انگلیس در فینال حماسی مقابل فرانسه گرند اسلم شش ملت زنان را به دست آورد | شش ملت زنان

حقایق خالی به خودی خود مسئله بزرگی هستند. انگلیس قهرمان گرند اسلم شش ملت است و این قرارداد را با عملکرد غم انگیز نیمه اول امضا کرد که بازیکنانش با غرور و رضایت خاطر به یاد خواهند آورد. از منظر راگبی خالص، این بازی به طور کامل صورتحساب پرمخاطب خود را توجیه کرد.

اما همانطور که به اطراف استادیوم پرهیاهو نگاه می‌کردید و به غرش‌های گوش‌خراش جماعت هیجان‌زده گوش می‌دادید، اهمیت گسترده‌تر این مناسبت را نمی‌توان از دست داد. هرگز جمعیت بزرگ‌تری در طول تاریخ بازی راگبی زنان را تماشا نکرده است و از هر نقطه‌نظر قابل تصوری، این یک نقطه اوج بزرگ دیگر برای ورزش زنان به نظر می‌رسد.

می‌توانی آن را در قطارهایی که به تویکنهام می‌روند و در صف‌های دختران دانش‌آموزی با چشم‌های درخشان که در جاده به سمت زمین بالا می‌روند، حس کنی. نه تنها واضح بود که بسیاری از آنها برای اولین بار بازدید می کردند، بلکه حال و هوای آن نیز کاملاً متفاوت بود. هنگامی که آنها هزینه های روز مسابقه را تکمیل می کنند، متوجه می شوند که فروش الکل به میزان قابل توجهی کاهش یافته است: اما کمتر شرکتی ممکن است طرحی باشد که اتحادیه فوتبال راگبی باید در کل آن را دنبال کند.

شاید بهتر از آن این بود که این «عادی جدید» آنقدر طبیعی به نظر می‌رسید که انگار باید سال‌ها پیش اتفاق می‌افتاد، اگر کسی زحمت ترتیب دادن آن را به خود می‌داد. به وضوح باید به کسانی که در خط مقدم انقلاب راگبی زنان در خط مقدم مدرن بودند، رسید، اما این، از بسیاری جهات، روزی بود برای شناسایی و تحسین همه کسانی که برای چندین دهه راه را در برابر تعداد انگشت شماری تماشاگر هموار کردند و به سختی یک ذره تبلیغات.

به یک بعدازظهر با چنان طنین غرق در آفتاب اضافه شد که حتی نمایش نیمه‌وقت توسط Sugababes – یک ترکیب موسیقی محبوب، m’lud – مجبور شد به دومین نوبت پس از قدرت ضربه‌ای گروه گل سرخ و فریاد زدن بسنده کند. هیجان رکورد 58498 نفری که راگبی برای آنها به وضوح به نقطه برخورد می کرد. فرانسه در ابتدا و در پایان قدرتمند بود و 33 امتیاز در کامبک نیمه دوم به دست آورد، اما این در درجه اول روز انگلیس بود.

هنگامی که رزهای سرخ سرانجام توپ را در دست گرفتند، بی امان بودند. این کمک کرد که فرانسه دو بازیکن را در نیمه اول به سطل سین ​​فرستاد اما برتری 33-0 میزبان نشان داد که چرا رزهای سرخ در چند وقت اخیر در اروپا شکست ناپذیر شده اند.

در حالی که آنها برای همیشه از شکست غم انگیز دیرهنگام خود توسط سرخس سیاه در فینال جام جهانی در اوکلند در نوامبر گذشته پشیمان خواهند شد، اما این امر به وضوح ذهن چند نفر را متمرکز کرده است و تمایل به دادن یک اخراج خوب به سرمربی جدا شده خود، سیمون میدلتون نیز مشهود بود. یک بازی ویرانگر 23 دقیقه ای در پایان نیمه اول که آنها پنج تلاش بی پاسخ به ثمر رساندند.

دو مورد اول، به ویژه نشان داد که این تیم انگلیسی صرفاً سؤالات بی پاسخی را از نزدیک نمی پرسد. به ابی داو نیم یاردی بدهید، همانطور که الی کیلدون بعد از 17 دقیقه از سمت راست به بیرون رفت، وینگر سریع همه را خواهد سوخت. به طور مشابه، شکی نیست که تاتیانا هرد جهت و قدرت را به هافبک انگلیسی اضافه می کند و بازی داخلی لذت بخش مرکز به درستی به مارلی پکر برجسته اجازه می دهد تا برای هفتمین تلاش خود در مسابقات کنار ستون ها ببافد.

حتی قبل از اینکه آنها نیمه مگس خود را جسی ترمولیر به دلیل یک ضربه عمدی به سطل گناه از دست بدهند، فرانسه در حال تکان خوردن بود. الکس متیوس خودخواه به طور غیرقابل توقفی سقوط کرد و یک ضربه پنالتی پس از آن اعلام شد که رز برنادو، مدافع فرانسوی، یک تکل ناامیدکننده تلاش را از موقعیتی کاملاً آفساید انجام داد. از آنجایی که فرانسه اکنون به 13 سال کاهش یافته است، تعجبی نداشت که زوئی آلدکرافت همیشه با نفوذ نیز راه خود را با هلنا رولند که برتری بزرگ خانگی را بیشتر می کند، ادامه دهد.

شاید این امر اجتناب ناپذیر بود که انگلیس لحظه ای پای خود را از روی گاز بردارد. و اینکه فرانسه، بدون شکست وارد بازی می شود، در نهایت تاثیر خود را خواهد گذاشت. امیلی بولارد، مدافع کناری در سمت چپ به میدان رفت و گابریل ورنیه در مرکز زیرک نیز به فرانسه کمک کرد تا قبل از جایگزینی املین گروس و سیریل بانه، وینگر، دو تلاش دیگر اضافه کنند.

با این حال، به طور کلی، حقیقت موضوع این است که رزهای سرخ به ندرت در چنین سلامتی بدی قرار داشته اند. شاید یک مشکل ذاتی برای شش ملت زنان وجود داشته باشد که در مسیر پیست نگران باشند، زیرا انگلیس تقریباً همه چیز را در مسیر خود به باد داده است. با این حال، در کوتاه مدت، قهرمانان سفیدپوش یک گرند اسلم دیگر شش ملت خواهند داشت و برای کل بازی زنان، اکنون آسمان محدودیت دارد.