کالیفرنیا سخت‌ترین قوانین آلایندگی موتورهای دیزلی را تصویب می‌کند: «جنگ برای هوا» | کالیفرنیا

کالیفرنیا قوانین جدید سختگیرانه ای را برای محدود کردن انتشار گازهای گلخانه ای از موتورهای لوکوموتیو با سوخت دیزل تصویب کرده است و دولت را در مسیر اجرای آن قرار می دهد. بلندپروازانه ترین مقررات راه آهن پر آلاینده در کشور.

گام مهمی که توسط هیئت منابع هوایی کالیفرنیا (Carb) برداشته شد، که کیفیت هوای کالیفرنیا را تنظیم می کند، مستلزم حذف تدریجی موتورهای لوکوموتیو ناکارآمد با بیش از 23 سال قدمت تا سال 2030 است و استفاده از فناوری آلایندگی صفر برای حمل بار از بنادر را افزایش می دهد. و در سرتاسر محوطه های راه آهن، و موتورهای دیزلی را از بیکار بودن بیش از 30 دقیقه منع می کند.

در ساعات قبل از اتفاق آرا رای دهی، ده ها تن از حامیان عدالت زیست محیطی و اعضای جامعه در حمایت از قوانین صحبت کردند، و بار دلخراشی را که بر دوش جوامع خط مقدم که با نرخ بالاتر آسم، سرطان و سایر اثرات مخرب سلامت دست و پنجه نرم می کنند، برجسته کردند. محله های کنار مسیر را تکان می دهد.

جما پنا زراگوزا، ساکن سن برناردینو، با گریه به هیئت مدیره گفت: “ما برای هوا می جنگیم.” دیگران به اشتراک گذاشتند داستان کودکانی که مجبور به استفاده از اسپری‌های تنفسی می‌شوند، مهدکودکی که نمی‌توانست از نظر جسمی با عشق خود به دویدن کنار بیاید و اعضای خانواده به دلیل بیماری‌های تنفسی از دست داده‌اند.

طبق گفته تنظیم کننده های کالیفرنیا، انتشار گازوئیل مسئول حدود 70 درصد از خطر ابتلا به سرطان در کالیفرنیا از آلودگی هوای سمی است. این قانون باعث کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای در دسته‌ای از موتورها می‌شود که سالانه بیش از 640 تن آلاینده‌های ریز منتشر می‌کنند که می‌تواند به اعماق ریه‌های فرد وارد شود و آسم را بدتر کند، همراه با نزدیک به 30000 تن انتشار دود که به عنوان اکسیدهای نیتروژن شناخته می‌شوند. تحلیلگران کربوهیدرات کاهش 90 درصدی خطرات سرطان محلی را در دهه های پس از اجرا پیش بینی می کنند.

این قانون همچنین انتشار گازهای گلخانه‌ای از لوکوموتیوها را به میزانی مشابه حذف تمام کامیون‌های سنگین از ایالت تا سال 2030 کاهش می‌دهد.

یاسمین آگلیدیس، یک وکیل غیرانتفاعی محیط زیست Earthjustice، گفت: “این یک راهگشا خواهد بود و به بحران گازوئیل که جوامع نزدیک راه آهن را برای دهه ها مسموم کرده است، رسیدگی می کند.”

با این حال، برخی از مدافعان به موارد بیشتری امیدوار بودند. پس از سال‌ها فشار برای مقررات قوی‌تر، بسیاری تاکید کردند که کارهای بیشتری باید انجام شود، از جمله محدود کردن زمان بیکار ماندن لوکوموتیوها و تسریع در انتقال به راه‌آهن‌های تمیزتر.

جان بالمز، یکی از اعضای هیئت مدیره، قبل از رای گیری، گفت: “ای کاش می توانستیم کارهای بیشتری انجام دهیم – اما این اولین قدم خوب است.”

کالیفرنیا همچنین باید از آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده (EPA) مجوز بگیرد تا با این قانون پیش رود، اما تنظیم کننده ها نگران نیستند.

هکتور د لا توره، یکی دیگر از اعضای هیئت مدیره، در جلسه روز پنجشنبه گفت: “ما با آنها صحبت می کنیم و بازخورد مثبتی از آنها دریافت می کنیم که در مسیر درستی با این مقررات قرار داریم.”

نمایندگان صنعت ریلی که قبل از هیئت مدیره صحبت کردند، با این پیشنهاد مخالفت کردند و گفتند که جدول زمانی تسریع شده امکان پذیر نیست. سخنگوی اتحادیه پاسیفیک در این جلسه گفت: «در حال حاضر هیچ مسیر روشنی برای لوکوموتیوهای بدون آلایندگی وجود ندارد. وی افزود: زیرساخت ها و ظرفیت این شیفت ناکافی است. این شرکت با هدف دستیابی به صفر خالص تا سال 2050، باند طولانی تری برای انتقال به خود اختصاص داده است.

انجمن راه‌آهن‌های آمریکا، سازمانی که نماینده تمام راه‌آهن‌های اصلی باری در سراسر آمریکای شمالی است، این نگرانی‌ها را در مورد انتقال سریع‌تر را الزامی می‌کند و در بیانیه‌ای می‌گوید که «پیچیدگی و ماهیت به هم پیوسته عملیات راه‌آهن و واقعیتی که فناوری لوکوموتیو با انتشار صفر و زیرساخت‌های پشتیبان در آن قرار دارند را نادیده می‌گیرد».

این سازمان همچنین در مورد چگونگی ضروری و کارآمدی راه آهن باری در حمل و نقل کالا – به ویژه با افزایش سفارشات آنلاین – صریح است. این سازمان گفت: «برای جابجایی 63.8 میلیون تن باری که از راه آهن در کالیفرنیا در سال 2021 منشا گرفته بود، تقریباً 3.5 میلیون کامیون اضافی لازم بود.

وین واینگاردن، محقق ارشد موسسه تحقیقاتی اقیانوس آرام، اضافه کرد که این قانون برای شرکت‌های ریلی گران است و افزایش هزینه‌ها به معنای قیمت‌های بالاتر برای بسیاری از کالاهایی است که از طریق راه‌آهن حرکت می‌کنند.

اما ساکنانی که در نزدیکی راه‌آهن زندگی می‌کنند و بار سنگین سموم تنفسی را متحمل شده‌اند، می‌گویند که به اندازه کافی برای هوای پاک منتظر بوده‌اند.

هایدی سویلینگر، که در یک پارک خانه متحرک در سن پابلو، شهری کوچک در منطقه خلیج سانفرانسیسکو، در امتداد راه‌آهن BNSF زندگی می‌کند، تخمین می‌زند که خانه‌اش فقط 20 فوت از ریل فاصله دارد. او گفت غیرمعمول نیست که دود گازوئیل خانه اش را پر کند و در نتیجه بوی غلیظ، تند و کثیف ایجاد شود.

سویلینگر گفت: «هیچکس نمی‌خواهد در کنار خط راه‌آهن زندگی کند. “شما در کنار یک خط راه آهن حرکت می کنید زیرا گزینه های دیگری ندارید.”

آسوشیتدپرس به این داستان کمک کرد