روری مک ایلروی: «من طبیعتاً مردم را راضی می کنم. من نمی خواهم مردم مرا دوست نداشته باشند’ | روری مک ایلروی

Lاو در نیمه اول سال 2015 برای روری مک‌ایلروی شیرین‌تر از بستنی بود. او قهرمان آزاد و PGA ایالات متحده بود، در مسابقات مسترز رتبه چهارم بهترین حرفه‌ای را کسب کرده بود و در مسابقات دمدمی باز آمریکا در خلیج چمبرز، رتبه 10 برتر را کسب کرده بود. او در اواخر ماه می برنده مسابقات کلاسیک صحرای دبی، WGC Match Play و قهرمانی ولز فارگو شد – که شامل رکورد 61 دوره بود. فرم چندان موقتی نبود.

به نظر می رسید که مک ایلروی در دفاع از کوزه کلارت در میدان اولد در سنت اندروز، مکانی که او آن را می ستاید، اجتناب ناپذیر است. یک بولتن فوق‌العاده در رسانه‌های اجتماعی در 6 ژوئیه منتشر کنید که نشان می‌دهد مک‌ایلروی در حین بازی فوتبال، رباط‌های مچ پای چپ پاره شده است. او از آن زمان دیگر این بازی را انجام نداده است. او می گوید: «و عمداً. “من نمی خواهم این کار را دوباره انجام دهم. من به خودم افتخار می کنم که یک اشتباه را دو بار مرتکب نشدم. من چیزهای دیگری بازی کرده ام، اما هرگز فوتبال بازی نکرده ام، زیرا ممکن است این اتفاق بیفتد.” او فقط نیمی از لبخند را ارائه می دهد.

رویدادهای یک زمین مصنوعی در هالیوود، کانتی داون، در جمع دوستان همچنان مرتبط هستند. مک ایلروی از آن زمان PGA ایالات متحده در سال 2014، زمانی که در اوج قدرت خود بود، موفق به کسب جایزه اصلی نشده است. هفت سال بعد، او اعتراف می کند که تأثیر عمیق تر ناشی از جراحت نسبت به آنچه که تصدیق کرده است، داشته است.

او می‌گوید: «مطمئناً این حرکت من در رشته‌های اصلی را متوقف کرد. من کاری را که در سال 2014 انجام دادم، انجام دادم. در مسابقات مسترز 2015، جایی که جردن اسپیث عالی بازی کرد، چهارم شدم. آن سال در US Open شرکت کردم. بنابراین برای چهار رشته متوالی، دو رشته را بردم و در بقیه نزدیک بودم.

«این حس شکست ناپذیری در رشته‌های اصلی، حس دادن شانس به خودم بعد از شانس… نمی‌خواهم بگویم که ناپدید شد، اما قبلاً به رشته‌های اصلی مراجعه می‌کردم و احساس می‌کردم شانس خوبی دارم. این یک چیز ذهنی است، یک چیز اعتماد به نفس. شاید اعتماد به نفس من کمی از آن قسمت تضعیف شد.»

مک ایلروی به آگوستا نشنال بازخواهد گشت تا هشتمین تلاش خود را برای تکمیل یک گرند اسلم حرفه ای انجام دهد. این که دورنمای آن دستاورد حماسی بسیار اندک بحث پیرامون مک ایلروی را تشکیل می دهد، برای او کاملاً مناسب است.

او می‌گوید: «می‌توانستم مسترهای دیگر را با 12 امتیاز کمتر از آن کسب کنم، اما در سال 2015، جردن خیلی بهتر از بقیه بازی کرد و با چند نفر پیروز شد». زمانی که مردم به من فرصت نمی دهند، به نظر می رسد همیشه خوب بازی می کنم. توقعات کمتر چیز خوبی است.»

این احساس با درخششی در چشمان او ارائه می شود و جای تعجب نیست: انتظار از دوران کودکی در اطراف مک ایلروی معلق بوده و هرگز ناپدید نخواهد شد. از طریق آشنایی، محل برگزاری Masters دیگر او را نگران نمی کند. او می‌گوید: «تو ناگهان متوجه می‌شوی که اینجا فقط یک مکان دیگر است. این فقط یک باشگاه گلف است. هرچه کمتر بتوانید آن را به یک معامله بزرگ تبدیل کنید، بهترین راه برای به دست آوردن بهترین نتیجه است.»

زمانی که زک جانسون قهرمان اوپن 2015 شد، مک ایلروی ناامیدانه در تلاش بود تا تناسب اندام را دوباره به دست آورد. این بازیکن 32 ساله می گوید: “وقتی در این مسابقات قهرمانی بزرگ شرکت می کنید، احساس می کنید که این بزرگترین اتفاق در جهان است.” او گفت: «اینکه از آن حذف شدم و بازتوانی را با مچ پایم پشت سر گذاشتم باعث شد متوجه شوم که مردم تازه به زندگی خود ادامه می دهند. من دیدگاه تازه و قدردانی تازه ای از آن داشتم.

“جهان به حرکت خود ادامه می دهد. یادم می‌آید روز دوشنبه، روزی که اوپن به پایان رسید، در باشگاه بودم و داشتم می‌چرخیدم تا تلویزیونی را پیدا کنم که حتی روشن بود.»

مک ایلروی در شناسایی لحظات در زمان فوق العاده است. پس از جنایت 11 سپتامبر – او 12 ساله بود – برای حدود پنج سال رویای هواپیماهایی را در سر می پروراند که از فرودگاه شهر بلفاست در نزدیکی شهر بلفاست بلند می شوند و به خانه خانوادگی اش یا باشگاه گلف هالیوود سقوط می کنند. او می‌گوید: «من هیچ‌وقت یک پرواز بزرگ نبودم. الان بهترم، همیشه پرواز می کنم و خوب است. اما وقتی خانواده ام را کنارم دارم خیلی بهترم.

من روز 11 سپتامبر را به وضوح به یاد دارم. من از مدرسه به خانه آمدم، این اتفاق افتاد. آن شب یک جلسه انضباطی در باشگاه گلف شاندون پارک داشتم.» این نیاز به جزئیات بیشتری دارد. “اوه، من و چند نوجوان جوان چند کالسکه گلف به اطراف بردیم.” دیوانه ترین کاری که تا به حال انجام داده است؟ “قطعا نه.”

فوراً به 26 سپتامبر 2021 برسید. مک ایلروی بلافاصله پس از پیروزی انفرادی جام رایدر مقابل زاندر شاوفله، اشک می ریزد. اروپا توسط ایالات متحده شکست خورده بود و مک ایلروی در روزهای اول و دوم به طرز مشهودی زحمت کشیده بود. او به زودی از پیت کاون، مربی او در بیشتر سال‌ها دور شد و دوباره با معلم قدیمی‌اش، مایکل بنن، آشنا شد.

مک‌ایلروی می‌گوید: «من فقط آن یکشنبه بیرون رفتم تا گلف بازی کنم، من باشم و غریزی باشم. من بهترین گلف هفته خود را بازی کردم. این درک وجود داشت که “من برای شش ماه تلاش کردم چه کار کنم؟” این همان جایی بود که این احساسات به وجود آمد، اما احساس کردم که کشتی را پس از آن اصلاح کردم.

“من سعی می کردم با نگرانی بیش از حد در مورد تکنیک، که قبلا هرگز انجام نداده بودم، گلف باز بهتری باشم. فکر می کردم که قرار است من را به “سطح بعدی” یا هر چیز دیگری برساند. تصمیم گرفتم غریزی‌تر، ورزشکارتر باشم، عکس‌ها را ببینم و بصری باشم.” خوش آمدگویی به بازگشت هنرمند طبیعی.

مک ایلروی در زمینه همتایان خود حرف های زیادی برای گفتن دارد. با این حال، اگر او از سرگردانی در قلمرو مشکل‌ساز آگاه نبود، موارد بیشتری وجود داشت. او می‌گوید: «من در مورد چیزهایی که در بازی‌مان است، نظر می‌دهم. «رفتن به امور جاری یک باخت و باخت است. شما نمی توانید برنده شوید. این دلیل تصمیم المپیک است [choosing to represent Ireland] خیلی روی من سنگینی کرد چون نمی توانی همه را راضی کنی.

“اگر من چیزی در مورد خودم می دانم به این دلیل است که من طبیعتاً مردم را خوشحال می کنم. اگر من مردم را عصبانی کنم، بر من سنگینی می کند. من نمی خواهم مردم مرا دوست نداشته باشند. به جایی میرسی که بهتر است چیزی نگویی. هنوز احساس می کنم خیلی محتاط هستم، می توانم بیشتر بگویم اما این کار را نمی کنم. جای من هم نیست، درسته؟ من هستم [only] یک گلف باز در پایان روز.»

اما چرا حوزه گلف حرفه ای به طور کلی به اندازه مک ایلروی صادق نیست؟ “این یک ورزش بسیار محافظه کارانه است. این یک بازی ذهنی هم هست که اگر نظری داشتی و مخالف نظر محبوب بودی، با شبکه های اجتماعی و همه چیز می توانی به خاطر هر اشتباهی سلاخی کنی. این بر عملکرد شما سنگینی می کند و مردم از آن می ترسند.

«ذهنیت در اینجا بسیار مهم است. شما زمان زیادی بین عکس ها دارید تا به همه چیزهای مزخرف فکر کنید. اجتناب ناپذیر است که چیزهایی وارد ذهن شما شوند و تمرکزتان را از دست بدهید.»

مک ایلروی معتقد است که پدر بودن باعث تشدید حرکت او در درون طناب ها شده است. این موضوع در سال جاری در دبی مشهود بود، زمانی که مقیاس خشم او پس از ایجاد یک شانس باشکوه برای یک برد کلاسیک دیگر کاملاً مشخص بود. او می گوید: «این یک خروجی برای من است. شخصی که من در کورس هستم و آن دوره رقابتی چیزی نیست که من لزوماً بخواهم با خودم به خانه ببرم.

در سال 2022 که آهسته سوز بوده است، منطقی است اشاره کنیم که بازی مک ایلروی سطح مناسبی از نتایج را به دست نیاورده است.

این تصور که انتظار او برای پیروزی بزرگ شماره 5 در نهایت می تواند او را مانند بسیاری از بازیکنان دیگر در قله ورزش کند، سرزنش سریعی را به دنبال دارد. او می‌گوید: «فکر نمی‌کنم هرگز «فقط یک گلف باز دیگر» باشم. “چهار رشته اصلی، 32 برد در سراسر جهان، بخشی از جام های بزرگ رایدر. من فقط یک گلف باز دیگر نیستم. من یک تالار مشاهیر هستم. بنابراین من نگران این نیستم.»

بنابراین، اصلاً هیچ معنایی از آنچه ممکن بود وجود داشته باشد، وجود ندارد. و هنوز چیزهای زیادی که ممکن است در راه باشد.