوی یعنی تقسیم 6-2 روی نیمکت وارد زمین شد که می تواند در شرایط مناسب کار کند. از جمله از دست ندادن کمر به دلیل مصدومیت در نیمه اول. پی یر لوئیس باراسی در دقیقه 15 به اجبار از زمین بازی اخراج شد و باعث شد تا تیمش تغییر کند. گراو در نیمه اول به میدان رفت و دوپون و رومن نتاماک هر کدام یک جابجا کردند.

این به دوپون اجازه داد تا بریف روینگی را که در بهترین زمان ها به خوبی اجرا می کند، توسعه دهد. برای مدتی، در اواخر نیمه اول، زمانی که مانی میافو به دنبال یک پنالتی سریع توسط گرائو به ثمر رسید، خطر از کار افتادن بود.

اما بی انضباطی تولوز بزرگترین مشکل آنها بود. کارت زرد راموس برای ضربه‌ای که عمدی به نظر می‌رسید ممکن است قابل اعتراض باشد، اما اگر می‌خواهید برای آن توپ‌ها با یک مرد کاملا بیرون بروید، بهتر است مطمئن باشید. در غیر این صورت، تولوز نمی توانست با وین بارنز داور بازی استراحت کند، اولین پنالتی آنها بیش از نیم ساعت اعلام شد و در آن زمان شش ضربه را دریافت کردند.

این مایه شرمساری است، زیرا وقتی می توانند بازی کنند، تعداد کمی به این زیبایی این کار را انجام می دهند. تلاش ابتدایی آنها، اولین بازی، نرم و ظاهراً بی دردسر بود، استادان در بخش عقب، پیتا آهکی را قبل از پایان 10 دقیقه اول به پایان رساندند. تلاش آن‌ها برای مرگ، ویلیس که تیمی رانده شده خودشان را به خانه هدایت می‌کرد، نشان داد که می‌توانند آن را آهسته و بی‌رحمانه بازی کنند.

فقط وقتی صحبت از راگبی چند بعدی می شود، در حال حاضر کسی نیست که با استان ایرلند مقایسه شود. لینستر سه هفته دیگر در فینال دوبلین با اعتماد به نفس به مصاف لاروشل یا اکستر خواهد رفت. سپس گروه ایرلند آنها، یعنی تقریباً همه آنها، در پایان سال دوباره ذهن خود را به فرانسه معطوف خواهند کرد.