آیا ترک های مقیم اروپا باید در انتخابات ماه مه رای دهند؟

سلطان بیش از دو دهه است که در لندن زندگی می کند.

این زن خانه دار 59 ساله به خانواده بزرگ خود نزدیک است و از گذراندن وقت با سه نوه لذت می برد.

سلطان نیز مانند بسیاری دیگر از اتباع ترک مقیم خارج از کشور، قصد دارد در انتخابات آتی ترکیه رای دهد.

من باید بدانم چه کسی بر کشور من حکومت می کند، اگر این حق به من داده شود، باید نظر بدهم. او در پایان به یورونیوز می گوید، این کشور من است.

ما روابط را با کشور خود زنده نگه می داریم. ما همیشه سفر می کنیم و گاهی ماه ها آنجا می مانیم. وقتی آنجا هستیم، از همان خدمات روزانه مانند بیمارستان ها و دفاتر پست با افراد مقیم ترکیه استفاده می کنیم. پس چرا ما این کار را نکنیم؟»

او ادامه می دهد: «مردم از من به خاطر زندگی در لندن و درگیر شدن در سیاست ترکیه انتقاد می کنند.

به آنها می گویم، وقتی ترکیه را ترک کردم، فضا متفاوت بود. ما فقط در آن زمان در سال 1999 یک زلزله بزرگ داشتیم. من فرصت زیادی برای کار نداشتم. وضعیت کلی چندان عالی نبود. اما اگرچه من معتقدم اوضاع بهتر شده است، اما برای کسی آسان نیست که در سن خاصی زمانی که به فرزندان و نوه های خود در اطراف خود نیاز دارید نقل مکان کند.

“اگر کسانی که بعداً در زندگیشان تابعیت اعطا می شود می توانند رای دهند، چرا ما نباید رای بدهیم؟”

اوموت چهل ساله صاحب کسب و کار در صنعت ساخت و ساز است و در 17 سال گذشته فرانسه را خانه خود خوانده است.

او به یورونیوز می‌گوید که برای استفاده از حق دموکراتیک خود برای انتخابات به پای صندوق‌های رای می‌رود، اما می‌افزاید: «وضعیت من ممکن است با دیگران متفاوت باشد، زیرا در هر دو کشور تجارت دارم. من اغلب بین این دو سفر می‌کنم، بنابراین معتقدم. من حرفی برای گفتن دارم.”

بسیاری از ترک‌هایی که در اروپا زندگی می‌کنند احساس می‌کنند متعلق به ترکیه هستند. حتی اگر در اینجا به دنیا بیایند و رشد کنند، همیشه آرزوی بازگشت یک روز را دارند، اگرچه در اعماق درون خود می‌دانند که هرگز به عقب نخواهند رفت.»

اوموت معتقد است افرادی که مخالف گسترش حق رای به ترک‌ها هستند، از حق رای انتقاد نمی‌کنند، اما به احتمال زیاد از این واقعیت انتقاد می‌کنند که این دولت فعلی AKP بود که این امکان را فراهم کرد، زیرا می‌دانند که اکثریت رای‌دهندگان خارج از کشور در آن حضور دارند. سمت.

اوموت در پاسخ به این سوال که اولویت های او هنگام تصمیم گیری در مورد نحوه رأی دادن چیست، می گوید: «عدالت، یک قوه قضاییه مستقل».

اگر به یک فرد غیرترک، به عنوان مثال، یک ایرانی یا یکی از کشورهای حاشیه خلیج فارس، شهروندی داده شود، از این رو هنگام سرمایه گذاری در ترکیه حق رای دارد، چرا ما نباید این حق را داشته باشیم؟ تقریباً همه شهروندان ترکیه که در خارج از کشور زندگی می کنند، نوعی سرمایه گذاری در ترکیه دارند.

پدر سه فرزند می گوید بعید است فرزندانش در انتخابات ترکیه شرکت کنند که واجد شرایط شوند.

آنها ابتدا خود را فرانسوی و سپس ترک می دانند. من فکر نمی کنم آنها به سیاست ترکیه علاقه مند شوند.

میلیون ها رای دهنده در خارج از کشور

سلطان و اوموت تنها دو نفر از بیش از سه میلیون شهروند ترکیه هستند که در خارج از کشور زندگی می کنند و واجد شرایط رای دادن در انتخابات آتی در 14 مه هستند – حدود 5٪ از کل رای دهندگان.

با توجه به نظرسنجی‌ها که نشان می‌دهد رقابت بین دو نامزد اصلی رقابتی خواهد بود، رای‌دهندگان خارج از کشور می‌توانند نقش تعیین‌کننده‌ای در تصمیم‌گیری برای نتیجه داشته باشند.

از آنجایی که در سال 2012 به آنها حق رای داده شد، این سوال که آیا ترک‌های خارجی باید در تعیین سرنوشت کشوری که در آن زندگی نمی‌کنند، نظری داشته باشند یا خیر، در هر انتخابات مطرح می‌شود.

اتباع ترک مقیم خارج از کشور برای اولین بار در سال 2014 اولین آرای خود را از راه دور برای انتخابات ریاست جمهوری به صندوق انداختند. پیش از این، کسانی که در خارج از کشور زندگی می کردند فقط می توانستند در دروازه های مرزی رای دهند.

منتقدان حق رای در خارج از کشور استدلال می‌کنند که مهاجران ترکیه‌ای که در غرب زندگی می‌کنند از استانداردهای زندگی بهتری برخوردارند و تحت تأثیر سیاست‌های داخلی ترکیه قرار نگرفته‌اند و از نرخ ارزی که در برابر لیر ترکیه به دست می‌آورند لذت می‌برند.

متهمان می گویند این یک حق دموکراتیک است.

“کجا مرزها را تعیین می کنیم؟”

برای امره اردوغان، استاد علوم سیاسی در دانشگاه بیلگی، نهادهای حاکم باید در تصمیم گیری در مورد اینکه چه کسی باید رای دهد، فراگیر باشند.

«اگر دفاع کنیم که این حق ناشی از شهروندی است، مهاجران یا پناهندگان نمی توانند رأی دهند. اما آنها مستقیماً تحت تأثیر سیاست های دولت ها هستند یا مستقیماً بر سیاست ها تأثیر می گذارند. با این حال ما صدایی به آنها نمی دهیم.» او به یورونیوز می گوید.

بنابراین این بحث که مردم باید فقط در کشور محل سکونت خود رای دهند، محدود کننده می شود.

“ما کجا حد و مرز تعیین می کنیم؟” او می پرسد.

بسیاری از افراد به ویژه ساکن آلمان هستند که در زمینه املاک و مستغلات در ترکیه سرمایه گذاری می کنند. فراگیر بودن ضرری ندارد.»

اردوغان استدلال می کند که موضوع رای گیری خارجی بدون بررسی سیاست های ترکیه در قبال اتباع خود در خارج از کشور قابل بحث نیست.

او می گوید: «وقتی به مثال آلمان نگاه می کنیم، ترکیه در زمان رهبری تورگوت اوزال، پتانسیل بسیج جمعیت توده ای از اتباع ترکیه را دید.

«هدف اصلی حفظ هویت ترکیه بود. هدف این سیاست ها ادغام شهروندان ترکیه در کشورهایی نبود که در آن ساکن شده اند. کسانی که به خارج از کشور مهاجرت کردند، هر زمان که مجبور به غلبه بر مسائلی بودند که با آن مواجه بودند یا برای حفظ هویت سیاسی یا ملی خود، مذهب را پذیرفتند. این امر باعث ایجاد منطقه داخلی ترکیه در آلمان شده است. اردوغان به یورونیوز گفت، بنابراین، از قبل مشخص بود که چه کسی از این نوع مناطق داخلی بیشترین سود را می برد.

در عین حال، جنبش کردها در خارج از کشور، به ویژه در فرانسه و بیشتر در سوئد، یک جنبش قدرتمند است.

وقتی صحبت از سوسیال دموکرات ها یا اپوزیسیون ترکیه می شود، نتوانسته اند توجه مردم ترکیه را که در جاهای دیگر زندگی می کنند، جلب کنند. آنها در این زمینه اقدام کافی انجام نمی دهند.»

آیهان کایا، استاد سیاست و مدیر مؤسسه اروپایی در دانشگاه بیلگی استانبول، معتقد است که شرکت در انتخابات از خارج نشان می دهد که پیوندهای سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی کسانی که خارج از ترکیه زندگی می کنند با وطن خود همچنان قوی است.

او می‌گوید: «این پیوندها با جهانی‌سازی که ارتباطات و حمل‌ونقل در دسترس‌تری را ارائه می‌دهد، قوی‌تر می‌شوند».

نتایج انتخابات قبلی نشان می‌دهد که هر کشور مشخصات رأی‌دهندگان متفاوتی دارد. اکثریت شهروندان ترکیه از رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور فعلی آلمان در آلمان حمایت می کنند، اما آنهایی که در بریتانیا هستند طرفدار حزب HDP یا حزب مخالف اصلی CHP هستند.

به گفته پروفسور کایا، این را می توان با سیاست های یکپارچه سازی هر کشور توضیح داد.

به عنوان مثال، آلمان که اکثر مهاجران ترک در آن زندگی می کنند، تابعیت مضاعف را نمی دهد. کسانی که شناسنامه ترکی خود را برای شناسنامه آلمانی رها نمی کنند، تمایل بیشتری به میهن پرستی دارند یا هویت مذهبی قوی دارند. جای تعجب نیست که این رای دهندگان اردوغان را به احزاب چپ ترجیح می دهند.

یکی دیگر از عواملی که تصمیم رای دهنده را تعیین می کند، دلیل اصلی زندگی در خارج از کشور است. بخش قابل توجهی از مردم ترک تبار که در کشورهایی مانند بریتانیا، سوئیس، ایالات متحده آمریکا و سوئد زندگی می کنند، پناهندگانی هستند که از دولت ترکیه فاصله گرفته اند. این توضیح می‌دهد که چرا گرایش‌های رأی‌دهندگان در شهرستان‌های مختلف تفاوت‌هایی وجود دارد.»